بزرگنمايي:

چه خبر - از آپارتماني پر از موش تا تبديل شدن به تيريون لنيستر

ورود به دنياي بازيگري در بالاترين سطح خود در جهان براي هر کسي امکان پذير نيست به ويژه اگر محدوديت هاي فيزيکي مردي مانند دينکليج را داشته باشيد. اما او براي رسيدن به جايگاه ويژه اي که امروزه دارد راه دراز و دردناکي را طي کرده است.

دينکليج روزگاري براي همسايگان سالمند خود در زيرزمين خانه والدينش در نيوجرسي نمايش عروسکي برگزار مي کرد؛ همان کاري که او و برادرش در دوران کودکي به طور معمول انجام مي دادند. در حالي که برادرش، جاناتان دينکليج اکنون يک ويولونيست بسيار موفق و مشهور است اما پيتر به چنان سطحي از شهرت و اعتبار دست يافته که هيچ کدام از آن ها تصورش را هم نداشتند؛ جايگاهي ابدي در فرهنگ عامه که با بازي در نقش تيريون لنيستر براي خود دست و پا کرده است. اما مسيري که پيتر دينکليج را به وستروس رساند سرراست و بي دردسر نبوده است.

پيتر دينکليج هنرپيشه کوتاه قد

تيريون لنيستر داستان ما فرزند يک مسئول فروش شرکت بيمه و يک معلم موسيقي دبستان بود که در سال 1991 از کالج بنينگتون در ورمونت فارغ التحصيل شده و ماه هاي متعاقب آن را به مربيگري در زمينه موج سواري گذراند تا اين که بعد از دوراني سخت به کمک يکي از دوستانش در مسير بازيگري قدم گذاشت. اما در مسير بي خانماني تا رسيدن به شهرت چه اتفاقاتي براي اين بازيگر دوست داشتني افتاد. در ادامه اين مطلب قصد داريم مسير پرفراز و نشيب پيتر دينکليج از زندگي در يک آپارتمان متعفن و پر از موش تا تبديل شدن به تيريون لنيستر دانا و دوست داشتني را با شما خوانندگان عزيز مرور نماييم.

پيتر دينکليج و يکي از همکلاسي هايش به نام يان بل تصميم گرفتند براي آزمودن شانس خود در دنياي هنر به نيويورک نقل مکان کنند و بدين ترتيب يک آپارتمان کهنه در زير پل ويليامسبورگ را به عنوان مرکز عمليات ستاره شدن خود انتخاب کردند. زماني که قطارها از روي پل مي گذشتند تمام خانه آن ها به دليل سستي و کلنگي بودن مي لرزيد، هيچ سيستم گرمايشي يا وسيله پخت و پزي در اين آپارتمان وجود نداشت و اجاق گاز فرسوده آپارتمان نيز تنها محلي براي لم دادن جمعيت شلوغ موش هاي خانه بود. دينکليج مي دانست که شکايت کردن به نزد صاحبخانه فايده اي ندارد زيرا شکايت هاي قبلي آن ها تنها چاقوکشي صاحبخانه و تهديد آن ها را در پي داشته بود.

پيتر دينکليج در نوجواني

دينکليج خود در مصاحبه اي با نيويورک تايمز در اين باره چنين گفته است:
" در واقع يک اتاق براي استراحت هم نبود. تنها يک فضاي باز و بزرگ خالي که قصد داشتيم در آن نمايش «غرب واقعي» را بازي کنيم اما آن قدر در نوشيدن زياده روي مي کرديم که تنها يک شعر را مي خوانديم".
دينکليج مي گويد که همين نمايشنامه بوده که او را به بازيگري متمايل ساخت. در نهايت اين دو دريافتند که با اين روش به جايي نمي رسند و وقتي به خانه برگشتند ديدند که درهاي خانه به روي آن ها بسته شده است. از اين رو دوستش به سياتل رفته و در آن جا براي خود کاري دست و پا کرد اما دينکليج در نيويورک سيتي ماند و دست از تلاش نکشيد.

بعد از آن که روياي او در تشکيل يک سالن تئاتر در آپارتمان اجاره اي نيويورک بي نتيجه ماند، دينکليج تصميم گرفت که شانس خود را اين بار در دنياي موسيقي بيازمايد اما ژانري که وي براي فعاليت انتخاب کرد بدون شک باعث شگفتي دوستداران تيريون لنيستر خواهد بود. وي چند سال در يک گروه موسيقي پانک و جاز به نام «Whizzy» حضور داشته و علاوه بر نواختن ترومپت گاهي نيز شانسش را در ترانه هاي رپ آزمايش مي کرد. هنگامي که در مورد زخمي که از ابرو تا گردن او کشيده شده بود پرسيده شد، دينکليج گفت که وي اين زخم را در يک جشنواره بزرگ موسيقي پانک در منهتن برداشته است. وي گفت که عليرغم خونريزي شديد در هنگام اجرا دست از ادامه برنامه نکشيده و تمام مدت مشغول نوشيدن و سيگار کشيدن بوده و به سلامتي خود اهميتي نمي داده است.

دينکليج خيلي زود دريافت که حضور در اين گروه موسيقي عجيب و غريب براي وي درآمدي نداشته و براي پرداخت هزينه هايش بايد کار متفاوت و روتيني پيدا کند. بدين ترتيب در يک شرکت ارزيابي و ارايه گواهينامه در زمينه تحصيلات تکميلي در شهر نيويورک مشغول به کار شد. دينکليج اما در تمام هفت سالي که در اين شرکت کار مي کرد از فعاليت هاي آن سر در نمي آورد.

پيتر دينکليج هنرپيشه

دينکليج درباره کارش در حوزه آمار چنين گفته است:
" من هنوز هم نمي دانم کار آن شرکت چه بود. اما من فقط اطلاعات را در کامپيوتر وارد مي کردم. من اين کار را انتخاب کردم و آن ها نيز به من اجازه اين کار را دادند. من بسيار شوخ طبع و ساده بودم و در يک اتاق کوچک کار مي کردم. اطرافيانم را سرگرم مي کردم و با کارمندان بخش بايگاني سيگار مي کشيدم. به نظر نمي رسيد آن ها با سرکار نيامدن من به بهانه بيماري در روز جمعه مشکلي داشتند زيرا شب هاي جمعه با دوستانم بيرون مي رفتم و مست مي کردم".
يکي از دوستان نزديک دينکليج در آن دوران تاييد کرده که تيريون لنيستر عياش داستان ما در آن دوران نيز به شدت در نوشيدن الکل زياده روي مي کرد و علي رغم جثه کوچکش به اندازه دوستان قوي هيکلش مشروب مي خورد. او پس از مست کردن با پوتين هايش در خانه اين دوست به خواب مي رفت و اين کار چنان تکراري شده بود که به اين سبک خوابيدن او نام «مرحله پوتين» داده بودند.

يکي از دلايل دست و پا زدن و دير به شهرت رسيدن دينکليج در عرصه بازيگري اين بود که وي هيچگاه نقش هاي کم اهميت و گاه تمسخرآميزي که معمولاً افراد با محدويت هاي جسماني او در آن ها محدود مي ماندند را نمي پذيرفت. بازي او در نقش تيريون لنيستر اما يک استثنا بود که موفقيت آن باعث شد ديدگاه ها نسبت به ديگر بازيگران قد کوتاه در دنياي هاليوود تغيير کند هر چند دينکليج اين نقش را نيز به اين آساني ها بدست نياورد.

پيتر دينکليج در کاميک کان بين‌المللي سن ديگو سال 2013

پيتر دينکليج در اين باره چنين مي گويد:
بسيار نه گفتم. بسيار زياد. تنها نمي خواستم بنياني را فراهم بسازم و کاري را انجام دهم که باعث مي شد در انتهاي روز احساس کنم يک کوتوله بدرد نخور هستم. زيرا اگر تنها نقش براي من بازي در نقش يک جن کوچک در تبليغات نوشيدني باشد ترجيح مي دهم به همان اتاقک کوچکم برگردم و کار ورود داده ها را انجام داده و اجاره خانه ام را از اين طريق تامين کنم. البته اين همان کاري بود که کردم. اما اگر اين چنين نقش هايي را بپذيريد بار ديگر تنها از اين نقش ها خواهيد داشت و هيچ چيز تغيير نخواهد کرد. «نه» واژه بسيار قدرتمندي است و گاهي ضروري است از آن استفاده کنيد.

پيتر دينکليج

دينکليج تبعيض عليه شخصيت هاي کوتاه قامت را در سال 2012 و هنگامي که برنده جايزه گلدن گلوب شد و سخنراني کرد را به گوش جهانيان رساند. وي در اين مراسم از مارتين هندرسون نام برد، مردي انگليسي با قد بسيار کوتاه که دوران بازيگري او در يک شب خوشگذراني وقتي که توسط يک تماشاچي ورزشي مست بلند شده و به گوشه اي پرت شد به پايان رسيد.

سال ها طول کشيد اما در نهايت دينکليج به اين نتيجه رسيد که از کوتوله بودن خود به نفع خود استفاده کند بدون اين که اجازه دهد اين موضوع به سوء استفاده از او منجر شود. در همان ابتداي کار يک مرد اهل نيوجرسي به او اعلام کرد که نقشي بدون توجه و ارتباط با شکل ظاهري اش به او پيشنهاد نخواهد شد و اين موضوع نزديک بود باعث شود که دينکليج در همان ابتداي راه از ورود به عرصه بازيگري منصرف شود. اين موضوع باعث شد که دينکليج از قد کوتاه خود متنفر شده و به زندگي در تنهايي روي بياورد. اما هر چه سنش بالاتر مي رفت او کمتر به خود سخت مي گرفت.

" من از دنياي سرگرمي انتظار داشتم که تنها سايز من را ببينند و نه چيز ديگري. از اين رو مي خواستم وانمود کنم که سايزم اصلاً معرف (شخصيت و استعداد) من نيست و نقش هايي بازي کنم که هيچ ارتباطي با اين موضوع نداشتند. اما در واقع من داشتم خود و حرفه ام را به شدت محدود مي کردم زيرا من همينم که هستم. به نقش هايي مانند تيريون نگاه کنيد. سايز من دقيقاً همان چيزي است که به خاطرش اين نقش را گرفتم. اگر اين سايز نبودم نقش تيريون را بازي نمي کردم".

اولين نقش عمده دينکليج در سال 1995 به او پيشنهاد شد و او در فيلم کمدي درام مستقل «زندگي در فراموشي» (Living in Oblivion) اثر تام ديشيلو حضور يافت. خيلي زود مشخص شد که بازيگري نيز مانند حرفه هاي ديگر به کساني که مي شناسيد بستگي دارد نه چيزهايي که مي دانيد.
دينکليج نيز خود به اين موضوع اعتراف کرده و مي گويد:
" من شروع به رفت و آمد با دوستاني کردم که همه نويسنده و کارگردان بودند و راه مخفي را پيدا کردم. آن ها مرا در فيلم هاي مستقل وارد کردند".

پيتر دينکليج در فيلم پيت اسمال مرده است

وي در اين فيلم نقش کوتوله بازيگري را بازي مي کرد که نقشي کوتاه را در يک فيلم به کارگرداني مردي با بازي استيو بوشمي دريافت کرده بود. بدين ترتيب همکاري با بوشمي در اين فيلم به همکاري هاي ديگري منتهي شد؛ از جمله همبازي شدن در فيلم هاي «13 ماه» (13 Moons) در سال 2002، «سنت جان از لاس وگاس» (St John of Las Vegas) در سال 2009 و «پيت اسمال مرده است» (Pete Smalls is Dead) در سال 2010. دينکليج گفته که دوستي عميقي با بوشمي داشته و از کار با او لذت مي برد.

نقش شخصيت فينبار مک برايد در فيلم «مامور ايستگاه» (The Station Agent) در سال 2003 در ابتدا براي يک بازيگر کوتاه قامت نوشته نشده بود و همين موضوع دينکليج را به اين نقش اصلي تلخ متمايل ساخت. تام مک کارتي زماني که از علاقه دينکليج به اين شخصيت آگاه شد اين نقش را براي وي بازنويسي کرد يکي از دوستاني بود که راه مخفي ورود به دنياي بازيگري از طريق فيلم هاي مستقل را براي او باز کرده بود.

" اغلب نقش هايي که براي بازيگري به اندازه من نوشته مي شود کمي چاق هستند. آن ها جذبه و فعاليت جنسي ندارند، رمانتيک نيستند، نقطه ضعف زيادي ندارند. و من همين موضوع را در مورد شخصيتي که تام نوشت دوست دارم. اين نقش عشق دارد. احساسات عاشقانه دارد. خشمگين مي شود و نقص هايي دارد".
منتقدان نيز با بي سابقه بودن اين شخصيت موافقند و به همين دليل اين فيلم در روتن توميتوز نمره 95 درصد را دريافت کرد و همه منتقدان از بازي خيره کننده دينکليج تمجيد کردند. براي اولين بار دينکليج اين فرصت را يافت که نقشي داراي بُعد، احساس و هويت را بازي کند که وراي محدويت هاي فيزيکي او بود. او در اين فيلم ثابت کرد که يک بازيگر و کمدين بااستعداد است.

پيتر دينکليج در جشتواره فيلم تورنتو سال 2006

راجر ايبرت، منتقد سينمايي فقيد در مورد دينکليج چنين گفت:
" هيچ دليل قابل قبولي وجود ندارد که چرا پيتر دينکليج نمي تواند نقش ويليام والاس را در فيلم شجاع دل بازي کند".

داستان آشنايي دينکليج و همسر آينده اش از اين قرار است که وي همراه با يکي از دوستان نزديکش و کارگرداني به نام اريکا اشميت در حال صحبت در مورد يک نمايش پيش رو بودند که اشميت شروع به شکايت کردن در مورد نبود يک مرد خوب در زندگي اش کرد. دوست دينکليج تصميم گرفت همسر خوبي از ميان دوستان مجردش براي اشميت پيدا کند. اين دو تصميم گرفتند با يک بازي خنده دار اطلاعات عمومي مرد زندگي اشميت را پيدا کنند و وقتي به اسم پيتر دينکليج رسيدند فهميدند که مرد مورد نظر خود را يافته اند. دوست دينکليج به اشميت گفت که او و پيتر 10 سال است با هم دوست هستند و اگر مشکلي در آشنايي اوليه پيتر و اشميت پيش بيايد دوستي چندين ساله اين دو بهم خواهد خورد اما اشميت قول داد که مشکلي پيش نخواهد آمد. بدين ترتيب اين دو در سال 2005 با هم ازدواج کرده و اولين فرزندشان در سال 2011 به دنيا آمد. در واقع پيتر دينکليج با بردن بازي مذکور از اشميت توانست دل او را بدست آورد.

پيتر دينکليج بعد از بازي در فيلم «مامور ايستگاه» در چندين نقش ديگر بازي کرد که هيچ ارتباطي با شکل ظاهري و سايز بدني او نداشت که از آن ميان مي توان به «مرا گناهکار بدان» (Find Me Guilty)، هر دو نسخه «مرگ در مراسم خاکسپاري» (Death at a Funeral) و کمدي هاي «پيکسل ها» (Pixels) و «رييس» (The Boss) اشاره کرد. وي در سال 2008 اولين نقش خود که براي يک شخص کوتاه قامت نوشته شده بود را در فيلم «سرگذشت نارنيا: شاهزاده کاسپين» (The Chronicles of Narnia: Prince Caspian) بازي کرد و آن هم نقش يک کوتوله ريش قرمز به نام ترامپکين بود. وقتي که ديويد بنيوف خالق و شورانر سريال «بازي تاج و تخت» براي بازي در اين سريال با دينکليج تماس گرفت، بازيگر آينده نقش تيريون لنيستر براي بازي در يک سريال فانتزي مردد بود.

پيتر دينکليج در فيلم مرا گناهکار بدان

وي در اين باره چنين گفته است:
" من به او گفتم که واقعيت اين است که من از ريش بلند و کفش هاي نوک دار خوشم نمي آيد و آن ها به من اطمينان دادند که اين شخصيت و اين دنياي سينمايي چنين شرايطي ندارد. آن ها با من در مورد پيچيدگي شخصيت صحبت کردند، اين واقعيت که او نه قهرمان است و نه شرور، که او يک شخصيت زنباره و عياش است و بدين ترتيب تصويري زيبا و پر از عيب و نقص از او برايم ترسيم کردند و من نيز قرارداد را امضا کردم".

منبع: bartarinha.ir