بزرگنمايي:

چه خبر - نشانه هاي افسردگي پنهان

آدم‌هاي افسرده نشانه‌هاي روشني دارند : غمگين و افسرده و بي‌توجه به اطرافند. اما آنهايي که افسردگي پنهان دارند چطور؟ آنها ممکن است که خيلي بيرون‌گرا و معاشرتي باشند. اين افراد مي‌توانند واقعيت را حتي از متخصصان هم پنهان کنند. چطور مي‌شود آنها را شناسايي کرد و چطور مي‌شود به آنها کمک کرد؟

بين 10 تا 15 درصد مردمي که افسردگي حاد دارند، دست به خودکشي مي‌زنند. با وجود اين برخي از مردم ممکن است آن را ناديده بگيرند و هرگز افسردگي خود را فاش نکنند. خيلي از آنها شخصيت اجتماعي متفاوتي دارند که با آنچه در درون‌شان مي گذرد فرق دارد.

ممکن است شما هم آدم‌هايي را بشناسيد که افسردگي خود را پنهان مي‌کنند. با خواندن اين متن مي‌توانيد علامت‌هايي را پيدا کنيد که نشان مي‌دهند مشکلي وجود دارد. يادتان باشد که وجود اين علامت ها نشانه قطعي افسردگي نيست. اطرافيان هم درمانگر افراد افسرده نمي‌توانند باشند.
نقش آدم‌هاي اطراف آنجا مهم است که با پيدا کردن نشانه‌ها، فرد را تشويق به مراجعه به متخصص کنند و به او دلگرمي بدهند که کنارش خواهند بود.

محققان مرکز پزشکي دانشگاه روچستر دربافته‌اند که تشخيص افسردگي زماني که افراد دچار «افسردگي شاد» هستند، دشوار است؛ به خصوص وقتي فرد افسرده مسن باشد. اين گروه تحقيقاتي بر اين باور است که براي برونگراها دشوار است که افسردگي خود را نشان بدهند. اما نبايد تصور کرد که يک فرد برونگرا و اجتماعي نسبت به افسردگي ايمن است. بايد حواس‌مان به نشانه‌هاي هشداردهنده باشد و بيش از همه، شنونده خوبي برايشان باشيم.

مسايل فرهنگي در ميزان نشان دادن افسردگي موثر است. تحقيقات جالبي درباره رفتار اروپايي‌ها و استراليايي‌ها در مقابل افسردگي انجام شده است. مثلا در استراليا، باورهاي غلطي درباره افسردگي وجود دارد که باعث مي‌شود بسياري از افراد مبتلا آن را آشکار نکنند. آنها ممکن است از مطرح کردن افسردگي خود دچار شرمندگي باشند يا بترسند که کارشان را از دست بدهند يا نتوانند از مرخصي بيماري خود به دليل مشکلات مربوط به روان استفاده کنند. دليلش اين است که استراليايي‌ها 14 روز مرخصي به دليل افسردگي مي‌گيرند در حالي که اروپايي‌ها مي‌توانند 36 روز مرخصي باشند.

يک آدم موفق را تصور کنيد که بچه‌هاي خوبي دارد، کار عالي و ازدواجي موفق. با اين حال همچنان ممکن است که بخش دردناکي در زندگي گذشته اين شخص وجود داشته باشد که هرگز به طور کامل درمان نشده است.
روانشناسان نام مخففي براي اين گروه اشخاص برگزيده‌اند: «فردي که افسردگي‌اش را به نحو عالي پنهان کرده». اعتماد به نفس و شادي بيروني اين افراد در تضاد آشکار با آن چيزي است که در درون‌شان مي‌گذرد. در چنين شرايطي، مشکل آنها اغلب ناديده گرفته مي‌شود؛ به خصوص از سوي خودشان.
با اين حال اين افراد حتي ممکن است دست به خودکشي بزنند. تراژدي اين است که هيچ کس نمي‌تواند به سادگي نشانه‌اي از افسردگي در اين اشخاص بيابد و فرد مبتلا هم هرگز جرات نمي‌کند که با کسي در اين باره حرف بزند. به همين دليل ما همواره بايد دوست يا فرد عزيزي را که درباره خستگي و اضطرابش حرف مي‌زند جدي بگيريم و به حرف‌هايش با دقت گوش دهيم.

بسياري از کارشناسان معتقدند که ارتباط محکمي ميان اختلالات تغذيه‌اي و افسردگي وجود دارد. اين‌ها دو بيماري مختلف هستند که يکي از آنها ممکن است منجر به ديگري شود يا همزمان با هم رخ بدهد.
اين روزها تعداد افرادي که از اختلالات تغذيه رنج مي‌برند به مراتب بيشتر شده است. اين موضوع مي‌تواند دلايل مختلفي داشته باشد مثل فشارهاي رسانه‌ها، تصورات افراد از شکل بدن و افسردگي.
اگر متوجه اين نکته شديد که يکي از عزيزانتان دچار تغييرات عمده‌اي در غذا خوردنش شده، با او حرف بزنيد و تشويقش کنيد که دنبال درمان باشد. افسردگي پنهان ممکن است يکي از دلايلش باشد.

اغلب، افرادي که دچار افسردگي پنهان هستند، نسبت به چيزهايي که قبلا به آنها علاقه داشتند و هيجان نشان مي‌دادند بي‌علاقه مي‌شوند. اگر کسي ادعا کرد که قطعا افسرده نيست اما ديگر به چيزي اهميت نمي‌دهد، اين موضوع مي‌تواند نشانه مشکل مهم‌تري باشد. از آنها بخواهيد که درباره مشکل‌شان حرف بزنند. اين نخستين قدم درمان است.

ما معمولا افسردگي را با نشانه‌هايي مثل غمگيني، نااميدي، سودازدگي و گريه مي‌شناسيم. اما نشانه‌هاي ديگري هم وجود دارد که اغلب ناشناخته مي‌مانند چون آنها را به عنوان يک طغيان موقتي در نظر مي‌گيريم. مثلا ما فکر مي کنيم اگر کسي خشمگين شده، صرفا در لحظه عصباني است اما در واقع خشم هم شيوه‌اي براي بروز افسردگي است. بسياري از افراد از اين شيوه براي بيان افسردگي‌شان استفاده مي‌کنند.

اگر فرد عزيز شما از کم‌خوابي شکايت مي‌کند يا حتي از خواب زياد، اين موضوع مي‌تواند يک نشانه هشدار باشد. اختلالات خواب نشانه‌اي از يک مشکل عميق‌تر هستند: مشکلاتي مثل اضطراب، بي‌خالي و افسردگي.
مشکلات خواب و افسردگي ارتباط نزديکي به هم دارند. بنابراين اختلالت خواب را نايده نگيريد. در بسياري از موارد، افسردگي آنقدر ناديده و دست کم گرفته مي‌شود که نتيجه بدي به بار مي‌آيد.

منبع : salamatnews.com