بزرگنمايي:
14 خواننده‌ي پاپ با انتشار نامه‌اي سرگشاده مشکلات خود را با رئيس جمهور در ميان گذاشتند. اين نامه شامل سه بخش تبعيض‌ها، کمبودها و مشکلات وکمبود سالن است.
متن اين نامه بدين شرح است:
به نام خدا
رياست محترم جمهور ، وزارت محترم فرهنگ و ارشاد اسلامي و مسئولين محترم ذي‌ربط
ضمن عرض سلام ، احتراماً بدينوسيله به عرض مي‌رساند که نوشته‌هاي زير حرفهاي دل خوانندگان پاپ در مورد وضعيت حال حاضر موسيقي پاپ کشور ، تبعيض‌ها ، کمبودها و مشکلات آن مي‌باشد.
تبعيض‌ها:
در هنر هيچ سبک و شاخه‌اي بر ديگري برتري ندارد. اما متاسفانه در موسيقي کشور ما از برابري خبري نيست. موسيقي پاپ هميشه از نظر مسئولين ، بي هويت و کم ارزش و موسيقي سنتي ارزشي و فاخر به شمار مي آيد. در حالي که ارزش يک اثر هنري را صرفاً کيفيت وجودي آن اثر تعيين مي‌کند نه اينکه در چه سبکي قرار گرفته. همانطور که مي‌توان يک قطعه‌ي کلاسيک يا سنتي سخيف و مبتذل ساخت ، مي‌توان اثري بسيار ارزشمند در سبک پاپ ، راک و غير ارائه کرد. در اين موضوع که موسيقي نواحي ، فولک يا کلاسيک و بخشي از موسيقي سنتي که خطر فراموشي آن را تهديد مي‌کند بايد مورد حمايت دولت قرار گيرد شکي نيست ، اما آيا آن نوع موسيقي که تنها تفاوتش با موسيقي پاپ استفاده از چند ساز ايراني در کنار سازهاي غير ايراني و يا اضافه کردن چهچه به تحرير هاست هم بايد مورد حمايت ويژه قرار گيرد؟ و آيا اصلا خوانندگان موسيقي سنتي که بسياري از آنها از مخاطبان زيادي برخوردارند و پاپيولار محسوب ميشوند ، نياز به حمايت ويژه دارند؟ چرا مرزبندي ژانرهاي مختلف موسيقي و تصميم گيري براي حمايت يا عدم حمايت و تخصيص امکانات يا محروم کردن از بديهي‌‌ترين حقوق و امکانات از سوي دولت بايد تا اين حد سطحي نگرانه باشد؟
موارد زير نمونه‌هايي از امکاناتي است که فقط به موسيقي سنتي و تلفيقي تعلق دارد و موسيقي پاپ از آن محروم است؛
1- اجرا در سالن همايشهاي برج ميلاد ، فضاي باز برج ميلاد ، تالار وحدت ، باغ عفيف شيراز ، عمارت مسعوديه تهران ، سالن خليج فارس کيش و ... که همگي جزو بيت‌المال به حساب مي‌آيند.
2- اجازهٔ تبليغات محيطي (بيلبورد ، بنر ، ...) براي تبليغ کنسرت و آلبوم.
3- برگزاري مراسم رونمايي از آلبومهاي جديد و يا کنفرانسهاي خبري در اماکن تاريخي و اماکن با فضاي باز مانند کاخ نياوران و يا حافظيه شيراز.
4- صدور مجوز براي برگزاري کنسرت در حالتي بسيار سهل تر و سريع تر نسبت به موسيقي پاپ در شهرستانها. آيا حمايت از موسيقي سنتي و تلفيقي بايد به معني سلب امکانات اوليه و بديهي از موسيقي پاپ باشد؟ آيا منطقيست که با هدف حمايت از کشتي ، پخش تلويزيوني فوتبال را ممنوع و استاديوم فوتبال را از فوتباليستها گرفته و آنها را روانهٔ زمين خاکي کنيم؟ آيا با اين روش مي‌توان از محبوبيت فوتبال کاست و به محبوبيت و اقبال عمومي از کشتي افزود؟
کمبودها و مشکلات:
عدم وجود يک رسانه (تصويري و شنيداري) براي موسيقي مجاز کشور٬ باعث ترويج هرچه بيشتر موسيقي غير مجاز در کشور و رقابت نا برابر بين موسيقي قانوني و غير قانوني شده است. موسيقي غير مجاز بدون هيچ فيلتر و محدوديتي و با قويترين ابزار رسانه‌اي در بين تک تک افراد جامعه نفوذ مي‌کند ، حال آنکه موسيقي مجاز پس از گذر از انواع فيلترها و مميزيها و پس از صرف زمان زياد به مرحلهٔ انتشار مي‌رسد. مرحله‌اي که فاقد هرگونه رسانه براي شنيده شدن و تبليغات است.
تصور کنيد جواني علاقمند به موسيقي را که پس از سالها تلاش مي‌خواهد که براي کار در حرفه مورد علاقه اش و احتمالا توليد يک آلبوم موسيقي تصميم بگيرد. دو راه پيش روي اوست؛
1- راه مجاز که نتيجه‌اش صرف زمان طولاني براي اخذ مجوز و صرف هزينه‌هاي سنگين براي توليد آلبوم و پيدا کردن شرکتي که حاضر به پخش آلبوم باشد است.
2- راه غير مجاز ؛ توليد آهنگ بدون در نظر گرفتن مميزي و پخش اثر خود در تمامي کانالهاي ماهواره‌اي و سايت ها. در حالت منطقي با انتخاب راه اول کمترين شانس براي شنيده شدن آثار وجود دارد و در مقابل با انتخاب راه دوم ميتواند کار خود را به گوش همه برساند. سوالي که پيش ميايد اين است که آيا هدف وزارت ارشاد اسلامي هدايت جوانان به سمت موسيقي قانوني است يا هدايت آنها به سمت ماهواره‌ها و موسيقي غير قانوني؟ حال نه تنها هيچ رسانه‌اي براي ارائه آثار مجاز وجود ندارد ، بلکه اخيرا پخش آثار مجوز دار از برخي رسانه‌هاي غير مجاز (سايت راديو جوان و برخي کانالهاي ماهواره‌اي) باعث ممنوع الکاري و ايجاد دردسرهاي فراوان براي اهالي موسيقي مجاز نيز شده است. نکتهٔ حائز اهميت در اين مساله ، مجوز دار بودن و قانوني بودن آثار مذکور است. حال اگر رسانه‌اي بيگانه يک اثر قانوني را سرخود پخش کند ، آيا تقصير بر گردن کسي است که کار قانوني را انجام داده؟ آيا اگر سخنان رئيس جمهور محترم کشور ، يک فيلم سينمايي مجوز دار و يا يک بازي فوتبال داخلي از کانالهاي بيگانه پخش شود ، اين افراد مقصر شناخته ميشوند؟ با اندکي تامل مي‌توان به اين نتيجه رسيد که وظيفهٔ خوانندگان ، اخذ مجوزهاي لازم از وزارت فرهنگ و ارشاد است و همچنين پخش آثارشان به صورت مجاز. در اين ميان اگر رسانه‌اي با هدف شيطنت و يا هر هدف ديگري اقدام به پخش اين آثار قانوني کند ، نبايد کوچکترين مسئوليتي بر گردن خوانندگان مجاز باشد. به راستي چگونه مي‌توان بدون هيچ مدرک ، تفهيم اتهام و دادگاهي صدها نفر را از کار بيکار کرد؟ خوانندگان و به تبع آنها تهيه کنندگان ، نوازندگان ، صدابرداران ، نورپردازان ، بليت فروشها ، عوامل اجرايي و صدها نفر ديگر که به واسطهٔ اين شغل كسب درآمد و امرار معاش ميکنند٬ به راحتي از حقوق خود محروم ميشوند. آن هم در حالى كه موسيقى پاپ، بدون استفاده از هرگونه اعتبارات دولتى، بالاترين نرخ كارآفرينى را در بين تمامى شاخه هاى هنر دارد. فرضيه همكارى خوانندگان با رسانه هاى بيگانه بايد از طرف طرح كنندگان اين فرضيه ثابت شود، نه از طرف خوانندگان. زيرا طبق اصل سى و هفتم قانون اساسى: اصل، برائت است و هيچكس از نظر قانون مجرم شناخته نميشود، مگر اينكه جرم او در دادگاه صالح ثابت گردد. همچنين به اشتراك گذاشتن لينك دانلود آهنگها از سايت راديوجوان در گذشته، و قبل از آگاهى از ممنوعيت پخش آهنگها از اين سايت ، هيچ مسئوليتى را براى خوانندگان به وجود نمى آورد و نميتوان آنها را مجرم قلمداد كرد ٬ زيرا طبق اصل يكصد و شصت و نهم قانون اساسى: هيچ فعلى يا ترك فعلى به استناد قانونى كه بعد از آن وضع شده است جرم محسوب نمى شود. به نظر مي‌رسد که وقت آن رسيده که رسانه‌هاي داخلي و مجاز قوي به حمايت از آثار مجاز داخلي بپردازند.
کمبود سالن:
در مبحث مربوط به سالنهاي برگزاري بايد توضيح داد که نه تنها بسياري از سالنهاي کشور در اختيار خوانندگان پاپ قرار نميگيرد ، بلکه اجازهٔ برگزاري کنسرت در سالنهاي با ظرفيت بالاي تماشاگر نيز صادر نميشود. به طور مثال چرا خواننده‌اي که پر مخاطب است به جاي يک يا دو شب اجرا در سالنهاي با ظرفيت بالاي 5000 نفر در سال ، بايد شبهاي متعدد در سال و در سالنهاي کوچک اجرا داشته باشد؟ نتيجهٔ اين اجراهاي متعدد در سالنهاي يکسان و با ظرفيت كم، چيزي جز قيمت بالاى بليت ، تکراري شدن ، پايين آمدن کيفيت اجرا و دلزدگي مخاطبين و خود گروه از اجراهاي تکراري نيست. گذشته از موارد فوق، تهديد سلامتى خوانندگان ، از ديگر تبعات اجرا در سالنهاى با ظرفيت كم مى باشد. زيرا حنجره نيز يكى از عضلات بدن مى باشد و همانطور كه يك فوتباليست نبايد در يك روز در بيش از يك مسابقه فوتبال شركت كند، بديهى است كه يك خواننده نيز نبايد بيش از حد استاندارد از حنجره خود استفاده كند.
لازم به ذکر است که خوانندگان مجاز پاپ در طي اين سالها نشان داده‌اند که همواره قشري مظلوم ، سر به زير ، به دور از حاشيه و مطيع قوانين کشور عزيزمان بوده اند و هستند و اين براي اولين بار است که پس از تمامي اين سالها سکوت خود را شکسته اند و حرفهاي دلشان را به مردم و مسئولين ميزنند. هدف از تمام حرفهاي گفته شده ،تأكيد بر تلاش در جهت رشد و اعتلاى موسيقى پاپ بر اساس ارزشهاى فرهنگى جمهورى اسلامى ايران و ايجاد شرايط بهتر براي کار و در نهايت رضايتمندي مردم عزيز كشورمان است که همواره اصلي‌‌ترين دليل و انگيزه کار بوده اند. اميدواريم که با درايت مسئولين محترم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامي که نهاد متولي پيگيري حقوق هنرمندان مي باشد چرخه‌ٔ موسيقي پاپ به صنعتي در خور شان مردم عزيز جمهورى اسلامى ايران تبديل شود. در انتها ضمن سپس از تلاشهاي معاونت هنري وزارت ارشاد و دفتر موسيقي در خصوص رفع مشکلات پيش آمده از رياست محترم جمهور به عنوان حامى هميشگى هنرمندان، خواهشمنديم ترتيبى اتخاذ نمايند كه اهالى موسيقى پاپ، در نشستى دوستانه، درخواست ها و مشكلات خود را با ايشان در ميان بگذارند.
با تجديد احترام
حميد حامى، زانيار خسروى، سيروان خسروى، گروه سون، شهرام شكوهى، رضا صادقى، بهنام صفوى، حميد عسگري، فرزاد فرزين، مازيار فلاحى، على لهراسبى، مهدى مدرس، رضا يزدانى، محسن يگانه
منبع : khabaronline.ir