بزرگنمايي:
چه خبر - زندگينامه پل نيومن Paul Newman
غافل از اين‌که پل نيومن، اين سوپراستار خوش‌چهره که با موي سفيد هم همچنان به دل بردن از مخاطبان مشغول بود، قصد بازنشستگي نداشت و درست سال بعد از آن اسکار افتخاري، با بازي درخشانش در رنگ پول اسکورسيزي، در هشتمين نامزدي به اين جايزه رسيد.
بيشتر بدانيد : زندگى پل نيومن به روايت تصوير
Paul Newman پل نيومن
البته اين پايان کار نبود و دو بار ديگر هم در سال‌هاي 1995 و 2003 نامزد اين جايزه شد تا تعداد نامزدي‌هايش دورقمي شود. و تمام اين‌ها بخشي از افتخارات پل لئونارد نيومن است که 93 سال پيش با پدر و مادري که از شرق اروپا به ايالات‌متحده مهاجرت کرده بودند، در اوهايو به‌دنيا آمد. او برنده شش جايزه و نامزد هشت جايزه ديگر گلدن‌گلوب، برنده يک جايزه و نامزد سه جايزه ديگر امي، برنده يک جايزه و نامزد چهار جايزه ديگر بفتا، برنده خرس نقره‌اي بازيگري جشنواره برلين، و برنده جايزه بهترين بازيگر مرد و نامزد دو نخل طلاي جشنواره کن (در مقام کارگردان) و ده‌ها جايزه و نامزدي ديگر است.
پل نيومن در نخستين فيلمش جام نقره
نيومن بعد از جنگ جهاني دوم و پايان سربازي‌اش در نيروي دريايي امريکا، درسش را در رشته تئاتر به پايان رساند و کارش را با گروه‌هاي سيار تئاتر آغاز کرد. بعدها به نيويورک رفت تا تحت نظر لي استراسبرگ در اکتورز استوديو تحصيل کند. خيلي زود توانست در تئاترهاي برادوي جايي براي خودش پيدا کند و از آنجا هم به تلويزيون راه يابد.
پل نيومن و همسرش جون وودوارد
در سال 1954 با جيمز دين براي فيلم شرق بهشت تست بازيگري دادند تا در نقش دو برادر فيلم بازي کنند. جيمز دين در اين مصاحبه پذيرفته شد و نيومن نقش را به ريچارد داوالوس باخت. بعدها اما پس از مرگ ناگهاني جيمز دين در تصادف اتومبيل، نقش اصلي دو فيلمي که او قرار بود بازي کند به پل نيومن واگذار شد. در همان سال او در فيلم جام نقره بازي کرد که اگرچه فيلم در گيشه شکست خورد، نيومن به‌خاطر بازي در آن جايزه گلدن‌گلوب بهترين بازيگر تازه‌کار را گرفت.
پل نيومن و سوفيا لورن
اما بازي در برابر اليزابت تيلور در اقتباس سينمايي گربه روي شيرواني داغ (1958) با کارگرداني ريچارد بروکس، شهرت و نخستين نامزدي اسکار نيومن را تضمين کرد. او اين نخستين نامزدي را به ديويد نيوِن بازيگر فيلم ميزهاي تک‌نفره باخت. در همان سال هم بازي در فيلم تابستان گرم و طولاني، هم او را با همسر آينده‌اش جوآن وودوارد بيشتر آشنا کرد و هم به جايزه بازيگري جشنواره کن رساند.
چهار فيلم برتر اين بازيگر بزرگ تاريخ سينما را که در سال 2008 درگذشت با هم مرور مي‌کنيم:
حکم (The Verdict) (1982)
پل نيومن در اين درام دادگاهي به‌کارگرداني سيدني لومت در نقش «فرنک گلوين» وکيلي شکست‌خورده و روبه‌زوال را بازي مي‌کند که يکي از دوستانش به او وکالت يک پرونده‌ي قصور پزشکي را پيشنهاد مي‌کند تا او بتواند با موفقيت در اين پرونده به روزهاي اوجش بازگردد.
پل نيومن در نقش فرنک گلوين
فيلمنامه‌ي اين فيلم را ديويد ممت از رماني به همين نام اقتباس کرد. انستيتو فيلم امريکا در سال 2008 اين فيلم را به‌عنوان چهارمين درام دادگاهي تاريخ سينما انتخاب کرد. فيلم هم در گيشه موفق بود و هم توانست نظر مثبت منتقدان را به خود جلب کند؛ در اسکار و گلدن‌گلوب هم به‌طور مشابه نامزد پنج جايزه اصلي شد: بهترين فيلم، بازيگر اصلي مرد (نيومن)، بازيگر مکمل مرد (جيمز ميسون)، کارگردان و فيلمنامه اقتباسي. نيومن هر دوي اين جوايز را به مهم‌ترين بازي بن کينگزلي در فيلم گاندي واگذار کرد. اين همان هفتمين نامزدي ناموفق نيومن در اسکار است…
رنگ پول (The Color of Money) (1986)
حاصل همکاري پل نيومن با مارتين اسکورسيزي در اين درام ورزشي، همان تک‌اسکاري است که نيومن بالاخره گرفت. پل نيومن که در سال 1961 در فيلم «بيلياردباز» در نقش «ادي» بازي کرده بود، پس از 25 سال به اين نقش بازگشت تا در قامت بيلياردبازي بازنشسته، در مقابل تازه از راه رسيده‌اي به‌نام «وينست» (با بازي تام کروز جوان) قرار بگيرد و او دوستش «کارمن» (با بازي مري اليزابت ماسترانتونيو) را قانع کند که با هم به سفري پردرآمد بروند. شايد نصيحت اسکورسيزي به نيومن در اين فيلم باعث شد که او به موفقيت برسد.
پل نيومن در نقش ادي
او به نيومن گفت: «سعي کن بامزه نباشي!» بااين‌همه نيومن انگار که مطمئن بود جايزه را به او نمي‌دهند به مراسم نرفت و اسکارش را رابرت وايز از طرف او دريافت کرد. او با اين نامزدي پس از آل پاچينو چهارمين بازيگري شد که براي ايفاي نقش يک شخصيت در دو فيلم دو بار نامزد اسکار مي‌شود و البته اولين بازيگري شد که در اين شرايط به جايزه رسيد. نامزدي او براي «بيلياردباز» دومين نامزدي اسکارش بود که آن را به ماکسيميليان شل بازيگر «محاکمه در نورنبرگ» باخته بود. «رنگ پول» در سه رشته ديگر ازجمله بازيگر مکمل زن و فيلمنامه اقتباسي نامزد اسکار شد.
لوک خوش‌دست (Cool Hand Luke) (1967)
صد و هفتادوسومين فيلم برتر تاريخ سينما، يک درام جنايي است. پل نيومن در اين فيلم در نقش «لوکاس جکسون» ملقب به «لوک» بازي مي‌کند، زنداني‌اي که از پذيرفتن سيستم حاکم سر باز مي‌زند و به‌مرور بر زندانيان ديگر هم تأثير مي‌گذارد. انديشه ارائه‌شده در اين فيلم در کنار تمام عوامل سينمايي از اين فيلم در ميانه هياهوي جنگ ويتنام، يک نمونه کاملاً موفق ساخت که هم مردم و هم منتقدان را جذب کرده بود.
پل نيومن در نقش لوکاس جکسون در لوک خوش دست
با تمام تمجيدهايي که از اين فيلم و بازي نيومن در آن شد، باز هم او در چهارمين نامزدي‌اش به اسکار بازيگري نرسيد و جايزه را به راد استايگر بازيگر نقش «رئيس پليس» در فيلم «در گرماي شب» دادند که شايد در خود پيامي پنهان داشت. بااين‌حال جورج کندي بازيگر ديگر «لوک خوش‌دست» توانست تنها اسکار اين فيلم را در رشته نقش مکمل مرد کسب کند. نيومن يک بار هم پيش از اين براي فيل «هاد» (1963) نامزد اسکار شده بود که آن جايزه را هم به سيدني پوآتيه بازيگر «زنبق‌هاي مزرعه» واگذار کرد تا پوآتيه اولين بازيگر سياه‌پوستي باشد که اسکار مي‌گيرد.
بيلياردباز (The Hustler) (1961)
«ادي» بيلياردباز جواني که از پير شدنش در «رنگ پول» گفتيم، در آغاز راه است و در سرش هوس ورود به «ليگ اصلي» بيليارد حرفه‌اي را مي‌پروراند؛ از اين رو تصميم مي‌گيرد بهترين بازيکن کشور ملقب به «بشکه مينه‌سوتا» را شکست بدهد. نيومن بازي در اين فيلم را مديون زنجيره‌اي از اتفاقات حول محور اليزابت تيلور است.
پل نيومن در فيلم بيلياردباز
ماجرا از اين قرار است که نيومن بايد در فيلم «الاکلنگ دونفره» در برابر تيلور بازي مي‌کرد و به همين دليل کارگزار نيومن پيشنهاد بازي در بيلياردباز را رد کرد. وقتي تيلور مجبور شد «الاکلنگ دونفره» را کنار بگذارد تا در «کلئوپاترا» بازي کند، نيومن آزاد شد و نقش را پذيرفت. رابرت وايز هم ناچار شد از شرلي مک‌لين و رابرت ميچام در «الاکلنگ دونفره» بازي بگيرد. «بيلياردباز» در 9 رشته نامزد اسکار شد که فقط در دو رشته فني جايزه گرفت.
بيشتر بدانيد : پل نيومن: `حتي اگر ببازم باز بهترينم`
بيشتر بدانيد : هاليوودى‌ها از «پل نيومن» مى‌گويند
بيشتر بدانيد : يك نوشته منفي هم درباره پل نيومن بزرگ بخوانيد!
بيشتر بدانيد : تولد معروف ترين `چشم آبي` سينما !
منبع: وب سايت فيلم نت نيوز