بزرگنمايي:

چه خبر - گفت و گو با فرزاد جمشيدي: رمضان بدون اذان موذن زاده, ربناي شجريان و برنامه هاي من رمضان نيست

بخشي از مصاحبه شهروند با فرزاد جمشيدي را مي‌خوانيد:

اين دومين‌بار است که براي اجراي برنامه‌هاي تلويزيوني به خارج از کشور دعوت مي‌شوم. نه ‌سال ٨٨ شايعه بود و نه امروز. ‌سال٨٨ از سوي شبکه‌هاي حوزه خليج‌فارس دعوت شدم، همان ‌سال در نامه‌اي سرگشاده عنوان کردم که مهاجرت نمي‌کنم. فکر مي‌کردم بايد بمانم و آموخته‌هايم را به مردم سرزمينم منتقل کنم، همان مردمي که لقب «مرغ سحر» را برايم انتخاب کردند. اما حالا جور ديگري فکر مي‌کنم.

بله، اين ‌بار بايد بروم. اين دعوتنامه ٦ ماه قبل به دستم رسيد، اما در تلويزيون زمزمه‌هايي شنيده مي‌شد مبني بر بازگشتم به تلويزيون و از سرگيري اجراهايم. من اين ٦ ماه را صبر کردم، با خودم فکر کردم،‌ جمع و تفريق کردم، اما از تلويزيون خبري نشد. الان در مملکت خودم از من دعوت نمي‌کنند، نه‌تنها دعوت نمي‌کنند، بلکه با بي تفاوتي با من برخورد مي‌کنند. پس برايم راهي باقي‌ نمانده،‌ من يک هنرمندم و بايد به فعاليت هنري‌ام ادامه دهم. بايد دانشم را جايي ديگر، در سرزميني ديگر در اختيار فارسي‌‌زبانان قرار دهم.

من ١١ ماه‌ سال را تحقيق و پژوهش مي‌کنم تا در ماه خدا بتوانم برنامه آبرومندي ارايه کنم. اساتيد جامعه مدرسين احساس کردند که امسال جايي از برنامه‌هاي مناسب ماه مبارک رمضان درد مي‌کند، خلأيي احساس کردند و نظرشان را مطرح کردند. اما تمام اين چراها را بايد از آنهايي پرسيد که ممانعت مي‌کنند.

از طرف دوستان هموطنم به فرانسه دعوت شدم. تا آن‌جا که مي‌دانم برنامه‌اي است مربوط به تلويزيون و دانشگاه فرانسه يعني هم بحث آموزش است و هم تصويري‌. تا آن‌جا که مي‌دانم برنامه‌اي است براي فارسي‌زبانان فرانسه.

در اين آستانه ي رفتن ام از ايران آيا حق دارم به حرمت 25 سال کار و تلاش در صدا و سيما و کسب رتبه هاي عالي و ابرومند براي رسانه ي ملي، دو تا سوال بپرسم و انتظار داشته باشم که مسئولين محترم راديو و تلويزيون کشورمان به اين دو سوال جواب بدهند؟ بنده همين دو تا پاسخ را به عنوان حق الزحمه ي اين همه سال تلاش و تجربه در رسانه ي ملي مي پذيرم:
هفت سال خون‌دل خوردم و به جد و جهد و جان، برنامه هاي سحرگاهي ماه مبارک رمضان را روي آنتن بردم تا رسانه ي ملي در معنوي ترين لحظه هاي سال، لقمه ي حرف حساب به دهان مخاطبين بگدارد. اکنون پنج سال است که نگذاشتيد اين برنامه را اجرا کنم. آيا برنامه هاي سحرگاهي ارتقاء پيدا کردند؟ آيا آن لقمه هاي حرف حساب باز هم به مردم تعارف شد يا اينکه تلويزيون ها در وقت مقدس سحرهاي رمضاني خاموش شدند؟!
دوم اينکه روزگاري نويسنده اي نکته پرداز (امير مهدي ژوله) گفته بود: ماه رمضاني که اذان اش را مرحوم موذن زاده ي اردبيلي سر ندهد؛ ربناي اش را استاد شجريان نخواند و سريال اش را رضا عطاران نسازد، ماه رمضان نيست.
مردم خوب و فهيم کشورم ضلع چهارمي هم به اين سه گانه افزودند و آن اينکه: سحرهاي تلويزيون اش را هم فرزاد جمشيدي اجرا کند. مي توانيم بمرسيم از ما چهار نفر، کدام مان به عنوان ثروت و سرمايه براي رسانه ي ملي باقي مانده ايم؟

منبع: روزنامه شهروند