بزرگنمايي:

چه خبر - تفاهم، شاه کليد موفقيت در زندگي مشترک

يکي از رايج ترين دلايل مطرح شده توسط زن و شوهرهايي که از يکديگر جدا مي شوند، عبارتي پر مفهوم اما دو کلمه اي است: «تفاهم نداشتيم». البته حتما لازم نيست زن و شوهر از هم جدا شده باشند بلکه بعضي از زن و شوهرهايي که با هم زندگي مي کنند اما دلخوشي از با هم بودن شان ندارند، مشکل را نداشتن تفاهم بيان مي کنند. گويا نداشتن تفاهم به منزله پايان يک زندگي مشـــــترک اســت. در اين جا يک سوال مطرح مي شود: «آيا راهـــــي وجود دارد تا به اين مسئله پايان داد يا تنها راهي که باقي مي ماند، نداشتن دلخوشي از زندگي و همسر است يا حتي طلاق!؟» براي يافتن پاسخ،
با ما باشيد...

هنگامي که جواني تصميم به ازدواج مي گيرد، ابتدا بايد اين سوال را از خود بپرسد که آيا آمادگي هاي لازم را در خود مي بيند تا ازدواج کند يا خير؟ منظور از آمادگي يعني فراهم کردن و داشتن شرايط فيزيکي و ذهني مانند: «موقعيت سني، اقتصادي، خانوادگي ، تمايل ذهني و احساس نياز به ازدواج». وقتي اين شرايط به طور نسبي فراهم شد، در گام بعدي بايد سراغ گزينه مناسب براي شروع زندگي مشترک برود. فرايند خواستگاري يعني تمام مراحلي که يک فرد سعي مي کند کسي را انتخاب کند تا بعدا در کنار او احساس رضايت و خوشبختي کند.

معمولا داشتن «تفاهم» يکي از مهم ترين ملاک هاي افراد براي اين انتخاب است. دختر و پسر سعي مي کنند با کسي ازدواج کنند که از لحاظ خانوادگي، سطح فرهنگ، تحصيلات، خلق و خو، اهداف و ... به خودشان نزديک يا مشکلي با شرايط آنان نداشته باشد. به طور مثال معمولا هدف از پرسيدن سوالاتي مانند : « نظر شما درباره ادامه تحصيل چيست؟»، «شما تا چه حد به مسائل مذهبي اهميت مي دهيد؟»، «از چه غذاهايي خوش تان مي آيد؟»، «نظرتان درباره تعداد فرزندان چيست؟» و سوالات بسياري که معمولا در زمان خواستگاري مطرح مي شود سنجش ميزان «تشابهات» بين خود و طرف مقابل است که بايد دانست با تفاهم متفاوت است. تفاهم در زبان عربي از باب تفاعل و معناي آن درک دو طرف از زبان يکديگر است نه صرفا شبيه به هم بودن يا پذيرش بي چون و چراي عقايد يکديگر. بنابراين اين طور به نظر مي رسد که موضوع تفاهم از مهم ترين موضوعاتي است که قبل و بعد از ازدواج مطرح مي شود.

اما چه اتفاقي مي افتد که با رعايت همه اين ملاحظات، مدتي بعد از ازدواج و سپري شدن ايام عقد و ماه عسل، مشکلات شروع مي شود و يک زوج بيان مي کنند: «تفاهم نداريم». چطور با اين که قبل از ازدواج تمام سعي خود را مي کنند تا با فردي ازدواج کنند که تفاهم داشته باشند، باز هم «نداشتن تفاهم» منجر به بروز مشکلات و تشديد اختلافات آنان مي شود!؟ به راستي راه حل چيست؟ چطور مي توان جلوي اين مشکل را گرفت؟ چطور مي توان از دو نفر که در دو خانواده متفاوت رشد کرده اند، تجارب متفاوتي دارند و از همه مهم تر از دو جنس متفاوت (زن و مرد) هستند، انتظار داشت که در بيشتر موارد تفاهم داشته باشند!؟

درک اين اتفاق، نياز به دقت ويژه اي دارد. شايد نبايد حرف زوجي را باور کرد که ابراز مي کنند: «ما در همه مسائل تفاهم داريم»، البته شايد! چراکه واقعيت چيز ديگري است و حتي هنگامي که زوجي بيان مي کنند تفاهم زيادي دارند، در واقع به «توافق» رسيده اند و تفاوت زيادي بين «تفاهم» و «توافق» در رابطه وجود دارد. توافق نوعي قرارداد بين دو طرف رابطه است تا با هم بر سر برخي مسائل به نتيجه برسند و به نظر يکديگر احترام بگذارند.
به طور مثال، زوجي را در نظر بگيريد که تصميم گرفته اند در ايام تعطيلات با هم به مسافرت بروند. ممکن است نظر يکساني درباره مقصد نداشته باشند، زن خواهان مسافرت به شمال کشور باشد و مرد دوست داشته باشد به غرب برود. ممکن است زن علاقه مند باشد خانواده اش همراه او باشند و مرد دوست داشته باشد دو نفري و بدون خانواده به اين سفر بروند و موضوعات بسياري که در يک کار و فعاليت مشترک مي تواند اتفاق بيفتد. اگر در چنين شرايطي، هر کدام حرف خود را بزند، نه تنها نتيجه اي عايد نخواهد شد بلکه ممکن است کار به جرو بحث و درگيري هم کشيده شود. در چنين مواقعي، گفت و گو براي رسيدن به يک توافق مي تواند مشکل را حل کند. بهتر است از اصطلاح «کوتاه آمدن» هم استفاده نشود زيرا کوتاه آمدن به معني ناديده گرفتن نياز و علاقه يکي از دوطرف است در حالي که در «توافق» مي توان به اين نتيجه رسيد که مثلا سفر فعلي را قرعه کشي مي کنيم و نتيجه هر چه شد، همان کار را انجام مي دهيم و در سفر بعدي نظر طرف مقابل هرچه باشد، همان را اجرا مي کنيم. اين توافق مي تواند نوعي سرگرمي باشد که به تقويت مهارت هاي ارتباطي، گفت و گو و حل مسئله نيز کمک مي کند.

منبع : khorasabbews.com