بزرگنمايي:
چه خبر - چسبندگي عاطفي را با عشق اشتباه نگيريد
چندي پيش اين جمله را از زبان يک روانشناس شنيدم که: ما چسبندگي عاطفي داريم که مصيبته - وابستگي ناسالم و نچسبي هم داريم که اينم مصيبته - استقلال بيش از حد - تنها بايد تمرين کنيم وابستگي سالم داشته باشيم تکيه کنيم ولي با رفتن تکيه گاه سقوط نکنيم. با اين جملات از آن روانشاس ياد فصلي از پيامبر و ديوانه جبران خليل جبران افتادم آنجا که ميترا از استاد مي پرسد: استاد نظر شما درباره زناشويي چيست؟ و اين جمله ها را در پاسخ به سوال خود مي شنود که: شما با هم متولد شده ايد و تا ابد با هم خواهيد ماند اما چون بالهاي سفيد مرگ بر زندگاني تان سايه افکند باز با هم خواهيد بود .آري در سکون ياد خدا نيز با هم خواهيد بود اما بگذاريد فاصله اي در پيوستگي تان باشد تا نسيم آسماني در ميان شما به رقص در آيد. به يکديگر عشق بورزيد اما عشق را به بند نکشيد.هريک از شما جام همسرش را پر سازد اما هرگز از يک جام منوشيد.هر يک از شما نان خود را با همسرش تقسيم کند اما از يک قرص نان نخوريد.هر يک از شما دل خود را به همسرش دهد اما مبادا چنين بخششي براي اسارت باشد.مانند ستون ها در کنار هم بايستيد اما زياد به هم نزديک نشويد چون بلوط و سرو در سايه هم نمي رويند...
گاهي تصور ما بر اين است که وقتي يک زوج رابطه سالم و عاشقانه اي با هم دارند، اين رابطه به معناي نفي همه فرديت هاست. انگار که اين دو به اتحاد دو جان رسيده اند و هيچ فاصله اي در ميان نيست. وقتي کسي روي چيزي انگشت مي گذارد ديگري هم دقيقا همان نقطه را نشان مي دهد. وقتي يکي از اين دو از چيزي پرهيز دارد آن ديگري هم از همان پرهيز مي کند. اما همه ما مي دانيم که اين نوع نگاه به يک رابطه حتي اگر آن رابطه را محبت مدار و آکنده از عشق بدانيم تا چه حد اغراق گونه است.
چطور مي شود هم پيوسته بود و هم منفصل
واقعيت آن است که بين انواع مختلف رابطه همسري، رسيدن به يک وابستگي سالم زمان بر و معطوف به انرژي و تواني است که طرفين آگاهانه در يک رابطه وارد مي کنند. چطور مي شود که هم عشق ورزيد و هم از آن سو دچار چسبندگي و غش عاطفي نشد؟ چطور مي شود که هم پيوسته بود و هم اجازه داد فاصله اي در پيوستگي به وجود بيايد. چطور مي شود که مانند ستون هاي يک معبد کنار هم بود اما زياد به هم نزديک نشد؟
شايد براي بسياري از افراد جمع ميان اين دو دسته از مفاهيم، کار نشدني و حتي محال به نظر برسد. آن هم در نوع تعريف ما از مفاهيم که به نظر مي رسد نياز به بازسازي و ترميم بسياري دارد. گاهي تصور ما بر اين است که وقتي يک زوج رابطه سالم و عاشقانه اي با هم دارند، اين رابطه به معناي نفي همه فرديت هاست. انگار که اين دو به اتحاد دو جان رسيده اند و هيچ فاصله اي در ميان نيست. وقتي کسي روي چيزي انگشت مي گذارد ديگري هم دقيقا همان نقطه را نشان مي دهد. وقتي يکي از اين دو از چيزي پرهيز دارد آن ديگري هم از همان پرهيز مي کند. اما همه ما مي دانيم که اين نوع نگاه به يک رابطه حتي اگر آن رابطه را محبت مدار و آکنده از عشق بدانيم تا چه حد اغراق گونه است.
گاهي تصور ما از يک رابطه عاشقانه همسري غلط است
ما در فرهنگ ها، در جنسيت ها و آداب و کنش هاي اجتماعي و رواني مختلفي پرورش پيدا مي کنيم. حتي اگر در يک خانواده با يک پدر و مادر با يک جنسيت و در بطن يک جامعه بزرگ شده باشيم با اين حال دقيقا همسان رفتار نخواهيم کرد و مشخصات ذهني - رواني و کنش هاي فرهنگي و اجتماعي ما با هم متفاوت خواهد بود بنابراين حتي در يک رابطه کاملا درست و منطقي که اعضاي آن رابطه مي خواهند تا حد امکان تنش زا رفتار نکنند فاصله اي در ميان خواهد بود. به خاطر همين است که گاه در تعريف ناصحيحي از پديده ها مثل تعريف ما از رابطه عاشقانه تصور غلطي درباره يک رابطه خوب باعث مي شود که افراد دچار تله هاي رفتاري شوند. به عنوان مثال براي اين که برچسب يک زن دوست دار همسر به فرد بخورد، عملا فرد دچار غش عاطفي مي شود. تحليل او اين است که هر چقدر فرديت خود، خواست ها و نخواست هاي خود را کم رنگ و بي رنگ شود و در وجود ديگري استحاله پيدا کند، در آن صورت تبديل به همسري مهربان تر و وفادارتر خواهد شد در صورتي که اين رابطه بيشتر صورت يک تحکم يک طرفه را پيدا مي کند و از شکل رابطه خارج مي شود.
نه گفتن به تنش به موازات نه گفتن به وابستگي افراطي
به نظر مي رسد که سالم ترين رابطه زناشويي و همسري آنجاست که طرفين در عين حال که سعي مي کنند سهم و وظيفه خود را در برابر آن رابطه به نحو احسن ادا کنند و اجازه ندهند رابطه شان به سمت اصطکاک و تنش برود اما در عين حال حد وابستگي را مي دانند، حد وابستگي هم آنجاست که من در عين حال که خود را نيازمند به محبت همسرم مي دانم اما نفي فرديت هم نمي کنم و تشخيص هاي خود را هم بازگو مي کنم، علايق خود را بازگو مي کنم در عين حال که براي علايق خود حد مي گذارم و مثلا دلبستگي ها و علايق ضد يک رابطه همسري را شناسايي مي کنم اما از علايق و تشخيص هاي مفيد فردي هم نمي گذرم و مي دانم در عين حال که من همسر و مادر هستم، وظايف و مسئوليت هاي ديگري در قبال خود و ديگران دارم که به آن ها بايد عمل کنم.
منبع : tebyan.net