بزرگنمايي:

چه خبر - خبرگزاري ايرنا: نتايج آمارگيري انجام شده در نخستين فصل امسال در زمينه وضعيت اشتغال نشان داد: نرخ بيکاري 12 استان کشور در بهار 95 تک رقمي است و اين درحالي روي داد که در بهار پارسال 11 استان کشور نرخ بيکاري تک رقمي داشتند.

بر اساس گزارش چکيده نتايج طرح آمارگيري نيروي کار بهار 1395 که از سوي مرکز آمار ايران انتشار يافته، استان کرمانشاه با 19.2درصد بيشترين و آذربايجان شرقي با 6.3 درصد کمترين نرخ بيکاري را در ميان استان هاي کشور به خود اختصاص داده اند.

نرخ بيکاري استان کرمانشاه در بهار 94 به ميزان 13.7 درصد و استان آذربايجان شرقي 7.7 درصد ثبت شده بود.

ميانگين نرخ بيکاري کشور در بهار امسال 12.2درصد بود که 14استان کمتر و 17 استان بيشتر از ميانگين کشوري نرخ بيکاري داشتند.

تعداد شاغالان کشور در فاصله فصل بهار 94 تا 95 بالغ بر 742 هزار و 882 نفر اضافه شده و نرخ مشارکت اقتصادي از 38 به 39.5درصد رسيده است.

نشانه هاي مزبور حاکي از بهبود وضعيت بازار کار کشور است، اما بازار کار کشور با ورودي هاي جديد نيز روبرو شده و اين روند بيکاري در استان هاي کشور تفاوت دارد و از 19.2تا 6.3درصد در نوسان است .

نرخ بيکاري در ايران در بهار 95 نسبت به بهار 94 افزايش يافته، اما ترديدي نيست همانگونه که علي طيب نيا وزير امور اقتصاد و دارايي سه سال پيش،پيش بيني کرده بود متقاضيان ورود به بازار کار که به طور عام فارغ التحصيلان دانشگاهي و زنان جوياي کار هستند،نرخ بيکاري را افزايش داده اند.

استان هاي چهار محال بختياري، کهگيلويه و بويراحمد به ترتيب با 17.8 درصد و 16.4 درصد در جايگاه هاي دوم و سوم از نظر نرخ بيکاري قرار دارند.

کارشناسان و پژوهشگران براين باورند که بيکاري در ايران را در گروههاي سني زنان و دانش آموختگان دانشگاهي بايد جستجو کرد، درعين حال ترديدي نيست، يکي از مشکلات اشتغال در ايران،دستمزد پايين است .

بررسي هايي که يکي از موسسه هاي کاريابي هاي شهر تهران انجام داد، مردان براحتي حاضر به پذيرش مشاغل پيشنهادي به دليل پايين بودن دستمزد نبودند.

بازار کار ايران نه تنها از نبود فرصت هاي شغلي براي جوانان در مضيقه است، بلکه کمي دستمزد از ديگر مشکلات اين بازار به حساب مي آيد بگونه اي که بسياري از جوانان به دليل دستمزد ناکافي، نمي توانند از عهده مخارج زندگي برآيند.

کارشناسان معتقدند: بازار کار ايران نه تنها در خصوص ايجاد اشتغال بايد خود را مهيا کند، بلکه بايد به گونه اي تحول پيدا کند که يک دانش آموخته دانشگاهي و يا حتي افراد با تحصيلات کمتر، بتوانند حداقل هاي زندگي خود را فراهم کنند.