بزرگنمايي:

چه خبر -

ما اکنون سالن براي انجام اين کار نداريم و عملا نمي‌توانيم چنين کاري انجام دهيم. بايد به اين نکته توجه کرد که سينماي قبل از انقلاب را فيلم خارجي نابود کرد، اگر امروز مسئولان اجازه دهند که اکران فيلم خارجي در ايران شروع شود، سينماي بعد از انقلاب را هم نابود خواهد کرد. با اکران اين فيلم‌ها، به‌تدريج از يک سانس نيمه‌شب، تبديل به دو‌سانس مي‌شود و به‌تدريج همه سانس‌ها را مي‌گيرد. اگر امروز پرديس‌هاي سينمايي چند‌سالن خوب دارند با چنين رويکردي همه سالن‌ها در اختيار فيلم خارجي قرار مي‌گيرد و براي فيلم‌هاي داخلي سالني نمي‌ماند. اين همان اتفاقي بود که در سينماي اروپا هم رخ داد. سينماي ما قوي‌تر از سينماي اروپا نيست. امروز تمام سينماي اروپا را فيلم‌هاي آمريکايي و هندي گرفته و عملا سينماي اروپا را نابود کرده است.
دو سينما در دنيا وجود دارد که از نظر اقتصادي مقرون به‌صرفه است: سينماي آمريکا و سينماي هند. هيچ سينمايي نمي‌تواند از نظر تجاري در مقابل سينماي آمريکا و سينماي هند دوام بياورد. بنابراين ما بايد روي پاي خود بايستيم و از سينماي ايران حمايت کنيم.
زماني مي‌توان از اکران فيلم خارجي حرف زد که ميزان سالن‌هاي ما به هزار سالن برسد. در چنين شرايطي مي‌توان فيلم خارجي هم اکران کرد. هر چند که من معتقدم اگر ما در ايران هزارسالن هم داشته باشيم باز هم خودمان مي‌توانيم توليد کنيم، اما در چنين شرايطي جا براي مانور وجود دارد. اما با توجه به اينکه تعداد سالن‌هاي امروز ما 330سالن است و مي‌توان گفت که چيزي حدود 200سالن آن، سالن‌هايي قابل‌توجه و استانداردي نيست پس مشخص است که با 130سالن نمي‌توان فيلم خارجي اکران کرد. الان گفته مي‌شود که نمي‌گذاريم فيلم‌هاي ايراني اکران شود اما اين‌ها همه‌حرف است. وقتي فيلم خارجي وارد ميدان شود خيلي راحت و مخصوصا کساني که دوست ندارند اصلا ما سينما داشته باشيم، فيلم خارجي را ارجح مي‌دانند. از آن سو با سيطره فيلم خارجي بر سينما همان افراد هم کسب درآمد مي‌کنند و هم ديگر سروصدايي از کسي در نمي‌آيد.
به نظر من بهترين راه در اين بحث آن است که کلا قيد فيلم خارجي را بزنيم. اکنون فيلمسازان، مردم و. . . از طرق مختلف و حتي گاها به‌وسيله صداوسيما فيلم‌هاي روز دنيا را همزمان مشاهده مي‌کنند. پس ما مشکل ديدن فيلم‌هاي روز دنيا را نداريم که بخواهيم از نظر تکنيک يا محتوا از سينماي خارج از کشور عقب بيفتيم. هر آن چيزي که بايد ببينيم تا از سينماي روز دنيا عقب نمانيم را امروز در دسترس داريم. بهانه‌هايي مانند اينکه برخي مي‌گويند درصدد افزايش سطح تکنيک و فرهنگ سينما هستند بهانه‌هايي بي‌خود است. بحث در اين ميان بحث پول است و به نظر من اگر به‌طور کلي اين بحث مطرح نشود بهتر است.
معتقدم اکران اين فيلم‌ها تنها زماني مي‌تواند اتفاق بيفتد که سالن داشته باشيم. امروز سالن نداريم و اکران فيلم خارجي در چنين شرايط اشتباه است. کساني که به‌دنبال اکران فيلم خارجي هستند بهتر است که کاري انجام دهند تعداد سالن‌هاي سينما در کشور به هزار سالن برسد و بعدا به‌دنبال اکران فيلم خارجي بروند. ابتدا بايد چاله را کند و بعدا مناره را بدزديم. ما مي‌خواهيم مناره را بدزديم درحالي‌که چاله‌اي نداريم. مگر اينکه مناره ديگري را در بياوريم تا بتوانيم چاله پيدا کنيم. از سوي ديگر ما در عرصه توليد در سينماي ايران حدود پنج‌هزار نفر عوامل مستقيم داريم که چهارهزارنفر آن‌ها بيکار هستند. چگونه مي‌شود با چنين تصميمي آن هزارنفر باقي‌مانده را هم بيکار کنيم؟ مسئله ديگر اين است که اگر همه شرايط برقرار شود که ما بتوانيم فيلم خارجي اکران کنيم، رايت فيلم‌هاي روز دنيا را چگونه مي‌توانيم تامين کنيم؟ رايت اين فيلم‌ها به ما فروخته نمي‌شود مگر اينکه بخواهيم فيلم‌ها را بدون رعايت حق کپي‌رايت اکران کنيم که آن هم مسئله دارد و صحيح نيست. با اين اوصاف آيا وقتي از اکران فيلم خارجي حرف مي‌زنند منظورشان فيلم‌هاي دسته چندم کشورهاي جنوب‌شرق آسيا است؟ اکران اين فيلم‌ها که اکران فيلم خارجي نيست. اکنون حق رايت فيلم‌ها به ايران فروخته نمي‌شود و مجبور هستيم که رايت تقلبي و قلابي از کشورهاي اطراف بخريم. اين هم يک مشکل مضاعف است.
بحث ديگر بحث سالن‌هاي سينمايي است که بايد شرايط بهتري پيدا کند. اکنون در پرديس‌هاي سينمايي که به‌تازگي تاسيس مي‌شوند از انواع و اقسام تجهيزات جهاني در آنها استفاده مي‌شود. سالن‌هاي ما به‌تدريج سازوکارهايي براي اکران فيلم‌هاي خارجي را به‌دست خواهند آورد و در چندين سال آينده هم تعداد سالن‌ها بالاتر مي‌رود و هم از نظر مدرن بودن با استانداردهاي روز دنيا به يکسان‌سازي خواهيم رسيد.

گروه فرهنگ و هنر سمرغ
منبع: cinemacinema.ir