بزرگنمايي:

چه خبر - بسياري از کودکان دو شيفته کار مي‌کنند

رضا جعفري، مديرکل دفتر امور آسيب ديدگان اجتماعي بهزيستي کشور در رابطه با کودکان کار و پيگيري وضعيت آن‌ها گفت: اقدامات ما در حوزه مصوبهٔ هيات‌وزيران در مورد بحث ساماندهي کودکان کار و خيابان است که در واقع آن را به‌روز کرده‌ايم و به وزارت کار، تعاون و رفاه اجتماعي تحويل داده ايم تا در کارگروه آن‌ها مطرح شود که در صورت تصويب به نفع کودکان خواهد بود.
جعفري با اشاره به بحث مرکز حمايتي آموزشي کودک و خانواده گفت: خدماتي پيش‌بيني کرده‌ايم که هم کودک و هم خانواده کودک را حمايت مي‌کند؛ چون اعتقاد ما بر اين است که مشکلات معيشتي در حوزهٔ خانواده باعث مي‌شود که کودکان کار و خيابان به جاي اينکه در خانه بمانند يا به مدرسه بروند و تحصيل کنند؛ اين وضعيت برايشان پيش بيايد.
در بحث اتباع خارجه هم اين مشکل را داريم يعني خانواده‌هايي که به خوبي مسئوليت‌پذير نيستند و اين بچه‌ها را به خيابان مي‌فرستند. در برخي مواقع پدر و مادري که اين کار را انجام مي‌دهند، تعهد مي‌دهند که فرزندشان ديگر‌ براي کار به خيابان نيايد، ولي باز اين اتفاق رخ مي‌دهد و ما از دادستان و قوه قضائيه خواسته‌ايم که در اين قسمت به ما کمک کنند که خانواده هم تکليف خودش را در مورد بچه به نحو احسنت انجام بدهد.
وي با اشاره به فعاليت NGO‌هاي فعال در تهران که با بهزيستي همکاري مي‌کنند، بيان داشت: آن‌ها در بحث مرکز حمايت آموزشي فعال هستند. ما نيازمند اين هستيم که آنها به کمک ما بيايند.در حقيقت کودک خياباني به اندازه‌اي زياد است که اصلا سازماني به‌تنهايي نمي‌تواند کاري انجام بدهد؛ يعني بايد هم از طرف ساير سازمان‌ها و هم از طرف NGO‌ها به ما کمک بشود چون اين‌ها هم در واقع در بحث شناسايي خيلي خوب اقدام کردند و هم پشتوانه‌ سرمايه‌ اجتماعي‌ آنها به اندازه‌اي هست که مثلا در بحث زندگي کودکان خياباني دست سازمان را بگيرند. همکاري آن‌ها يک پيشنهاد خوب است و ما هم استقبال مي‌کنيم.
حضور کودک در خيابان مشکل حادي است. کودک خياباني از همه حق و حقوق خود محروم است. با بررسي‌ سازمان بهزيستي مشخص شد خود بچه‌ها هم واقعا راضي نيستند که به خيابان بيايند؛ يعني آن نگاه تحقيرآميز و حتي گا‌ها خشونت‌هايي که از طرف شهروندان اعمال مي‌شود را دوست ندارند؛ چراکه عزت‌نفس و کرامت نفسشان مخدوش مي‌شود. در واقع اين دو بحث حرمت و آن بحث تکريم بايد در مورد اين بچه‌ها اعمال بشود.
در واقع غير از اين کمک‌هايي که از سوي مرکز حمايت آموزشي کودک و خانواده انجام مي‌شود، ما دو بحث را هم پيش‌بيني کرده‌ايم، هم بحث عيدانه و هم مهرانه و 9000 کودک را نيز شناسايي کرده‌ايم و پيش‌بيني شد يک پکيج کامل را به بچه‌ها بدهيم که شب عيد يک مقداري نونوار بشوند. البته مبلغ مبلغ قابل‌توجهي نبود و بودجه‌ها محدود است؛ سعي مي‌کنيم که امسال اين را به‌صورت فرآيند برنامه ريزي کنيم؛ يعني فقط در بعضي از فصل‌هاي سال به اين کودکان کمک ويژه نشود.
متاسفانه بسياري از اين کودکان يا ترک‌تحصيل کرده‌اند يا اينکه اصلا به مدرسه نرفتند؛در واقع کودکان بازمانده از تحصيل هستند. خب من فکر مي‌کنم اگر بخواهيم واقعا بحث توانمندسازي را به معناي واقعي انجام بدهيم بايد موضوع آموزش را خيلي جدي بگيريم همين الان دورنماي خيلي خوبي در مورد کودکان کار نيست، چون اين‌ها ادامه‌ تحصيل نمي‌دهند و بعلاوه اينکه از خيلي از محبت‌هاي لازم بي‌بهره‌اند. خب مشخص است که آينده‌ آن‌ها هم مثل امروز خواهد بود. به‌نظرم ما بايد از حوزه‌ آموزش شروع کنيم.
مديرکل دفتر امور آسيب ديدگان اجتماعي بهزيستي کشور در ادامه گفت: رويکرد ما رويکرد کاهش آسيب است؛ يعني اگر بخواهيم حتي ميزان ساعت حضور کودکان کار در خيابان را کاهش بدهيم کار بزرگي است.طبق بررسي‌هاي ما بسياري از کودکان دو شيفته هم در خيابان کار مي‌کنند. بنابراين رويکرد ديگر ما رويکرد کاهش آسيب است و بحث توانمندسازي خانواده هم مطرح است؛ يعني خانواده‌ را توانمند کنيم (آنهايي که به معناي واقعي مستحق هستند). اعلام آمادگي کرده‌ايم آنهايي که واقعا خانواده‌هاي از کارافتاده دارند به کميسيون پزشکي مراجعه کنند تا آن‌ها را تحت‌پوشش قرار دهيم. اين در دستور کار کميته‌ امداد هم هست و اين قسمت کار را کميته امداد هم مي‌تواند انجام بدهد. به هر صورت اين خدمات بايد خدمات جامعي بشود و NGO‌ها خيلي مي‌توانند به ما کمک کنند و اين را بايد پيگيري کنيم.
وي تاکيد کرد که در بهزيستي اصلا نگاه مبتني بر جمع‌آوري کودکان وجود ندارد. چون نگاه سازمان بهزيستي به کودکان کار نگاه مجرمانه نيست. اصلا صحيح نيست که اين نگاه وجود داشته باشد. آن‌ها مي‌توانند به مرکز حمايتي آموزش کودک و خانواده مراجعه کنند و وظيفه مددکاران اجتماعي اين است که خدمات مرکز را به اين کودکان معرفي کند و اگر کودکان خواستند مي‌توانند از خدمات اين مرکز به طور داوطلبانه استفاده کنند پس هيچ اجباري نيست.
در کل کشور 46 مرکز کودک و خانواده داريم که 23 مرکز در تهران است. اين مراکز روزانه است؛ يعني در واقع خدمات هم متوجه خود کودک است و هم خانواده‌. در آنجا روان‌شناس حضور دارد و براي بچه‌ها پروندهٔ پزشکي تشکيل مي‌دهيم و مراقبت بهداشتي‌ آن‌ها را انجام مي‌دهيم. همهٔ کودکان کار وخيابان مي‌توانند از اين خدمات ما بهره‌مند شوند و اين ربطي به ايراني يا غيرايراني بودن آن‌ها ندارد.
اين کودکان مستحق ونيازمند خدمات ما هستند. پزشک‌هاي خيلي خوبي در اين مراکز داريم؛ يعني اينکه فقط به منابع دولتي اتکا نکرده‌ايم.

منبع: ilna.ir