بزرگنمايي:

چه خبر - گفت و گو با پوريا شکيبايي

پوريا پسر خسرو شکيبايي چند سالي ايران نبوده است. او چندي پيش براي نخستين‌بار با نمايش «دوازده» که کار يک گروه جوان تئاتري است، در سالن تازه تاسيس «پاليز» روي صحنه رفت و در دومين روز جشنواره فجر نيز با همين نمايش در تالار مولوي به ايفاي نقش پرداخت.
داستان بازي او در اين نمايش چنين است:
پويا قاسمي به نمايندگي از گروه اجرايي نمايش «دوازده» که خودش هم در اين نمايش بازي دارد، در تماسي تلفني از پوريا ميپرسد که آيا او علاقه دارد در تئاتر بازي کند يا نه. در ادامه گفت‌وگو پوريا شکيبايي متوجه مي‌شود اين نمايش بر اساس يکي از فيلم‌هاي مورد علاقه او يعني «دوازده مرد خشمگين» به صحنه مي‌رود:
«از آنجاکه اين فيلم را دوست داشتم، بازي در اين نمايش را پذيرفتم. به ويژه اينکه اين نقش دور از شخصيت خودم بود و بايد براي ايفاي درست آن، خودم را مي‌شکستم تا به نقش نزديک شوم. مجموعه اينها باعث پذيرش اين پيشنهاد شد.»

متن نمايش «دوازده» نوشته رجينالد رز است که با کارگرداني جواد خورشا روي صحنه مي‌رود. داستان نمايش درباره هيات منصفه يک دادگاه است که بايد براي اعدام پسري هجده‌ ساله تصميم بگيرند. در آغاز فقط يک نفر حکم به بي‌گناهي پسر مي‌دهد و در ادامه همان يک نفر، ديگر اعضاي هيات منصفه را که همه بر گناهکار بودن پسر مصر هستند، مجاب ميکند که متهم نوجوان، بي‌گناه است. پوريا شکيبايي نقش مرد شماره چهار را بازي ميکند که جزو آخرين نفراتي است که قانع مي‌شود آن پسر بي‌گناه است.

او اما از اين نقش بيزار است:
«از شخصيت نقشي که در اين نمايش بازي مي‌کنم، متنفرم چون خود من آدمي بسيار احساساتي هستم. يعني اگر به جاي اين شخصيت در نمايش بودم، حتما مي‌گفتم آن پسر بچه نبايد اعدام شود. زيرا هميشه معتقدم هيچ چيزي صددر صد نيست ولي در نمايش، نقش انساني را دارم که تا آخرين لحظه روي نظر خود ايستاده و نظرش به سختي تغيير ميکند.»

بازيگر جوان حالا بزرگ‌ترين دغدغه‌اش فعاليت در تئاتر است:
«علاوه بر اينکه کار تئاتر را ادامه خواهم داد، اگر پيشنهاد خوبي از سينما داشته باشم، فعاليت در اين عرصه را هم شروع خواهم کرد اما بزرگ‌ترين دغدغه‌ام بازي در تئاتر است. »

به باور او، بازيگر در تئاتر ساخته ميشود و اين اتفاق در شاخه‌هاي نمايشي ديگر روي نميدهد. از طرفي زنده بودن اجراي تئاتر آنقدر سخت است که بازيگر را ورزيده‌تر ميکند. براي پوريا شکيبايي بلندي و کوتاهي نقش مهم نيست:
« اندازه نقش چه در تئاتر و چه در سينما به هيچ وجه برايم مهم نيست. در واقع هدفي که شخصيت نمايش دنبال ميکند، برايم بسيار مهم و ملاک اصليام براي انتخاب نقش است. پدرم هميشه ميگفت بازيگر بدون تماشاگر يعني هيچ»

و در ادامه تاکيد مي‌کند:
«بايد فرهنگ تئاتر بيني را تقويت کنيم. بسياري از مواقع کارهاي زيادي را مي‌بينيم که اجرايي خوب و قوي دارند ولي سالن اجرايشان پر نمي‌شود. به نظرم مثل فرهنگ کتابخواني که آرام آرام درحال ترويج است، بايد فرهنگ تئاتربيني را هم در کشورمان ايجاد کنيم تا مردم بدون اينکه تبليغات زيادي براي يک نمايش ببينند، خودشان، خودجوش به ديدن آثار نمايشي بروند. بنابراين اگر تماشاگرهايي داشته باشيم که با پشتکار و کوشش بيشتري به ديدن تئاتر بيايند، حتما شاهد اتفاقات خوبي در تئاتر خواهيم بود.»

اما اين بازيگر جوان که بعد از مدتي دوري به ايران آمده است، مي‌گويد :
«از آنجا که هشت سالي در ايران نبودم، نميتوانم قضاوت درستي درباره اين جشنواره داشته باشم اما مي‌توانم در مورد حال و هوايم در اين دوره از جشنواره بگويم که بسيار مثبت و خوب بوده است.»

او معتقد است برگزاري جشنواره باعث مي‌شود از تئاتر حمايت بيشتري شود و هر نوع اقدامي در راستاي تشويق مردم به ديدن تئاتر مي‌تواند تاثير بسزايي در بهتر شدن تئاتر کشورمان داشته باشد.

گروه فرهنگ و هنر

منبع:روزنامه اعتماد