بزرگنمايي:
چه خبر - اينستاگرام بلاي جان فوتباليست ها شده است
حتي اگر سيدجلال حسيني از ترس دلخوري همبازيانش، حرف‌هايي که درباره شبگردي سرخپوشان در فضاي مجازي را پس گرفته باشد، باز هم تغييري در اصل ماجرا ايجاد نمي‌شود. برخي بازيکنان فوتبال بيش از حد به اينستاگرام وابسته شده‌اند و فعاليت در اين شبکه اجتماعي، تمرکزشان را به هم ريخته و ساعت خواب و بيداري‌شان را به هم زده است. باشگاه‌ها هم فعلاً کاري با اين آفت که به جان فوتبال ايران افتاده ندارند و تا به امروز هيج جا نديده و نشنيده‌ايم که باشگاه‌ها برنامه‌اي براي کنترل فعاليت بازيکنان خود در فضاي مجازي و شبکه‌هاي اجتماعي داشته باشند.
بعد از لو رفتن اطلاعات خصوصي صفحه شخصي مهدي قائدي که رسوايي عجيبي به بار آورد و از روابط غير متعارف او و البته از شوخي‌هاي عجيبش با برخي بازيکنان استقلال پرده برداشت، پيش‌بيني مي‌شد باشگاه‌ها فعاليت بازيکنان در فضاي مجازي را تحت کنترل درآورند، ولي مديران باشگاه‌ها به حدي سرشان شلوغ است که وقتي براي رسيدگي به اين مسائل ندارند.
صد البته فوتباليست‌ها هم قطعاً از اين موضوع استقبال نمي‌کنند. آن‌ها معتقدند فعاليت‌شان در شبکه‌هاي اجتماعي در زمره کار‌هاي شخصي و زندگي خصوصي‌شان است و اصلاً دليلي ندارد به خاطر اين کار‌ها به کسي پاسخگو باشند و باشگاه حق ندارد به زندگي خصوصي‌شان ورود کند. چند سال پيش وقتي سردار رويانيان مديرعامل وقت باشگاه پرسپوليس که تازه هم سردار بود و هم سختگير و روحيه نظامي داشت، سرزده به خانه يکي از بازيکنان جوان تيمش رفت و مهمان‌هاي عجيب و غريبي در خانه اين فوتباليست ديد، بازيکن جوان تيم به او گفت: «شما با فوتبال من کار داشته باش، نه با زندگي خصوصي‌ام!»
حالا تصور کنيد مديري بخواهد به اين فوتباليست‌ها بگويد در اينستاگرام فعال نباش يا تا نيمه شب به هواي فضاي مجازي بيدار نمان... نگفته، معلوم است بازيکنان چه واکنشي نشان مي‌دهند! اما آيا واقعاً باشگاهي که سالانه يک و نيم ميليارد و بعضاً بيشتر به بازيکن خود مي‌دهد، حق ندارد از او بپرسد چرا تا نيمه شب بيداري و يا چرا زندگي خودت را در اينستاگرام و... مي‌گذراني؟
به قول امير قلعه‌نويي، اين فوتباليست‌ها با درآمد‌هاي ميلياردي‌شان، روزي چند ميليون حقوق مي‌گيرند و مگر مي‌شود باشگاهي روزي چند ميليون به يک نفر حقوق بدهد و حق نداشته باشد از او بخواهد تمرکزش را روي شغل اصلي خود بگذارد؟
بايد قبول کرد عادت برخي ستاره‌هاي فوتبال به زندگي در شبکه‌هاي اجتماعي واقعاً خطرناک شده است. محبوبيت و شهرت کاذب ايجاد شده در اين شبکه‌ها، بازيکنان را دچار سوء تفاهم کرده و آن‌ها باورشان شده بي‌نياز از تلاش و پيشرفت بيشتر هستند و متأسفانه برخي روابط ناشي از اين فعاليت‌هاي مجازي مانع آمادگي بدني و ذهني اين بازيکنان مي‌شود و همين دو عامل، براي آنکه باشگاه‌ها به خودشان بيايند و فعاليت‌هاي مجازي بازيکنان تحت قرارداد خود را کنترل کنند، کافي است.
اينکه بازيکني در شبکه‌هاي اجتماعي هواداران تيم خود را به حضور در ورزشگاه ترغيب کند يا به طرفدارانش پيغام بدهد و يا حتي تصاويري از زندگي شخصي و خانوادگي‌اش را به نمايش بگذارد، اصلاً کار بدي نيست، اما اين که برخي بازيکنان چنان آلوده اينستاگرام و شبکه‌هاي اجتماعي شده‌اند که تا صبح بيدار مي‌مانند و سر تمرين و اردو و بازي هم نگران و دلواپس تعقيب‌کننده‌هاي خود در شبکه‌هاي اجتماعي هستند، خطر بزرگي است که سلامت اخلاقي، جسمي و روحي آن‌ها و شرايط فني و اخلاقي فوتبال ما را تهديد مي‌کند.
حتماً بايد يک رسوايي بزرگ به بار بيايد تا باشگاه‌ها مراقب اين قبيل حواشي باشند؟ يعني نمي‌شود با کنترل منطقي فعاليت‌هاي مجازي بازيکنان جلوي رسوايي‌هاي احتمالي را گرفت تا کار به برخورد حذفي و دستور قدغن و ممنوع و... نرسد؟! برخي بازيکنان مدعي هستند شبکه‌هاي اجتماعي هيچ حاشيه‌اي براي‌شان ندارد و آن‌ها فقط از اين طريق با طرفداران خود در ارتباط هستند. با اين حساب يعني آن زمان که اينستاگرام نبود، طرفداران فوتبال، ستاره‌ها را گم مي‌کردند؟!
منبع: خبرورزشي