بزرگنمايي:

چه خبر - شرايط مدل و مانکن شدن چيست؟

سختي‌هاي راه آن‌قدر زياد است و كار فشرده و سنگين كه اراده و تصميمي آهنين مي‌خواهد. در سال‌هاي اخير اين حرفه در ايران نيز مورد توجه ويژه‌اي قرار گرفته و علاقه‌مندان بسياري خواهان ورود به دنياي حرفه‌اي مدلينگ هستند. اين در حاليست که هنوز تعريف جامع و علمي معتبري درباره مدلينگ وجود ندارد. مانکن کسي نيست که صرفا خوش‌اندام و خوش‌چهره باشد و استاندارهاي خاصي را در زمينه‌هاي مختلف بايد دارا باشد. با استفاده از منابع معتبر گوناگون در زمينه مدلينگ، مطلب زير را در اين باره گردآوري کرده ايم که اميد است براي علاقه‌مندان مفيد واقع شود.

مانکن کسي است که مدل هاي هنري، فشن يا آگهي هاي تبليغاتي را با حالت و ژستي خاص نمايش مي دهد. مدلينگ از ساير انواع اجرا و نمايش عمومي از قبيل بازيگري، رقص و پانتوميم متمايز است، اگرچه مرز بين آنها کاملا مشخص نيست. معمولا ظاهر شدن در فيلم يا نمايش- صرفنظر از ذات و طبيعت نقش- به عنوان مدلينگ محسوب نمي شود. البته از آنجايي که مدلها عموما در عکس ها و نمايش هاي خود بايد احساس و هيجان خود را نشان بدهند، بسياري از آنها خود را بازيگر مي دانند. مانکن انواع متفاوتي دارد که شامل مانکن هاي فريبندگي، فشن، توانايي فيزيکي، لباس شنا، هنرهاي زيبا و..است. بايد بدانيد که نيازي نيست که تمام مدل ها زيبا باشند.

مدل هاي فشن اکثرا براي نمايش مدل هاي لباس استفاده مي شوند. مدلينگ فشن به طور کلي به دو دسته تقسيم مي شود: راهرويي و تبليغاتي که خود اين دو بخش هم به دسته هاي فرعي زير تقسيم مي شود:
مدلينگ راهروهاي فشن
مدلينگ کاتالوگ فشن
آگهي هاي تبليغاتي
مدلينگ نقاشي فشن
مدلينگ سالن نمايشگاهي فشن
مدلينگ لباس زير فشن
مدلينگ لباس شناي فشن
مدلينگ توانايي فيزيکي فشن
مدلينگ سايزهاي بزرگ
مدلينگ سايزهاي ريزه اندام

گفته مي شود که نخستين مدل فشن يک دختر فروشنده پاريسي به نام ماري ورنت ورث(Marie Vernet Worth) بود. او در سال 1853 به عنوان نخستين مانکن حرفه اي فعاليت خود را آغاز کرد تا به همسرش، چارلز فردريک ورث، طراح بزرگ فشن کمک کند.

هر کشوري استانداردهاي خاص خود را در زمينه مدلينگ و سايز مانکن ها دارد، اما به عنوان يک استاندارد کلي و جهاني مي توان نظريه انجمن نمايندگي هاي فشن (AMA) را عنوان کرد. طبق نظر اين انجمن، مانکن هاي زن بايد استاندارد حدود 86-61-86 cm (به ترتيب قد بالاتنه، دور کمر و دور ران) را دارا باشند؛ و قد آنها حداقل 173 سانتي متر باشد. معمولا قد مورد نياز براي نمايش هاي فشن بيشتر از اين اندازه است. در آخرين نمايش هاي راهرويي فشن اروپا، ميانگين قد مدل ها 179 سانتي متر، ميانگين وزن آنها 50 کيلوگرم، بالاتنه بين 85 تا 90 سانتي متر، دور کمر زير 62 سانتي متر و دور ران زير 90 سانتي متر بود.
ابعاد ميانگين براي مدل هاي مرد، 180 تا 188 سانتي متر قد و وزني بين 64 تا 75 کيلوگرم و دور سينه بين 38 تا 42 مي باشد.
اخيرا مدل هاي فشن خيلي لاغر مورد انتقاد قرار گرفته اند و بسياري از آنها دچار بيماري کم اشتهايي شده اند. برگزار کنندکان نمايش فشن مادريد در سپتامبر 2016 مدل هاي بسيار لاغر را از شرکت در نمايش هاي فشن محروم کردند. در دو سال اخير چندين مدل نيز در اثر بيماري کم اشتهايي فوت کرده اند.

سوپر مدل ها، مدل هاي برتر فشن هستند که مبالغ هنگفتي را در قبال نمايش خود دريافت مي کنند. اين افراد مشهور که معمولا زن هستند، به عنوان دختران جلد مجلات نيز شناخته مي شوند و بر روي جلد مهمترين و معروفترين مجلات فشن دنيا ظاهر مي شوند.

نخستين مدلي که به عنوان سوپر مدل مطرح شد، ليزا فانسگرايوز (Lisa Fonssagrives) بود. نمايش تصوير او بر روي جلد 200 مجله ووگ و شناخت نام او به وسيله اين مجله، موجب اهميت ووگ در شکل دهي سوپرمدل هاي بعدي شد. تصوير او برروي جلد تمامي مجله هاي فشن دهه 1939 و 40 و 50 ديده مي شد.

اين مانکن ها بيشتر بر روي نشان دادن يک فيزيک بدني سالم و ورزشکاري تمرکز مي کنند. اين مدلها به ورزشکاران بادي بيلدينگ شباهت دارند، اما کمتر به اندازه ماهيچه ها تکيه مي کنند. وزن آنها تقريبا اندازه مدل هاي فشن است، اما آنها به علت افزايش حجم ماهيچه نسبت به حجم چربي بدن، درصد چربي کمتري دارند و معمولا عضلاني هستند.

نقاشان، عکاسان، مجسمه سازان و ساير هنرمندان از مدل ها براي انجام هنرنمايي خود استفاده مي کنند.

بعضي از نمايندگي هاي مدلينگ، بخش هايي دارند که مدل هاي مرد و زن اندام جذاب خاصي از بدنشان را نمايش مي دهند. مثلا مدل هاي دست، ممکن است براي نشان دادن محصولات آرايشي و مراقبتي ناخن استفاده شوند. مدل هاي پا براي نمايش جوراب و ساق جورابي ها، و مدل هاي مچ براي نشان دادن ساعت و دستبند. مدل هاي زن و مردي که ريزه اندام هستند و زير 170 قد دارند، در اين قسمت موفق خواهند بود.

منبع : زندگي ايده آل