بزرگنمايي:

چه خبر - واکنش مسعود کيميايي به دعوت تلويزيون از ناصر ملک‌مطيعي

با اين‌که هيچ کدام از برنامه‌هاي تلويزيوني با حضور ناصر ملک‌مطيعي ديشب پخش نشد، مسعود کيميايي در يادداشتي به دعوت از اين بازيگر پيشکسوت واکنش نشان داد. او نوشت:
«شنيدم که از ناصر ملک مطيعي دعوت شده تا بعد از سال‌ها ميهمان يک برنامه تلويزيوني (دورهمي) شود. اتفاقي که شايد مي‌بايست خيلي پيشتر از اينها مي‌افتاد و حالا ديگر دير است. ديري که هميشه هست و انگار قرار نيست هيچ وقت تمام شود.
نخستين فيلمي که ملک مطيعي بازي کرد در سال 1327 بود اما در سال 1329 بود که به شکل جدي وارد سينما شد و با فيلم «ولگرد» واقعاً بازيگري را وارد سينماي ملي کرد. او در «ولگرد» تحول و حتي افسون بازيگري را وارد سينما کرد. همچنان که تا قبل از عباس جوانمرد و گروه تئاتر ملي، ما تئاتر نداشتيم، ملک مطيعي هم بازيگري را وارد سينما کرد و اين، بسيار نکته باريکي است چون او چشم‌انداز تازه‌اي از بازيگري را نشان سينماي ايران داد.
اين سال‌ها بسياري از غيبت او در سينماي ايران گفته‌اند اما من مي‌خواهم از وجه ديگري به اين ماجرا بپردازم. اگر ملک مطيعي نبود چه اتفاقي براي سينماي ايران مي‌افتاد؟ او حاصل تصميم سينماي دوره خود است، همان طور که سينماي امروز ما تصميم دوره خودش است. سينما در ايران هميشه دولتي بوده، چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب.
بخش عظيمي از آنچه که در سينماي ما اتفاق افتاده هميشه ديکته حکومت‌ها بوده به همين جهت است که ما هميشه خيلي سخت فيلم ساخته‌ايم. بازيگر هم از اين قاعده مستثني نيست، او هم به نوعي بايد اين روند را ادامه دهد مگر اينکه سازنده و مؤلف باشد. اگر نقش‌هاي خوبي بازي نمي‌کند، آيا پيشنهاد خوبي بوده و او رد کرده؟ مگر چقدر حق انتخاب داشته؟ مگر سينماي ما سالي چهار فيلم خوب توليد مي‌کند که حالا بازيگر بخواهد از بين آنها نقشي را انتخاب کند يا نکند؟ براي همين مؤلف بودن ناصر ملک مطيعي در چنين وضعيتي است که اهميت پيدا مي‌کند.
نبايد در قبال غيبت اين هنرمند بي اعتنا باشيم. او در تمام اين سال ها فرصتي نيافت تا هنرش را دوباره عيان کند. بايد بگويم استعداد ناصر ملک مطيعي تمام اين سال‌ها در تنگناها و محدوديت‌ها پنهان ماند.
حالا بعد از گذشت اين همه سال، چه مدالي مي‌خواهيد بر گردن او بياويزيد؟ متأسفم، بغض امانم نمي‌دهد که ادامه دهم…»

منبع: روزنامه ايران