بزرگنمايي:

چه خبر - هشدار دهنده هاي اوليه ابتلا به پارکينسون

پارکينسون شامل سوء عملکرد و مرگ سلول هاي عصبي حياتي در مغز مي شود، که بسياري از آنها دوپامين توليد مي کنند. دوپامين يک ماده شيميايي است که مسئوليت کنترل حرکت و هماهنگي را بر عهده دارد.
به گزارش "اکتيو بيت"، در شرايطي که نشانه هايي مانند لرزش، حرکت کند و مشکلات گفتاري در ميان رايج‌ترين نشانه هاي ابتلا به بيماري پارکينسون قرار دارند، اما آنها به طور معمول زماني پديدار مي شوند که بيماري پيشرفت کرده باشد. براي تشخيص بيماري پارکينسون در مراحل اوليه مي توانيد به نشانه هايي که در ادامه به آنها اشاره مي شود، توجه داشته باشيد.

از دست دادن حس بويايي يا اختلال در آن از جمله نشانه هاي هشدار دهنده اوليه ابتلا به بيماري پارکيسنون در نظر گرفته مي شود. از دست دادن قدرت بويايي که در پزشکي به نام آنوسمي شناخته مي شود، گاهي اوقات مي تواند چندين سال پيش از ظهور نشانه هاي ديگر بيماري پارکينسون رخ دهد.
سلول هاي توليد کننده دوپامين که يش از اين به آنها اشاره شد، مسئوليت حمل سيگنال ها بين مغز و عضلات و اعصاب را بر عهده دارند. با مرگ اين سلول ها، پيام هايي مانند نشانه هاي رايحه منتقل نمي شوند و در حس بويايي اختلال ايجاد مي شود.

بروز مشکلات خواب به صورت گاه به گاه براي هر فردي عادي است، اما تکرر آنها ممکن است نشانه اي از ابتلا به بيماري پارکينسون باشد. لرزش، فرياد زدن يا سايش دندان ها روي يکديگر هنگام خواب ممکن است نشان دهنده شرايطي به نام اختلال رفتاري حرکت سريع چشم (RBD) باشند.
اين اختلال به طور ويژه نگران کننده است، زيرا تقريبا 40 درصد افراد مبتلا به آن در نهايت به بيماري پارکينسون مبتلا مي شوند. اختلالات خواب ديگر مانند سندرم پاي بي قرار و آپنه خواب نيز مي توانند سال ها پيش از اين که بيماري پيشرفت کند از ديگر نشانگرهاي اوليه ابتلا به پارکينسون باشند.

از آنجايي که بيماري پارکينسون سيستم عصبي بدن را تحت تاثير قرار مي دهد، که مسئوليت گوارش مناسب و اجابت مزاج را بر عهده دارد، يبوست يکي ديگر از نشانه هاي هشداردهنده اوليه ابتلا به اين بيماري است.
در شرايطي که يبوست به خودي خود شايع است، اما اگر با نشانه هاي ديگر مانند مشکلات خواب و دشواري در حرکت و راه رفتن همراه باشد، آنگاه رنگ خطر را به صدا در مي آورد.

در ابتدا، بيماري پارکينسون ممکن است حرکت عضلات کوچک در صورت را تحت تاثير قرار دهد. اين شرايط مي تواند بر حرکات صورت فرد تاثير گذار باشد، که اغلب ظاهري بسيار جدي يا خيره به صورت آنها مي بخشد.
کندي در لبخند زدن يا اخم کردن، يا نگاه خيره به دور دست با کمترين ميزان پلک زدن به سادگي مي توانند در تشخيص اين شرايط کمک کنند.

اگرچه پزشکان بايد همچنان رابطه بين اختلالات خلقي و بيماري پارکينسون را درک کنند، اما آنها مي توانند يکي از نشانه هاي اوليه ابتلا به اين بيماري باشند. فرد ممکن است نشانه هايي مانند افسردگي، انزواي اجتماعي، يا اضطراب افزايش يافته در موقعيت هاي جديد را تجربه کند.
بيماران مبتلا به بيماري پارکينسون به طور معمول يک احساس بي تفاوتي دارند و به طور کلي علاقه خود را به چيزهايي که تا پيش از اين از آنها لذت مي بردند را از دست مي دهند.

احساس سرگيجه پس از ايستادن مي تواند گاهي اوقات رخ دهد، اما اگر اين موضوعي پايدار است مي تواند نشانه اي از ابتلا به بيماري پارکينسون باشد. افت ناگهاني فشار خون پس از ايستادن در افراد مبتلا به بيماري پارکينسون شايع است.
پزشکان بر اين باورند که چنين شرايطي ممکن است در نتيجه توليد يا ترشح ناکافي نورپينفرين توسط سيستم عصبي شکل بگيرد. نورپينفرين يک ماده شيميايي است که به حسگرهاي رگ هاي خوني فرمان انقباض را مي دهد که فشار خون را افزايش مي دهد و خون را به سمت مغز باز مي گرداند. جريان خون ناکافي به مغز مي تواند موجب سرگيجه، سبکي سر يا در برخي موارد غش کردن شود.

منبع: asriran.com