بزرگنمايي:

چه خبر - راه هاي جذاب شدن در اولين برخورد

به هر حال اين واقعيتي است که ذهن در طول برخورد اول، مدام مشغول ارزيابي و بررسي طرف براي تصميم گيري درباره ادامه ارتباط است. پس مراقب همه چيز باشيد. حواستان به زبان بدنتان باشد. در اولين برخورد قبل از هر چيز افراد به سيگنال هايي که طرفشان با زبان بدنش مي فرستد توجه مي کنند. کافي است فکرتان وقتي او دارد حرف مي زند پرت شود که يکهو از نگاهتان اين حواس پرتي را بخواند و توي ذوقش بخورد که شما اهميتي براي حرف او قائل نيستيد و احترام ديگران را نگه نمي داريد. پس خودتان را نخارانيد، خميازه نکشيد، زل نزنيد و غيره. از ما گفتن.

قيافه آدم هاي مظلوم را به خودتان نگيريد. حتي اگر واقعا آدم مظلومي هستيد. کسي اين آدم ها را در وهله اول جدي نمي گيرد. بنابراين اگر مي خواهيد برايتان تره خرد کنند همينطورکه خودتان را آماده ورود به دنياي جديد کرده ايد، سعي کنيد اداي آدم هاي غيرخجالتي را دربياوريد.
بي خود نگوييد آدم افتاده اي هستيد و سرتان را نيندازيد پايين. بگيريدش بالا. سر پايين آن هم در روزهاي اول نشانه نداشتن اعتماد به نفس است.اعتماد به نفس احترام مي آورد. آدم ها به کسي که به خودش مطمئن است اعتماد مي کنند و رويش حساب مي کنند. بنابراين حتي اگر اعتماد به نفس نداريد، تظاهر به داشتنش بکنيد. يک آدامس بيندازيد بالا و هر از گاهي که استرستان بالا گرفت بجويدش،تند تند و پي در پي نه که دستتان رو مي شود يا آدم مسخره اي به نظر مي رسيد. آرام و با طمانينه.
روش حمله پيش دستانه را پيش بگيريد و خودتان سراغ ديگران برويد. بعد حتي اگر تمام مدت حرف زدن او سکوت کنيد، طرف فوقش مشکوک مي شود به اينکه چرا حرف نمي زنيد اما عمرا خبردار شود که ماجرا چيست. اگر کسي سراغتان آمد، بلند و واضح با او حرف بزنيد و در چشمانش نگاه کنيد. حتي اگر در دلتان غوغايي بود و حس کرديد داريد پس مي افتيد، به چيزهاي خوب فکر کنيد.

قيافه هاي جدي و خشک ترسناکند. لبخند بزنيد. اين لبخند برايتان تبليغ خواهد بود. البته براي احتياط بايد يادآوري کنيم لبخندي که دائمي باشد قيافه را شبيه دلقک هاي خوشحالي که از همه چيز زندگي راضي هستند مي کند. پس فقط گهگاه و به موقع لبخند بزنيد. مثلا درست لحظه مواجهه با آدم ها يا گاهي که به جمله اي مي رسد که قابل تاييد است و قبول داريد.
همينطورکه سر تکان مي دهيد لبخند بزنيد تا تاکيدتان را بيشتر کند و دوست داشتني تر شويد يا وقتي طرف دارد از خودش حرف مي زند اين کار را بکنيد. لبخند خداحافظي را هم هيچ وقت يادتان نرود. اگر يادتان رفت يعني فاتحه همه لبخندها و همه زحمات را خوانده ايد. لب هاتان را کمي بکشيد، جوري که روي صورتتان ديده شود نه فقط توي دلتان و جوري که خودتان بدانيد. فقط اگر عروسي در دلتان راه افتاده کمي لب ها را جمع تر کنيد.

چند سالتان است؟ 18 لااقل. پس تا به اين سن فهميده ايد که نبايد با مردم سريع پسرخاله شد. راحت بودن با پسرخاله شدن فرق مي کند. اين دو را قاطي نکنيد. هيچ کس خوشش نمي آيد يکي از توي خيابان بيايد و دست بگذارد روي شانه اش يا يک لقمه از ساندويچش را بخواهد. هستند کساني که اين کار را مي کنند اما معمولا آدم هاي بيمار يا خطرناک هستند که شما جزوشان نيستيد. اغلب موجودات طبيعي خداوند از اينگونه صميميت ناگهاني مي هراسند يا چندششان مي شود. پس محترمانه حرف بزنيد وبراي باز کردن سر حرف، از حرف ها و سوالات کلي تر استفاده کنيد. اينکه از خانواده چند نفره آمده و پدر و مادرش چه کاره اند و ماهي چقدر توجيبي مي گيرد به شما ارتباطي ندارد. رفتن سراغ سوال هاي شخصي که احتمالا در حريم شخصي طرف قرار مي گيرند جز اينکه باعث شود طرف نگاه عاقل اندر سفيه بهتان بکند و سري به تاسف برايتان تکان دهد نخواهد داشت.

از وجناتتان پيداست که آدم ظاهربيني نيستيد اما چاره اي نيست، در اين روزهاي نخستين بايد ظاهربين باشيد. ظاهربين بودن بهتر از هيچي نبودن است! راه ديگري وجود ندارد. بايد انتخاب کنيد و از ميان اين همه آدم غريبه، جز اينکه از روي ظاهر دست به انتخاب بزنيد راهي نداريد.
اين انتخاب ظاهري بهتر از اين است که براي هر کس دم دستتان بود نقشه رفاقت بکشيد. پس نگاهتان را مودبانه و با شرم و حيا و جوري که هيچ کس شک نکند، بچرخانيد و به دنبال چيزهاي بي ارزش ظاهري که دوست داريد در افراد باشيد؛ مثلا قد بلند، ظاهر متشخص، موهاي فرفري يا کسي که عين نديد بديدها روز اول دانشگاه کت و شلوار تنش کرده باشد، پر انرژي باشد يا نباشد و ...؛ اگر يکي اين ويژگي هاي ظاهري را داشت، لااقل مي دانيد که يک چيز دارد که دوست داريد يا تاييد مي کنيد.
البته از آنجايي که ظاهربيني عاقبت خوشي ندارد، ممکن است بعدتر از اينکه سراغش رفته ايد پشيمان شويد اما هميشه راه برگشت هست. اگر هم اين چيزها مطلقا برايتان ارزشي ندارد همينطور الابختکي برويد جلو و به هر کسي رسيد دم دستتان، بگوييد: سلام حالت چطوره؟ البته نه جوري که نگاه و دندانتان برق بزند.

همانقدر که شما در اين روزهاي اولي شروع ترم ظاهربين هستيد، ديگران هم هستند. پس قبل رفتن به دانشگاه يک نگاه در آينه به خودتان بيندازيد. اگرچه شما با پوشيدن دمپايي قرمز پلاستيکي احساس رهايي از دغدغه هاي پوچ مادي مي کنيد اما لااقل تا زماني که ديگران فرصت شناختن شما را نداشته اند، دمپايي ها را زير تختتان بگذاريد تا وقتش برسد. مطمئن باشيد هيچ کس سراغشان نخواهد رفت! به قيافه تان برسيد ولي دانشگاه را با سالن عروسي اشتباه نگيريد. يادتان باشد کسي سراغ آدم ژوليده پوليده نمي رود و از داشتن رفيقي اينچنيني به خود نمي بالد.
بعدترها که کارتان بالا گرفت و اعتباري کسب کرديد، اگر خواستيد ژوليدگي را به يکي از ويژگي هاي برجسته تان تبديل کنيد و دمپايي بپوشيد تا قبل از يکي، دو ترم هنوز اغلب دانشجوها طبيعي اند و کفش مي پوشند، طبيعي باشيد.

حريم صميمي، شخصي، اجتماعي و عمومي از اقسام قلمروها هستند. حريم صميمي يا خصوصي فاصله اي کمتر از 45 سانتي متر بين دو نفر است. قبل از اينکه با طرف صميمي شويد، در حريم صميمي قرار نگيريد که حتما شما را پس خواهد زد. حالا با دست نه، با رفتارش. ممکن است ناخودآگاه به عقب برود يا ناگهان مضطرب شود. حريم شخصي حداقل 45 سانتي متري است.

نظر شما خير است، درست اما گداي رابطه که نيستيد، هستيد؟ اگر نيستيد بايد بدانيد تندروي در تاييد و زياده موافقت کردن و از خود اراده و نظري نداشتن باعث مي شود طرف فکر کند گداي محبت و دوستي هستيد يا از آنهايي هستيد که با هر که بنشينيد شکلش مي شويد. بنابراين حسابي رويتان نمي کند.
يادتان باشد کسي حوصله گداها را ندارد. فوق فوقش براي آرامش وجدان هر از گاهي که جلوي چشمشان بوديد لقمه نان محبتي بهتان بدهند اما دائمي نخواهد بود. جوري جديت و قاطعيت و مصمم بودن نشان بدهيد که آدم ها گمان کنند شخصيت تان محکم و شکل گرفته و مستقل است؛ مثلا هر جا که گفتند، راهتان را نکشيد دنبالشان. گاهي بگوييد کار داريد و نمي توانيد. يا بگوييد قرار ديگري داريد که يعني براي شما دوست و رفيق ريخته!

از کرده تان پشيمانيد؟ از اين آدم برايتان آبي گرم نمي شود؟ اما مرد باشيد و کاري را که شروع کرده ايد درست تمام کنيد.ديگر بدتر از اين نيست که دهانش بوي کپک پنير بدهد! اما ادب به خرج بدهيد و تا ته حرفش را گوش کنيد. آدامس باد نکنيد يا اينطرف و آنطرف را بررسي ننماييد! طرف دارد براي شما حرف مي زند چون خودتان او را تشويق يا مجبور به اين کار کرده ايد. صبوري کنيد. بالاخره حرفش تمام مي شود. يا مي توانيد جور مودبانه اي حرف را به سمت تمام شدن ببريد.
اگر برعکس از طرف خوشتان آمده و مي خواهيد گفت و گو ادامه پيدا کند، با گوشدادن دقيق او را به وجد بياوريد. گاهي سر تکان بدهيد يعني که مي فهميد. گاهي کلمات تاييدي، تاکيدي و سوالي بپرسيد. اينها نشانه اي هستند براي اينکه حرف هاي او برايتان جالب است.

آدم ها به سه دسته سمعي، بصري و لمسي تقسيم مي شوند و خيلي از روانشناس ها معتقدند همه بدبختي آدم ها در روابطشان (يا لااقل بخش اعظمي از آن) سرهمين بلد نبودن ويژگي هاي شخصيتي طرف رابطه است. طرفتان را برانداز کنيد و ببينيد چطور موجودي است و در کدام دسته از اين سه دسته قرار مي گيرد؛ مثلا براي برخورد با يک آدم لمسي بايد به شکل متفاوتي از يک آدم بصري رفتار کرد.
حالا هي برويد جلوي يک آدم لمسي سخن پراکني کنيد يا تريپ بياييد. آب در هاون کوبيده ايد. نتيجه اين مي شود که هم شمايي که مي خواهيد رابطه اي را شروع کنيد سرخورده مي شويد چون طرف برخورد اميدوارکننده اي نخواهد کرد، هم اينکه او که بايد روحش متوجه سيگنال هاي شما شود، نمي شود. پس قبل از هر کاري سريع طرف را اسکن کنيد و ببينيد از چه قماشي است. اين بررسي را در طول مکالمه و برخورد هم ادامه دهيد و کامل کنيد.
- بصري ها عاشق هيجانند. مي توانيد آنها را از حالت نگاه کردنشان و رفتارشان بشناسيد. پر انرژي و تند حرف مي زنند و زياد از دست و بدنشان موقع حرف زدن استفاده مي کنند. در دايره لغاتشان کلمات تصويري زيادند. مثلا شفاف، درخشان، چشم انداز. براي ارتباط گرفتن با اينها نبايد شل و ول باشيد. پرانرژي باشيد و تند حرف بزنيد و توانايي هايتان را نشان دهيد.
- سمعي ها سخنورترند. خوب حرف مي زنند و حواسشان به اينطرف و آنطرف هست. در واقع گوش هاشان تيز است. در دايره لغاتشان کلماتي که صدا دارند بيشتر شنيده مي شود. مثلا صدا، آهنگ، همهمه، ضربه، قصد داشتن، شرح دادن، مذاکره کردن، ناهنجار ... با اينها بايد خوب و شمرده حرف زد تا کلمات تاثيرشان را بر شنوايي آنها بگذارند.
- لمسي ها احساسشان عميق تر است و ملايمترند. خودشان را موقع حرف زدن لمس مي کنند و موقع حرف زدن از چنين کلماتي استفاده مي کنند: احساس، لمس کردن، اتصال، لغزيدن، تعادل، اصابت، احساساتي. به نظر شل و ول مي رسند ولي عملا از بقيه حساس تر و عميق ترند. با اين افراد خوب دست بدهيد، گاهي به پشتشان بزنيد يا دست روي شانه شان بگذاريد. (البته نه همان جلسه اول. اصل پسرخالگي که يادتان نرفته)

منبع : روزنامه هفت صبح