بزرگنمايي:
چه خبر - چرا نبايد کودک خود را لوس کنيم
اگر در حال لوس کردن فرزندتان هستيد، خيلي راحت از رفتارهاي آنها متوجه خواهيد شد. آنها در برابر شما و بزرگسالان ديگر رفتار گستاخانه‌اي خواهند داشت.
همچنين با اطرافيان خودسلطه جويانه عمل کرده و مي‌خواهند همه چيز براي آنها باشد. علاوه بر اين، کودکان لوس به شما پاسخگو نبوده و دستورات و قوانين تان را زير پا مي‌گذارند.
بيشتر مواقع اگر از خريد يک اسباب بازي جديد يا هر چيز لذت بخش ديگر امتناع کنيد، با گريه، جيغ و داد و همچنين لگد زدن به زمين و در و ديوار مواجه خواهيد شد.
در ضمن، هنگامي که کودکان لوس پا به دوران نوجواني مي‌گذارند، به مشکلاتي چون خود خواهي مفرط، عدم توانايي در کنترل رفتار خويش، اضطراب و افسردگي بيش از نوجوانان ديگر مستعد هستند و با بروز چنين رفتارهايي مي‌توانيد متوجه شويد که کودک‌تان را لوس کرده‌ايد.
متخصصان پرورش کودکان و نوجوانان بر اين باورند که اگر والدين بيش از حد به فرزندان خود توجه کنند و همه چيز را در اختيار آنان قرار دهند، کار به جايي مي‌رسد که فرزندان شان ديگر با هيچ چيزي راضي نخواهند شد.
اما اگر والدين دست از لوس کردن فرزندان خود بردارند، نه تنها کمتر از رفتارهاي کودکان خود نااميد مي‌شوند، بلکه آنها را براي برخورد مناسب با مسائل زندگي شان آگاه مي‌کنند.
البته ياد دادن اينکه کودکان در آينده چگونه از پس زندگي خود برآيند بسيار سخت است. بنابراين، چاره کار چيست و از کجا بايد شروع کرد؟
در ادامه روش‌هايي ارائه شده است که با استفاده از آنها مي‌توانيد اوضاع را کنترل کنيد.
1- براي خاتمه دادن به لوس کردن کودک تان، تصميم قاطع بگيريد
بايد متعهد شويد که از لوس کردن فرزندتان دست مي‌کشيد. حتي اگر اين کار را نصفه و نيمه هم اجرا کنيد، بهتر از هيچ است.
تجربه نشان مي‌دهد که هرگاه والدين در انجام ماموريت جديد خود، مصمم باشند، روند بهبود رفتاري در کودکان شان تسريع مي‌يابد.
مثلا روي کودک 10 ساله اي که از بدو تولد لوس شده، نيازي نيست 10 سال کار معکوس صورت گيرد تا رفتارش اصلاح شود.
زيرا، کودکان باهوش بوده و دوست دارند که در مسير درست قرار بگيرند؛ بنابراين، بهبود رفتار آنها زياد طول نخواهد کشيد.
2- تهديدهاي توخالي را با دستورالعمل‌هاي شفاف، کوتاه و آرام عوض کنيد
زماني که والدين مدام کودکان در حال گريه خود را با الفاظي مثل «بس کن! اين ديگه آخرين باره!» تهديد مي‌کنند، در واقع به آنها ياد مي‌دهند که والدين خود را ناديده بگيرند.
زيرا کودکان مي‌دانند که بعد از کلي نق زدن و اهميت ندادن به حرف پدر و مادر، سرانجام به خواسته خويش مي‌رسند. توصيه روانشناسان به والدين در اينگونه مواقع، گفتن جمله «منظورت از انجام اين کارها چيست؟»
به فرزندشان مي‌باشد. اين جمله موثر بوده و باعث مي‌شود که در ادامه، والدين مجبور به داد و فرياد زدن بر سر کودکان خويش، نشوند.
علاوه بر اين، سر مسائل معمول مانند مسواک زدن، خاتمه دادن به بازي رايانه‌اي و يا رفتن به رختخواب، به هيچ وجه درگير توضيح اضافي و يا چانه زني بي‌انتها با کودکان خود نشويد.
زيرا، فرزندان شما به اندازه کافي باهوش هستند که اهميت بهداشت فردي و يا سر موقع خوابيدن را بفهمند؛ بنابراين، نيازي نيست که اين موارد را هزاران بار براي آنها يادآوري کنيد.
3- نظم دايمي ايجاد کنيد و عواقب آن را توضيح دهيد
«دوصد گفته چون نيم کردار نيست.» بنابراين، به صحبت کردن غير موثر خاتمه داده و پيامدهاي سفت و سختي را بنا کنيد.
مثلا اگر کودک شما در مسواک زدن اهمال مي‌کند، به جاي تهديد کردن، خوردن شکر و شيريني‌هاي مورد علاقه وي را به مدت يک روز ممنوع کنيد.
يا مثلا اگر اسباب‌بازي‌هايش را جمع نمي کند، چند روزي آنها را دور از دسترس فرزند خود قرار دهيد. احتمالا کودک‌تان گريه و زاري خواهد کرد، اما نبايد با او با خشم و غضب برخورد کنيد.
کودکان ما به محدوديت‌هاي منطقي نياز دارند تا رشد کنند، اما آنها نبايد احساس طردشدگي و درماندگي کنند و تصور نمايند ديگر والدين شان آنها را دوست ندارند.
4- از کودک خود بيش از حد حمايت نکنيد
اگر دختر شما مدام دير به مدرسه مي‌رسد، سرزنش کردن را متوقف کرده و بگذاريد پيامد اين سستي و اهمال هميشگي خود را ببيند.
انجام اين کار، ساده به نظر مي‌رسد، اما مشکل آنجا است که اکثر والدين بلافاصله به حمايت از فرزندان خود شتافته و سعي در نجات او دارند.
بنابراين يادتان باشد، فقط زماني از کودک خود محافظت کنيد که احتمالا خطري وي را تهديد مي‌کند.
به عبارت ديگر، والديني که به طور پيوسته سپر محافظتي به دور کودک خود مي‌کشند، در روند رشد وي اختلال ايجاد مي‌کنند.
5- براي فرزند خويش بيش از حد خريد نکنيد
بسياري از والدين بچه‌هاي خويش را غرق در اسباب بازي و هداياي مختلف کرده و آنها را ملزم نمي‌کنند که چيزي را با دست‌هاي خودشان بدست بياورند.
در اصل، لوس کردن کودکان با انواع و اقسام اسباب بازي‌ها، لباس‌ها و ابزارهاي الکترونيکي، آنها را از درک درس‌هاي مهم زندگي مثل پس انداز کردن براي خريد يک چيز با ارزش، محروم مي‌کند.
به عبارت ديگر، اگر کودکان همه چيز داشته باشند، قدردان نخواهند شد و اگر مجبور نباشند که صبر کنند، شکيبايي را هرگز ياد نخواهند گرفت.
6- ثابت قدم باشيد
علي‌رغم وجود اراده قوي در والدين براي لوس نکردن کودکان، موارد زيادي همچون خستگي، مسئوليت‌هاي زندگي و يا مشکلات زناشويي، باعث مي‌شوند که پدر و مادر‌ها از خط خارج شده و دستورالعمل‌هاي متخصصان کودک را دنبال نکنند.
اين امر منجر مي‌شود که هر کاري که تا حالا صورت گرفته خراب شده و همه چيز به نقطه اول بازگردد. بنابراين در آموزش‌هاي خود ثابت قدم باشيد.
بچه‌ها از بدو تولد لوس نيستند؛ در واقع، آنها زماني لوس مي‌شوند که والدين محدوديت و قوانيني وضع نمي کنند.
روانشناسان کودک بر اين باورند که دلايل فراواني وجود دارد در مورد اينکه چرا والدين فرزندان خود را لوس مي‌کنند.
مثلا، آنها نمي دانند چگونه نظمي ايجاد کنند که موثر باشد يا اينکه آنقدر خسته کار و مسئوليت‌هاي زندگي هستند که حوصله انجام هيچ تلاشي در اين زمينه را ندارند.
دسته اي ديگر مي‌ترسند که به عزت نفس و اعتماد به نفس کودک خود آسيب برسانند و يا باعث ايجاد خشم و نفرت در کودکان خود شوند. برخي از والدين هم دوست دارند هميشه کودکان خود را شاد ببينند به همين دليل دائما آنها را لوس مي‌کنند.
با علم امروز، هيچ متخصص کودکي از والدين نمي‌خواهد که براي پرورش کودکان به روش‌هاي سخت‌گيرانه و غير صميمانه گذشته برگردند.
اما نکته اينجا است که کودکان از پدر و مادر خود انتظار دارند نقش خود را به درستي ايفا کنند. آنها براي رشد کردن، نياز به محدوديت، نظم و قانون دارند.
گاهي اوقات ممکن است آنها والدين خود را اذيت کنند تا به نتايجي دست پيدا کنند و رفتار طاقت‌فرسا و تخريب‌کننده‌اي با والدين خود خواهند داشت تا واکنش آنها را سنجيده و آستانه تحمل‌شان را بيابند.
بنابراين، والدين علي رغم داشتن رابطه‌اي دوستانه، نزديک و صميمي با کودکان خويش، بايد نقش تربيتي خود را به درستي ايفا کرده تا فرزندان‌شان روابط مناسبي در منزل، مدرسه، تيم‌هاي ورزشي و غيره با ديگر دوستان و افراد جامعه داشته باشند.
منبع: zendegionline.ir