بزرگنمايي:

چه خبر - رسول خادم از رياست فدراسيون استعفا داد

پس از بحث و جدل‌هاي زياد پيرامون احتمال محروميت کشتي ايران در صورت حضور نيافتن کشتي‌گيران ايران مقابل رقباي اسرائيلي و فشارهايي که از اين بابت به فدراسيون کشتي و شخص رسول خادم وارد شد، وي استعفاي خود را از رياست فدراسيون کشتي اعلام کرد.
در متن منتشر شده منتسب به خادم در سايت فدراسيون کشتي آمده است:
متن نامه رسول خادم در اين زمينه به شرح زير است:
....زمان "رفتن" فرا رسيده.......گفتنش هم براي من آسان نيست، اما بايد پذيرفت...
در انتخابات فدراسيون کشتي براي بار دوم شرکت کردم تا بتوانم يک دوره ديگر براي کشتي کشورم کار کنم....
اما گويا نمي شود.....

من براي "کشتي" آمده ام، نمي خواهم براي ماندگاري "خودم" کار کنم.....
اگر مي خواستم براي "خودم " کار کنم، هيچگاه به "کشتي " برنمي گشتم...
اشتباه برداشت نشود، اين کلام من از سر "تقوا" و "فروتني " نيست....بنده سالهاست که در مصاف با ناسازگاري هاي روزگار،
اهل "وادادن" و قهر و آشتي نيستم...

اما افکار " قناس" من دارد براي کشتي پرهزينه مي شود...
حتما ناتوان تر از آن هستم که "باري" از دوش کشتي بردارم، ولي نمي توانم به کشتي "دروغ" بگويم....
دروغ بگويم تا "بمانم"....

کشتي به اندازه کافي "تنها" و "مظلوم" هست....
چه بايد کرد، گاهي بهترين شيوه "ايستادن"، "نايستادن" است.....
گذر زمان بسياري از سوال ها را پاسخ خواهد داد...

از همه مردم عزيز و علاقمند به ورزش ملي کشور، کشتي، که در مدت مسئوليت اينجانب در فدراسيون کشتي ايران، ناتواني هاي اين حقير را تحمل کردند و با عشق و ايمان به اين رشته ورزشي کهن و باستاني، سازمان مديريت کشتي کشور را حمايت کردند ، سپاسگزارم.
از همه پيشکسوتان بزرگ کشتي، روساي محترم هيات کشتي استانها و شهرستانها، جامعه مربيان و داوران کشتي کشور، قهرمانان ملي کشورمان در تمامي رده هاي سني، بانوان کشتي گير و مربي و داور، همه مديران و کارکنان سازمان مديريت کشتي کشور، از صدا و سيما، جامعه رسانه اي کشتي و همه منتقدان عزيزي که دلسوز عزت کشتي ايران هستند، سپاسگزارم.

از اعضاء محترم مجمع عمومي فدراسيون کشتي، براي اين رفتن زودهنگام، پوزش مي خواهم.....
چاره اي نيست.....
آرزو داشته و دارم، کشتي بعنوان ورزش ملي کشور، قهرمانان المپيک و جهاني داشته باشد، که مردم بيش از مدال آنها، به شخصيت شان احترام بگذارند .........
آرزو داشته و دارم، کشتي نه بعنوان يک رشته ورزشي، بلکه بعنوان يک فرهنگ در تاريخ مناسبات اجتماعي در ايران، همواره در کنار مردم بماند و وسوسه هاي مادي، قهرمانان ملي آنها را از دردواره هاي جامعه جدا نکند....،

و آخر اينکه، کشتي اين ورزش درد، رنج و زجر ........بخشي از وجود من است و بخشي از قلب من....

منبع: khabaronline.ir