بزرگنمايي:

چه خبر - سريال ترسناک «احضار» با پوشش جالب جن و پري

سريال احضار که اين روزها در فضاي مجازي و نيز در دکه‌ها و فروشگاه‌هاي اقلام فرهنگي عرضه شده و به ‌سهولت در دسترس است، برخلاف انتظاري که از آن وجود داشت، چندان موفق نشده و نتوانسته توقعاتي را به ‌عنوان نخستين سريال ايراني برآورده سازد. سريالي که قرار بود جاي خالي ژانر وحشت را در سبد نمايش خانگي پر کند اما در همين آغازين قسمت به روايت بيشتر دکه‌داران به جايي رسيده که بود و نبود قسمت‌هاي بعدي‌اش روي هواست؛ با اين‌که در فضاي مجازي برخوردهاي خوبي با اين سريال شده و احضار يکي از پرتکرارترين نام‌ها در روزهاي اخير بوده است.

بيشتر بدانيد : نخستين سريال ترسناک ايراني به زودي در شبکه نمايش خانگي + عکس

احضار را رامين عباسي‌زاده به ‌عنوان اولين تلاشش در زمينه کارگرداني ساخته است؛ کارگرداني که البته بيشتر با تهيه‌کنندگي سريال‌هايي چون او يک فرشته بود، سقوط يک فرشته، کت جادويي، پليس جوان و پريدخت براي مخاطبان تلويزيون نامي آشناست. سريال‌هايي که حداقل دو تاي اول مايه‌هاي آشکار و نهان وحشت را در خود داشتند و همين هم‌ درصد موفقيت عباسي‌زاده را بالا مي‌برد، اما....

سريال احضار در ژانر وحشت

احضار که ادعا مي‌کند نخستين سريالي است که در ايران در ژانر وحشت ساخته شده است، داستاني با موضوع اجنه، ارواح و روابط بين اين موجودات را روايت مي‌کند. البته همان‌گونه که چندي پيش هم نوشتيم خلاصه داستاني که از طرف روابط عمومي سريال منتشر شده است، اشاره‌اي به اين مضامين نکرده و تنها اشاره‌اي مبهم به واژه ترس کرده است: «اغلب ترس‌ها با شناخت از بين مي‌روند اما ترس‌هايي که تا مرگ ناشناخته مي‌مانند، هرگز رهايمان نمي‌کنند.» با اين ‌حال چه حرف‌هاي روابط عمومي را مد نظر قرار دهيم و چه ادعاهاي تبليغاتي احضار را، تفاوتي در اين مسأله ايجاد نمي‌شود که اين سريال بايد در وهله اول بتواند تماشاگرش را بترساند و تا زماني که اين اتفاق نيفتاده، صحبت از اولين و آخرين سريال ترسناک يا غير ترسناک بي‌معنا به ‌نظر مي‌رسد.

بيشتر بدانيد : گفتگو با کارگردان اولين سريال ترسناک ايراني

در قسمت اول مي‌بينيم که مثلا گيسو هفت‌ سال پيش مرده ولي هنوز هم با اين‌که همسرش امير با شخصي ديگر ازدواج کرده، اما در زندگي امير حضوري پررنگ دارد. موضوعي آشنا در ژانر وحشت که به‌ نظر مي‌رسد حداقل از جانب تماشاگران مورد استقبال قرار گرفته است؛ با اين‌که اين رضايت از احضار تناسبي با ميزان فروش نسخه‌هاي اين سريال ندارد.

سريال احضار در شبکه نمايش خانگي

در قسمت اول احضار البته مواردي چون نوع لباس پوشيدن جن و پري‌هاي فيلم هم طعنه‌ها و کنايه‌هاي بي‌پاياني را نصيب سازندگان سريال کرده است؛ اما در کل تاکنون بازتاب‌هاي احضار قابل قبول بوده و نشان از اين داشته که مي‌توان به قسمت‌هاي بعدي اميد بست.

يکي از جالب‌ترين نکات در مورد سريال احضار ترکيب بازيگران آن است؛ بازيگراني که تقريبا تمام‌شان براي تماشاگر ناآشنايند و اين در روز و روزگاري که سريال‌هاي شبکه نمايش خانگي در هر چه قطورتر‌کردن فهرست نام‌هاي بازيگران‌شان با هم رقابت مي‌کنند، اتفاق عجيبي است؛ اتفاقي که کارگردان اين سريال، رامين عباسي‌زاده، آن را عامدانه مي‌داند: «در سينماي وحشت بازيگر شناخته‌شده جزو الزامات توليد فيلم نيست. ممکن است برخي آثار با حضور يک يا چند چهره‌ شناخته‌شده توليد شده باشند، اما فيلم‌هاي زيادي هستند که با بهره‌گيري از چهره‌هاي ناشناخته ساخته شده‌اند؛ اين مسأله باورپذيري آثار ترسناک را بيشتر مي‌کند. وقتي بازيگري براي نخستين‌بار مقابل دوربين قرار مي‌گيرد و در اثري ترسناک نقش‌آفريني مي‌کند، قطعا باورپذيري مخاطب نسبت به او بيشتر از بازيگري است که بارها و بارها در نقش‌هاي مختلف ديده شده است»

بازيگران سريال احضار

.اين اتفاق البته در عين اين‌که مي‌تواند باورپذيري سريال را بيشتر کند، از اين نظر که از مهمترين عامل انگيزشي براي خريد آثار فرهنگي يا همان بازيگران چهره، بي‌بهره است، مي‌تواند ريسکي مضاعف نيز به شمار آيد؛ خصوصا اين‌که ژانر وحشت خود يک ژانر ريسکي است و نداشتن بازيگران چهره هم اين ريسک را مضاعف مي‌کند. عباسي‌زاده در اين مورد مي‌گويد: «بايد يک جايي اين تابوي تجربه‌نکردن با ژانر ترس بشکند و راهي آغاز شود تا شايد تجربه آن چراغي در تاريکي براي زنده‌کردن ژانر ترس در ايران باشد. سريال احضار هم تجربه‌اي در همين جهت است که بدون استفاده از بازيگر چهره که به همذات‌پنداري بيشتر بينندگان با شخصيت‌ها کمک کند، وارد اين مسير شده است.

پاسخ اين پرسش چندان آسان نيست؛ به‌خصوص از اين جهت که به‌رغم اين‌که ژانر وحشت در ايران ژانر پرهواداري ا‌ست و فيلم‌هاي ترسناک هميشه در بازار زيرزميني جزو پرفروش‌ترين‌ها بوده‌اند، اما تعداد آثار ترسناک تلويزيون و سينماي ايران حتي به تعداد انگشتان دو دست هم نمي‌رسد که اين نشان از دشواري ساخت آثار ترسناک و عدم ‌اطمينان سينماگران اين ديار به سليقه مخاطبان دارد و همين هم کار احضار را نيز دشوار جلوه مي‌دهد. در کل تاکنون از نظر بازتاب مجازي احضار موقعيت خوبي ندارد، با اين‌که همان‌گونه که گفته شد مواردي چون پوشش و سيماي جن‌وپري‌ها انتقادات و شوخي‌هايي را نيز موجب شده است.

سريال ترسناک احضار

کاربري در اين مورد نوشته: « مگه مجبوريد؟ آخه چرا؟ بعد از شستن سر از روي روسري و کرم‌زدن از روي جوراب حالا وجود شيطان و جن و پري محجبه در سريال احضار را مي‌بينيم».

سريال احضار

اما مي‌توان از اين مورد گذشت و به موارد ديگري رسيد؛ کاري که کاربر ديگري کرده و نوشته: «همه يه جوري گير دادن به حجاب روح و جن توي سريال احضار انگار تو اين مملکت زندگي نمي‌کنن، بابا بي‌خيال چيکار مي‌کردن؟ من که حال کردم، اصلا توقع نداشتم، شايد خيلي چيزاش، برداشتي از آنابل و جن‌گير و کانجورينگ بود، ولي بازم خوب بود، به اميد اين‌که آبدوغ خياري نشه». موضوعي که البته از سوي کاربراني ديگر مورد انتقاد قرار گرفته: «قشنگ يه چيزى از ژانر ترس شنيدن فقط»....

اين‌که در حدود ٩٠ سالي که از عمر سينماي ايران مي‌گذرد، تنها يک فيلم موفق در عرصه فيلم ترسناک به نام شب بيست‌ونهم ساخته شده، نشان از دشواري‌هاي اين راه دارد. دشواري‌هايي که موجب شده‌ است فيلم‌هايي چون آل، رز زرد، خوابگاه دختران، اثيري، اقليما، حريم، پستچي سه‌بار در نمي‌زند، پارک‌وي، خواب ليلا، زنگ‌ها، کلبه و حتي ماهي و گربه به‌جز رنگ شکست را نبينند. آيا احضار بر اين طلسم چيره خواهد شد؟

بيشتر بدانيد : پوستر ترسناک سريال ايراني احضار در ژانر وحشت

بيشتر بدانيد : اولين سريال ترسناک ايراني به بازار آمد

منبع: روزنامه شهروند