بزرگنمايي:

چه خبر - گفت و گو با مهراب قاسم خاني

مهراب قاسم‌خاني نويسنده تعدادي از سريال هاي تلويزيون است که همراه با برادرش پيمان قاسم‌خاني بيشترين همکاري را با مهران مديري داشته اند و سريال هاي پربيننده اي را به نگارش درآوردند.
قاسم‌خاني درباره ارتباط اين روزهايش با صداوسيما گفت:
ما با تلويزيون دچار رابطه‌اي با تفاهم کامل رسيده‌ايم به اين شکل که نه آنها ما را مي خواهند و نه ما آنها را مي خواهيم. البته تلويزيون از ابتدا هم ما را دوست نداشت و جنس شوخي ما را نمي خواست. تلويزيون هيچگاه به ما اطمينان نداشت و هميشه فکر مي کرد توطئه‌اي در پس پرده است. همان سال هايي هم که دايم براي تلويزيون کار مي کرديم و فيلمنامه سريال مي نوشتيم مديران به اجبار اينکه مردم کارهاي ما را دوست داشتند، مجبور بودند با ما به عنوان نويسنده کار کنند و چندان تمايلي به اين همکاري نبود. البته ما هم به خاطر تلويزيون کار نمي کرديم بلکه براي مردم و بيننده‌ها کار توليد مي کرديم اما حالا آنقدر مخاطب تلويزيون پايين آمده است که من ديگر آن هيجان سابق را براي کار در اين رسانه ندارم. از طرف ديگر نيز فکر مي کنم پير شده‌ام چون ديگر تحمل اين همه مميزي در آثارم را ندارم.
اين هنرمند درباره اينکه آيا هنوز هم تلويزيون نگاه مي کند يا نه؟ توضيح داد:
من خيلي تلويزيون نمي بينم و فقط فوتبال ها را نگاه مي کنم. فکر مي کنم تنها بخشي که در تلويزيون به خوبي به آن عمل مي شود برنامه هاي پخش فوتبال است و از آنجايي که باقي برنامه ها يا سريال ها را نمي بينم خيلي نمي توانم در اين باره نظر دهم. البته پيش از اين هم خيلي اهل تماشاي تلويزيون نبودم و حتي بعضي از سريال هاي خودم را هم نديدم و دوست نداشتم ببينم. البته مفهومش اين نيست که اين سريال ها بد بوده اند بلکه شايد من با آثار ديگري سرگرم مي شده ام. من بعضي از سريال هاي خودم مثل «پاورچين»، «دزد و پليس» و «شب هاي برره» را دوست داشتم و مي ديدم اما سريال هايي مثل «نقطه چين» را علاقه نداشتم و نمي ديدم که البته چنين کارهايي باز هم بوده اند.
او درباره وضعيت امروز تلويزيون بيان کرد:
تلويزيون خيلي شرايط عجيبي دارد اينکه ارگاني با اين بودجه عظيمي که در اختيار دارد، سرمايه اي که از تبليغات در مي آورد و اين ميزان از نيروي انساني و کارمند و شبکه اينقدر ناموفق باشد تعجب آور است و به نظرم بايد به طور جدي مورد تحقيق و تفحص قرار بگيرد. درست است که اين ميان برنامه هاي خوبي هم ساخته مي شود و دوستان زحمت مي کشند اما همين زحمات هم به هدر مي رود. عجيب است که کسي نمي پرسد نتيجه چه مي شود به طور مثال وقتي شما يک کار اقتصادي انجام مي دهيد و يا با خود مي گوييد فلان مقدار در يک ساختمان سرمايه گذاري مي کنم نيت تان اين است که به يک نتيجه اي برسيد اما من متوجه نمي شوم که تلويزيون چه توجيهي دارد. اگر هدف اين رسانه سرگرم کردن مخاطب است پس چرا اين اتفاق رخ نمي دهد.
اين فيلمنامه نويس درباره نقش تلويزيون در ايجاد ستاره در حوزه هاي مختلف، گفت:
اکنون نويسنده ها، بازيگران و کارگردانان جذاب و خلاق کمتر تربيت مي شوند و به تدريج مي فهميد که دست تلويزيون خالي است و توليد ستاره ندارد. تلويزيون هميشه استفاده کننده بوده است و اگر مي توانست سعي مي کرد پنج تا مهران مديري پرورش مي داد و يا چند نفر ديگر مثل رضا عطاران تربيت مي کرد. اين عطاران است که به تلويزيون بها و ارزش مي دهد و تلويزيون تاثيري در پرورش ستاره ها ندارد. اگر مديريتي بخواهد تغييري در اين چرخه داشته باشد به نظر من بايد اين سيستم معيوب و بي تاثير را بکوبد و دوباره بسازد.

seemorgh.com/culure
منبع: mehrnews.com