دخترانِ پير در جايي نزديک ياسوج

دخترانِ پير در جايي نزديک ياسوج اجتماعي

بزرگنمايي:

چه خبر - محروميت اينجا هر روز بر چهره زنان و دختران سيلي مي زند

همه شبيه همند؛ کوچک و بزرگ، پير و جوان. اينجا در منطقه محروم زيلايي از توابع مارگون شهر ياسوج، زندگي زنان و دختران بر يک مدار تکرار مي چرخد. بر مدار کار.کار اينجا براي زنان و دختران، قبل از طلوع افتاب شروع مي شود و تا تاريکي هوا ادامه پيدا مي کند؛قصه کار براي تک تک اين دختران، از چوپاني و جمع کردن هيزم و بنه چيني به رفت و روب خانه و پختن غذا مي رسد و رسيدگي به بچه ها. بار مسيوليتي که از روزهاي کودکي شروع مي شود و تا روزهاي بزرگسالي ادامه پيدا مي کند.
قصه دختران زيلايي،قصه رنج و محروميتي مداوم است. محروميتي ناشي از فقط اقتصادي که وقتي با سوء تغذيه همراه مي شود، رد پايش را روي چهره تک تک آنها مي گذارد.آنوقت مارال ٢٣ ساله شبيه زنهاي سي و چند ساله مي شود و چهره فرشته ٢٦ساله، به ٤٥ساله ها مي ماند. اينجا همه شبيه همند؛به چشم هايشان که دقيق شويد، يک حرف را مي زنند، دست هايشان يک قصه را روايت مي کند؛محروميت اينجا هر روز بر چهره زنان و دختران سيلي مي زند.

مينا نژدي پور، 25 سال