بزرگنمايي:

چه خبر - آيا بايد اخم سگ‌ها را باور کنيم؟

تاکنون و به‌طور تاريخي، حالات چهره حيوانات، انعطاف‌ناپذير و غيرارادي در نظر گرفته مي‌شده و به نظر مي‌رسيده که چنين حالت چهره‌اي، يک حالت عاطفي و احساسي به‌جاي يک تلاش عملي و فعال براي برقراري ارتباط با ديگران باشد.

پيش‌تر و در بررسي‌هاي انجام‌شده روي نخستي‌سانان غير انسان، ديده شده که حالات چهره به‌واسطه حضور فرد ديگر به وجود مي‌آيد و لذا اين تصور را ايجاد مي‌کرده که نخستي‌سانان ممکن است شايد تا حدودي درک مي‌کرده‌اند که حالات آن‌ها توسط ديگران ديده مي‌شود. اگرچه هيچ شواهدي وجود ندارد که حالات چهره در گونه‌هاي ديگر به‌جز نخستي‌سانان با همين ميزان حساسيت به توجه فرد ديگر ايجاد شده باشند.
در اين خصوص، "جوليان کامينسکي" از دانشگاه "پورتسموث" انگلستان و همکارانش بر روي اينکه آيا حالات چهره سگ‌ها بر اساس نوع توجه انسان ايجاد مي‌شود يا نه، تحقيق کرده‌اند.

در اين سلسله آزمايش‌ها، 24 سگ خانگي از انواع مختلف در 4 موقعيت قرار گرفتند که در آن‌ها يک فرد راهنما روبروي آن‌ها يا پشت به آن‌ها، همراه يا فاقد غذا بوده است. در هرکدام از آزمايش‌ها، واکنش‌هاي ظاهري چهره سگ توسط يک دوربين فيلم‌برداري ثبت و آناليز مي‌شد.

محققان در آناليز مربوطه دريافته‌اند که وقتي فرد راهنما روبروي سگ‌ها است، تحرکات چهره به‌طور چشمگيري نسبت به زماني که پشت به آن‌ها است، افزايش مي‌يابد و وجود يا نبود غذا هيچ تأثيري در اين تحرکات ندارد.

با توجه به چنين نتايج جالبي، پژوهشگران فوق مي‌گويند سگ‌ها مي‌توانند به‌طور واضحي حالات چهره متفاوتي را ايجاد کنند و تعداد دفعات اين حالات بر اساس ميزان توجهي که از افراد ديگر دريافت مي‌کنند، بيشتر مي‌شود.
با اين‌حال، نظر به اين‌که حالات چهره، اغلب به‌عنوان يک سيستم خودکار، انعکاسي و عاطفي در نظر گرفته مي‌شود، محققان اشاره کرده‌اند که کشف ارتباط داده‌هاي به‌دست‌آمده با يک سيستم انعطاف‌پذير آميخته با فرآيندهاي احساسي و شناختي بالقوه در سگ‌ها، نياز به مطالعات بيشتري خواهد داشت.

منبع: isna.ir