بزرگنمايي:

چه خبر - گفت و گو با لاله صبوري

رضا رشيدپور چند سال قبل و در يکي از قسمت‌هاي برنامه «شب شيشه‌اي» ميزبان مهران مديري بود. وقتي آقاي مجري در اواخر برنامه نام چند همکار مديري را به زبان مي‌آورد و از اين کمدين مي‌خواهد که نظرش را درباره آنها بگويد، اتفاق جالبي مي‌افتد. مديري بعد از اين‌که از خجالت دو همکار تقريبا ثابتش يعني جواد رضويان و رضا شفيعي جم در مي‌آيد و به ترتيب درباره آنها مي‌گويد: «بي‌معرفته!» و «يه روز به عمرم مونده باشه، مي‌کشمش!»، عجيب‌ترين نظر را درباره لاله صبوري مي‌دهد.
بعد از اين‌که رشيدپور، مي‌گويد: «سرکار خانم لاله صبوري»، مديري مکثي طولاني مي‌کند و مي‌گويد: «بيشتر انرژي خوبي داره توي کار تا بازيگر خوبي باشه!» بعد هم لبخند تلخي مي‌زند و تمام. اين جمله مديري باعث دلخوري لاله صبوري شد و مدتي قبل هم در گفت‌وگويي تصويري درباره آن صحبت کرد.
امروز اين بازيگر 49 ساله مي‌شود، براي همين تصميم گرفتيم ضمن تبريک زادروزش، جوياي احوالش شويم و ببينيم چه مي‌کند. شايد خانم صبوري به برخي سوالات شما هم در اين گفت‌وگو پاسخ داده باشد.

ظاهرا آدم بايد خيلي بترسد که دارد پنجاه ساله مي‌شود، ولي من نه، اين ترس را ندارم. احساس مي‌کنم، سن چيزي است که از بيرون اتفاق مي‌افتد و بقيه اين ملاک را تعيين مي‌کنند که فلاني 20 سالش است يا 30 سال يا 50 سال دارد. سن، نگاه بقيه است و آنها يک رقمي به تو مي‌دهند. مهم اين است که خودت، خودت را چند ساله ببيني. 49 سالگي هم سني است مثل سنين ديگر و هيچ حس خاصي نسبت به آن ندارم. البته قبلش مي‌ترسيدم و فکر مي‌کردم، نکند پير شده‌ام. احساس مي‌کردم که اين سن و سال مثل دري است که وقتي آن را باز کنم، يک‌سري چيزها عوض مي‌شود و يک‌سري امتيازات را از دست مي‌دهم، در صورتي که واقعا هيچ چيز نيست و همه چيز در آن مسير اتفاق مي‌افتد.

قرار است بزودي کاري را با گروه فيتيله‌اي‌ها به تهيه‌کنندگي آقاي بصيري شروع کنم. اما بجز اين‌کار، غالب نقش‌هايي که پيشنهاد مي‌شود، بد است و جاي کار ندارد و اگر هم سر کار برويد، پول نمي‌دهند. براي همين وقتي به من پيشنهاد کار مي‌دهند، مي‌گويم خيلي ممنونم، من نمي‌آيم. (مي‌خندد) ولي اين کاري که گفتم، توسط گروه خوبي به من پيشنهاد شد و ان‌شاءا... کار خوبي هم خواهد شد.

بله، همين‌طور است و خيلي‌ها هم اين مساله را به من مي‌گويند. ولي يکي از مهم‌ترين دلايل اين وضع اين است که برخي از مردم مثل گذشته مخاطب تلويزيون نيستند. مثلا دي ماه سال قبل، سريالي با بازي من به نام «لژيونر» به کارگرداني آقاي آب‌پرور پخش مي‌شد و روي آنتن بودم، اما باز وقتي مردم مرا مي‌ديدند، مي‌گفتند «خانم! اصلا نيستي.» مي‌گفتم: «اما الان کاري از من پخش مي‌شود. شما تلويزيون مي‌بينيد؟» مي‌گفتند بله! واقعيت اين است که متاسفانه آن اقبال گذشته نسبت به کارها ديگر وجود ندارد. مگر اين‌که کار پخش هر شبي داشته باشد و 40 قسمت آن برود تا اين‌که يکي به يکي ديگر درباره آن بگويد، تازه آيا ببينند آيا نبينند. اما قبلا مردم هر شب مشتاقانه منتظر پخش سريال‌ها بودند. اين به معناي اين نيست که مردم ماهواره مي‌بينند، چون آنها هم واقعا کارهاي بيخودي است.

بخش زيادي از آن، تقصير خودم بود. در زمان شروع فعاليتم در تلويزيون، خيلي‌ها به من توصيه‌هايي دراين زمينه کردند. من تنها بازيگر خانمي بودم که کار کمدي انجام مي‌دادم و به يک شهرت غيرعادي و غيرمعمولي رسيده بودم. آنموقع نقشهايي در سينما به من پيشنهاد شد. مثلا در اولين کار سينمايي که حدود 20 سال پيش به سروش صحت پيشنهاد شد، من هم بودم. کار آقاي سيامک شايقي بود و تعداد ديگري از بازيگران مطرح سينما و تلويزيون در آن بازي مي‌کردند. اما من گفتم از اين کارها نمي‌کنم و حتما بايد نقش اول فيلم را بازي کنم و... بارها اين پيشنهادات اتفاق افتاد و من نپذيرفتم. احساس مي‌کردم حتما بايد کار ويژه‌اي براي من نوشته شود. بعدها هم يکي دو کار در سينما کردم که اصلا راهي به اکران پيدا نکرد و در شبکه نمايش خانگي توزيع شد.

هرجايي که جوان‌ها بتوانند کار کنند و هنر خود را بروز دهند و ديده شوند، خوب است، اما اين‌که تعريف استندآپ کمدي چيست و چه استفاده‌اي از اين بچه‌ها مي‌شود، بحث ديگري است. در کل با اين قضيه مخالف نيستم و نظر خاصي درباره آن ندارم.

نه، نه، اصلا. (مي‌خندد)

خاطرات تلخ لاله صبوري از همکاري با مهران مديري + فيلم

منبع: jamejamonline.ir