بزرگنمايي:

چه خبر - اين چملات را هرگز به فرزندتان نگوييد

16 مهر روز جهاني کودک است. روزي که در آن پدران، مادران، مربيان و دست اندرکارانِ مسائل کودکان، فرصت مي يابند تا درباره کودک و دنياي زيباي او بينديشند و افق هاي زيباتري براي آينده اش ترسيم کنند.

اين دروغ ساده مي تواند آسيب جسمي به فرزندان وارد کند. درد، راهي است که بدن علامت مي دهد چيزي درست نيست. قوي بودن و با انرژي بر درد فائق آمدن، مسئله ديگري است اما اين که به فرزندتان بگوييد دردي را که دارد، تحمل کند يا دردش مسئله مهمي نيست، به نفع او و شخصيتش نيست. در عوض به او ياد بدهيد درباره علامت هاي بدنش دقيق باشد. شما هم توجه کنيد؛ آيا دردي که دارد صرفا احساس ناراحتي است يا درد واقعي؟ به او ياد بدهيد فرق بين درد واقعي و احساس ناراحتي بدون درد را تشخيص دهد.

اين يکي از بدترين توصيه هايي است که مي توانيد به فرزندتان بکنيد. بچه ها در حقيقت، بيشتر از رفتارهاي پدر و مادر الگو مي گيرند تا از گفتارشان. اگر پدر و مادر الگوي رفتاري نادرستي ارائه دهند و سپس بگويند: «ببين من چه مي گويم و به رفتارم کاري نداشته باش»، کلمات شان کوچک ترين اثري نخواهد داشت. اگر واقعا ضعفي در رفتار خود داريد، بهتر است آن را برطرف کنيد، ديگر نيازي نيست با گفتار پند بدهيد. بچه ها با نگاه کردن به شما، خودشان الگوهاي درست را فرا خواهند گرفت. به طور مثال اگر به دخترتان مي گوييد نبايد سر برادرش داد بزند، خودتان هم نبايد اين کار را بکنيد تا بتوانيد الگوي مناسبي باشيد.

واقعا پدر و مادرها از کجا مطمئن هستند که همه چيز درست خواهد شد؟! آن ها که پيشگو نيستند، پس گاهي بهتر است از اين عبارت استفاده نکنيد به خصوص وقتي که فايده اي ندارد! اگر بهترين دوست فرزندتان به دليل سرطان در آستانه مرگ است، اين که به فرزندتان بگوييد: «غصه نخور، همه چيز درست خواهد شد»، هم غيرواقعي است و هم به او آسيب مي زند. فرزندتان عبارت «همه چيز درست خواهد شد» را چنين تعبير مي کند که دوستش درمان خواهد شد و به زودي به مدرسه بازخواهد گشت ولي در واقع اين گونه نخواهد شد. بنابراين به او اميد واهي ندهيد چون تبديل به يک دروغگو خواهيد شد.

واقعا اين جمله بي معني از کجا آمده است؟! وقتي پدر و مادري اين جمله را به پسر خود مي گويند، احساسات او را ناديده مي گيرند و به او اين پيام را مي رسانند که آن ها بايد هيجانات و احساسات خود را سرکوب کنند و در نهايت جامعه اي خواهيم داشت پُر از مرداني با احساسات سرکوب شده. خفه کردن احساسات و بروز ندادن آن ها هم در بلند مدت به ضرر سلامتي است و هم به روابط آسيب مي زند. به پسران خود اجازه دهيد مرداني شوند که با افتخار احساسات خود را بروز مي دهند، حتي گريه کردن را.

دور نگه داشتن کودک از واقعيت و شاخ و بال دادن به آرزوهاي دست نيافتني او، به ضررش تمام خواهد شد. بهترين کاري که مي توانيد انجام دهيد اين است که فرزندتان را براي رسيدن به خواسته هاي معقول و درستش، تشويق کنيد و به او انگيزه بدهيد. به عنوان پدر يا مادر بايد به او کمک کنيد از واقعيت جدا نشود تا بتواند اهدافي بلندمدت براي زندگي اش داشته باشد؛ خواسته هايي که دست يافتني باشند. مراقب باشيد آرزوهاي او را سرکوب و لگدمال نکنيد اما به او کمک کنيد به اهداف واقعي و دست يافتني فکر کند و مطمئن باشيد با حمايت شما و در سايه اين اهداف معقول، آرزوهاي غيرمنطقي اش ناخودآگاه کم رنگ و محو خواهد شد. کمک شما مي تواند اين گونه باشد که گزينه هاي مختلف را به او نشان بدهيد و اطلاعات کافي را در اختيارش بگذاريد تا خودش انتخاب کند. هدف و آرزويي که شانس رسيدن به آن، کمتر از يک درصد باشد، تخيلي و دست نيافتني است.

اين توصيه اي است که بسياري از والدين به اشتباه به فرزندان شان مي کنند. اين که فردي 16 ساعت در روز کار مي کند لزوما به اين معني نيست که فرد موفقي است. افراد ممکن است به سختي کار کنند و تمام تلاش خود را بکنند اما هيچ فرصتي براي رشد و پيشرفت نداشته باشند. چيزي که مهم است هوشمندانه و هدفمند کار کردن است؛ سخت کار کردن، خوب است اما بايد همراه با هوشمندي باشد. فرض کنيد خانواده اي دو فرزند دارد، آن ها بزرگ مي شوند و يکي از آن ها عقيده دارد سخت کار کردن، کليد موفقيت است بنابراين در همان کار مي ماند، 16 ساعت در روز کار مي کند و تنها مي تواند هر چند سال يک بار، يک پيشرفت جزئي داشته باشد، چون مهارت خاصي کسب نکرده است. اما فرزند ديگر عقيده به هوشمندانه کار کردن دارد و سعي مي کند دوره هايي را بگذراند و مهارت هاي کاربردي را کسب کند تا خودش را مجهز کند، او کاري را انتخاب مي کند تا از مهارت هايش به خوبي استفاده کند و در واقع در ازاي سخت کار کردنش، جواب خوبي هم مي گيرد و پيشرفت هايش مداوم است. هر دو نفر سخت کار کرده اند اما دومي هوشمندانه تر عمل کرده و موفق تر است.

منبع : khorasannews.com