بزرگنمايي:

چه خبر - نامه پوران گلفام همسر فرهاد مهراد خطاب به رياست صدا و سيما

پوران گلفام همسر فرهاد مهراد در اين نامه که خطاب به رياست محترم قوه قضائيه و رياست سازمان صدا و سيما نوشته آورده است:
«دادگاه تجديد نظر در خصوص شکايت خانواده فرهاد مهراد از سازمان صدا و سيما مورخ 95/7/17 رأي دادگاه بدوي را تأييد کرد و به دليل عدم دسترسي به آرشيو تلويزيون و در نتيجه عدم کفايت مستندات، علي‌رغم نظر کارشناسان تعيين شده از جانب دادگستري، تنها شش قطعه از آثار فرهاد را واجد شرايط براي احقاق حقوق تضييع شده دانست. به رغم اينکه دادگاه پيشين حکم به ممنوعيت پخش آثار فرهاد از صدا و سيما داده بود، اجراي آن از جانب اين رسانه محقق نشد و رئيس دادگاه تجديد نظر نهايي (قاضي زجاجي) هم در حکم خود اشاره‌اي به اين موضوع نکرد! من به عنوان يک شهروند عادي، شايد به دليل بي‌اطلاعي از قوانين، دليل اين اغماض را نمي‌دانم و از متصديان امور قضايي کشور خواهشمندم علت اين کوتاهي را نه صرفا براي من بلکه براي خانواده موسيقي ايران توضيح بدهند تا شايد حداقل هنرمندان در قيد حيات بدانند که چرا صدا و سيما حق دارد بدون اجازه آثارشان را پخش کند.
تنها نکته اميدوار کننده اين است که صدا و سيما موظف به پرداخت جريمه شده‌ است. هر چند جريمه نقدي از مبلغ 8 ميليارد ريال (مطابق با کارشناسي در سال 1391) به 2 ميليارد و هفتصد ميليون ريال (که هنوز هم پرداخت نشده!) تقليل پيدا کرده است. خيلي از اطرافيان من به همين مقدار هم اميدوار نبودند اما مسئله خانواده فرهاد اين اعداد و ارقام نبود. وقتي هنرمندي در زمان حياتش محترم شمرده نشود، در نبودش آنچه مي‌انجامد تسکين رنجي است که پيش‌تر با مرگ به پايان رسيده است. تازه همين سنت مرده پرستي را که بخشي از فرهنگ ديرينه ماست حاضر نيستيم در قبال فرهاد اجرا کنيم. عجبا که از روزگار فردوسي تا کنون در سرزمين کهن ما «هنرمند» هم‌چنان جايگاهي شايسته و بايسته ندارد.
درسال 1383 از رئيس وقت سازمان صدا و سيما درخواست کردم که به وصيت فرهاد احترام گذاشته و آثار او را پخش نکند و تا سال 1389 مکرراً پيگير درخواست خود از رسانه ملي بودم بلکه مسئله بدون شکايت حل شود ولي در نهايت ناچار به شکايت رسمي و قانوني شدم. به قوه قضاييه پناه آوردم با تصور اينکه قانون را براي همه قانون مي‌داند. در اين راه بسياري مرا بر حذر داشتند که «اگر بنا بود صدا و سيما به حق و حقوق هنرمند احترام بگذارد تا کنون فرجي حاصل شده بود» اما به احترام فرهاد نمي‌توانستم اين موضوع را ناديده بگيرم. تصورم اين بود که نامِ پاکيزه فرهاد شايد باعث شود حقوق موسيقيدان در اين سرزمين کمي جدي‌تر گرفته شود.

فرهاد در زمان حياتش از نظر رسانه ملي وجود نداشت . صداي فرهاد وقتي نادي‌اش در خاک آرام گرفت براي تلويزيون جمهوري اسلامي ايران معنا پيدا کرد و به خصوص در روزهاي آخر اسفند تمام شبکه‌هاي صدا و سيما بارها و بارها آثار پر از بهار او را پخش مي‌کنند. آيا با وجود وصيت فرهاد مبني بر عدم رضايت او، پخش آثارش از نظر شرعي، عرفي و قانوني اشکال ندارد؟ آيا حداقل به يکي از اين سه باور نداريد؟ در موارد بسيار اندکي مواد قانوني دست قاضي را مي‌بندد اما اگر به وجدان‌مان رجوع کنيم، مي‌دانيم که خطاکاريم.

منبع: farsnews.com