بزرگنمايي:

چه خبر - نامادري‌ام صورت و دستم را با اتوي داغ سوزاند

رو‌ به زخمِ دست و صورت حنانه 13 ساله نشسته‌ام. «اتو از دستم افتاد، داغ بود، نامادريم ديد، اومد برش داشت و گذاشت رو صورتم، بعد هم رو دستام، ميخواست لباسم رو دربياره، تا به نقاط ديگر بدنم هم بچسباند، اما اجازه ندادم.» رو به پدر حنانه مي‌ايستم. «نمي‌دونستم با بچه‌م اين کارو مي‌کنه، شکايت کردم.»
از سال 1359 به ايران آمده است، "حنانه" حاصل ازدواج اولش است و يک سال است که در کنار همسر دوم او زندگي مي‌کند، به همراه برادر دو ساله‌اي که حاصل ازدواج دوم است.«مثل هميشه کارهاي خانه رو به درخواست نامادريم انجام مي‌دادم که اتو از دستم افتاد و کمي آسيب ديد، او به شدت عصباني شد و گفت؛ بايد با همين اتو داغت مي‌کنم. مي‌خواست بدنم را هم داغ کنم، اما فرار کردم؛ به در خانه که رسيدم از پشت نگهم داشت، بعد منو برد يه گوشه‌ و اتو رو گذاشت روي صورت و دستم، خيلي داغ بود.»
پدر عکس روز اول سوختگي را نشان مي‌دهد، رو به حنانه مي‌گويد: «تعريف کن.» «از اول تا آخرش رو بگم؟» «آره همه چيو.» حنانه پاهايش را بيشتر جمع مي‌کند، بين جملاتش مکث‌هايي کوتاه دارد، اما گريه نمي‌کند.«گفت بابات بياد منو مقصر مي‌دونه، قبلا هم اذيتم مي‌کرد، با شلنگ مي‌زد، هلم مي‌داد، دور گردنم رو مي‌گرفت، چنگ مي‌زد، من به بابام نمي‌گفتم، اون روز هم تا شب منتظر شدم تا بياد، اون هم رفت، بيرون قرص خورد و بردنش بيمارستان.»

پدر حنانه اينطور ادامه مي‌دهد: «خواهرزنم گفت، بيا بيمارستان رجايي کرج، مي‌خواسته خودکشي کنه، اومدم دنبال کارت عابر بانکم، به محض اينکه وارد خونه شدم، بچه دوساله‌م اومد سمتم گفت، بابا بيا حنانه جيز... ديدم حنانه رو سوزونده، رفتيم شکايت کرديم، پاسگاه بهش گفت؛ چرا اين کارو کردي؟ خودش با دستاي خودش نوشت، من اين کارو کردم، چون حنانه اتو رو شکسته. بعد اون برعليه من شکايت نوشت که تو کتکم زدي، فرداش پاسگاه گفت، بايد در دادگاه حضور پيدا کنيد، به پزشکي قانوني رفتيم نامه هم گرفتيم، بعد دادستان تماس گرفت و اعلام کرد، همسرم حکم جلب سيار داره، هرجا که رويت شد، بگيريدش. وقتي که نيستم، اين بچه رو شکنجه ميده، مادر ريحانه از سال 90 جدا شد، و مسئوليت حنانه با منه، قبل از ازدواج مجدد، حنانه کنار مادرم بود. با اين همسرم هم سال 92 عقد و سال 94 ازدواج کرديم و به غير از حنانه يک پسر 2.5 ساله دارم.»

حنانه سال گذشته بايد در کلاس هفتم درس مي‌خواند، اما بعد از چند هفته نامه‌اي از آموزش و پرورش دريافت مي‌کند، مبني بر اينکه چون کارت تحصيل او براي شهر ري است، امکان تحصيل در مدارس نظرآباد را ندارد، کارت هم تغيير داده نشد و از آنجايي که پدرش هم نبود، براي همين امکان پيگيري تحصيل حنانه فراهم نشد و او از مدرسه اخراج شد.
«پارسال از درس‌خوندن جا موند، کارهاي بچه‌داري و سخت انجام داد، فحش شنيد، لباس شست، مثل يه برده ازش کار مي‌کشيد اما چيزي به من نگفته بود.»
در بين صحبت‌ها، حنانه درخواست مي‌کند که اتاق خلوت شود، بعد از اينکه پدر و بقيه افراد حاضر در اتاق بيرون ‌مي‌روند با گريه شروع به تعريف کردن مي‌کند.« هميشه مي‌گفت آدمت مي‌کنم، با مشت و لگد به جونم مي‌افتاد، همه جام کبود مي‌شد، بيشتر گردنم رو مي‌زد، کلا هميشه ميزنه ديگه، گاهي به مادربزرگم مي‌گفتم؛ اون هم مي‌گفت، نامادري بداخلاقه ديگه، حيف که داداشم کوچيکه اون شاهد همه چي بوده، البته همسايه‌ها اينا رو ميدونن، خبر دارن، يه روز لباسارو انداختم لباسشويي، بين لباسا پوشک بچه بود، وقتي خواستم پهن کنم، بهش نشون دادم، عصباني شد با شلنگ کتکم زد، وقتي سيگار نمي‌کشيد، عصبي مي‌شد. بيشتر با ما بدرفتاري مي‌کرد، يه بار گفت لباسات رو دربيار من ازت فيلم بگيرم.به زور لباسام رو درآورد ازم فيلم گرفت، گفت، اينو ميذارم تو گروه، ميخواست به بابام نشون بده، گفت؛ بابات بياد من تکليفتو روشن مي‌کنم.الان نمي‌دونم اون فيلمو پاک کرده يا نه.»

مجتبي دهقان‌دار (وکيل حنانه) در گفت‌وگو با خبرنگار ايلنا در رابطه با اين پرونده گفت: حنانه دختري 13 ساله مورد خشونت نامادري قرار گرفته و شکنجه شده است. در تعريف کودک آزاري مي‌توان گفت، هر رفتاري که آسيب يا تهديد عليه سلامت جسم، روان، اخلاق و رفاه طفل و نوجوان زير 18 سال باشد، کودک‌آزاري محسوب مي‌شود که طبق قانون حمايت از کودک و نوجوان مصوب 1381، فارغ از جنسيت، ممنوع بوده و به صورت خاص جرم‌نگاري شده‌است که طبق ماده 5 قانون جرائم عمومي غيرقابل گذشت محسوب مي‌شود و در نتيجه براي به جريان افتادن تعقيب نياز به شکايت شاکي خصوصي ندارد و اين موضوع باعث مي‌شود؛ در صورتي که پدر و مادر، سرپرست قانوني يا هر شخصي که طبق قانون مسئول نگهداري طفل و نوجوان است، مرتکب کودک آزاري شده باشد به راحتي قابل تعقيب باشد.
او افزود: قانون آيين دادرسي کيفري مصوب 1392 در ماده 64،65،66،67 و ماده 6 قانون از ماده‌هايي است که قانونگذار عالمانه در جهت بي‌کيفر نماندن چنين جرايمي پيش‌بيني کرده‌ است. طبق اين مواد همه افراد جامعه در صورت مواجه شدن با چنين جرايمي مي‌توانند وقوع آن را گزارش دهند و در برخي موارد نيز عدم گزارش جرم‌نگاري شده‌است.
دهقان‌دار در ادامه گفت: قوانين موضوعه اعم از قانون آيين‌دادرسي کيفري مصوب 1392، قانون مجازات مصوب 1392 و قانون حمايت از کودکان و نوجوانان مصوب 1381 براي مجازات نامادري داراي ظرفيت‌هايي است. در شرع و قانون براي سوختگي ديه مقدر مشخص نشده، اما نظريه مشورتي شماره 677/7 مورخ 23 مرداد 1364 سوختگي را از انواع جراحات (فصل ششم قانون مجازات اسلامي 92) محسوب کرده‌است که طبق ماده 401 و 447 قانون مجازات اسلامي مصوب 1392 و ماده 614 قانون تعزيرات با توجه به عمدي‌بودن رفتار نامادري قابل تعزير است.
او افزود: طبق ماده 8 قانون حمايت از کودک و نوجوان مصوب 1381 (اگر جرائم موضوع اين قانون مشمول عناوين ديگر قانوني شود يا در قوانين‌ ديگر حد يا مجازات سنگين‌تري براي آنها مقرر شده باشد، حسب مورد حد شرعي يا‌ مجازات اشد اعمال خواهد شد) که به منظور شدت برخورد با اين موضوع وضع شده‌است؛ همچنين بر اساس تبصره 2 ماده 100 و ماده 103 قانون مجازات اسلامي مصوب 1392 و تاکيد ماده 5 قانون حمايت از کودک و نوجوان اين عمل غيرقابل گذشت بوده و گذشت شاکي (در اينجا حنانه و پدرش) براساس ماده 37 و 38 قانون مجازات اسلامي از جهات تخفيف مجازات نامادري خواهد بود.
او افزود: سوختگي دست و گونه اين دختر احتمالا در زيبايي‌اش بي‌تاثير نخواهد بود و در اين موارد قانونگذار پيش‌بيني خاصي نکرده است. در نهايت تشخيص ميزان ديه با جلب نظر پزشک قانوني مشخص خواهد شد. در ضمن اين موضوع قابل ذکر است که اقدامات نامادري حنانه شامل ماده 158 بند ت (علل موجهه جرم) نيست.
دهقان‌دار در پايان تاکيد کرد: متاسفانه از اين نوع جرايم بسيار رخ مي‌دهد که آمار گزارش آن بسيار کمتر از آمار واقعي است و از طرفي در شرع و قانون نيز به والدين اولياي قانوني و سرپرستان اطفال در حد متعارف و حدود شرعي اجازه تاديب داده شده که در برخي مواقع ممکن است به طفل آسيب بزند، که اگر با مراقبت و دقت کافي نباشد، در نهايت ممکن است، زمينه‌اي براي کودک آزاري و سوءاستفاده را فراهم کند.

منبع: ilna.ir