بزرگنمايي:

چه خبر - اين‌گونه خشونت‌ها و رفتار غيرانساني از طرف پليس فرانسه عادي است

برخورد خشونت‌آميز پليس، در کشورهاي غربي و به‌ويژه فرانسه اتفاقي عجيب و غيرمعمول نيست اما اين‌بار به‌واسطه مصدوم شدن خبرنگار و تصويربردار ايراني در يکي از اين حادثه‌ها در فرانسه که روز سه‌شنبه 11 ارديبهشت (1 مِي) اتفاق افتاد توجه‌ها به اين سمت معطوف شد.
آقاي زين‌العابدين شهسوار حسيني، خبرنگار صداوسيما در اين حاثه به‌دليل استنشاق گازهاي سمي و اشک‌آور مسموم شد و آقاي رامين توحيديان، تصويربردار خبرگزاري صداوسيما بر اثر برخورد گلوله پلاستيکي پليس فرانسه بيهوش شده و به کما رفت که پس از چندي هر دو بهبود يافته و از بيمارستان مرخص شدند. آنچه درباره اين ماجرا بسيار مهم است، سکوت چهره‌ها و مشاهير، سياسيون و فعالان رسانه‌اي غرب‌گرا، دولت‌هاي غربي در اين خصوص بود. اگر تصور کنيم چنين اتفاقي براي يک خبرنگار فرانسوي در اعتراضات تهران اتفاق مي‌افتاد قطعاً اين سکوت جاي خودش را به جيغ‌وفريادهاي آزاردهنده رسانه‌اي مي‌داد. دومين نکته اين‌که اين رفتار خشونت‌آميز پليس در کشوري اتفاق مي‌افتد که مهد آزادي و دموکراسي است و رسانه‌ها رکن چهارم اين دموکراسي به‌شمار مي‌روند. در گفت‌وگو با شهسوار حسيني، خبرنگار صداوسيما جزييات اين ماجرا را بررسي کرديم.

شهسوار حسيني درباره اين موضوع که چرا از لحظه مصدوميت تصويري موجود نيست، جزييات حادثه را تشريح کرد و گفت: در آن لحظه پليس دورتادور ما را گرفته بود و ما را قيچي کرد. ما بين يک جمعيت چهار-پنج‌هزار نفري بوديم و پليس از پشت حمله کرد. محيط پر از گاز اشک‌آور و گاز فلفل و گازهاي سمي ديگر بود. بسياري از جمعيت دچار تهوع شدند و خون و کف بالا مي‌آوردند. جمعيت بسيار متراکم بود و افراد از روي هم رد مي‌شدند. حال و هوا و فشار، مرا به ياد حادثه منا مي‌انداخت و اميدم را به زنده ماندن از دست داده بودم. طبيعتاً در آن‌فضا دوربين و تصويربردار نمي‌توانست چيزي ثبت کند. در همين لحظه بود که من برگشتم و ديدم که تصويربردارم سر و گردنش پر از خون است. خود من هم به‌شدت بي‌حال و مسموم شدم و اصلاً متوجه نشديم که چگونه به بيمارستان منتقل شديم. دو تا دختر و پسر فرانسوي که در اعتراضات بودند ما را به بيمارستان رساندند و خيلي هم زحمت کشيدند و پيگير کار ما بودند. تصويربردارمان هم که دقايقي در کما بود. آن عکسي را هم که منتشر شد آن‌ها گرفتند و شرايط را آن‌ها براي ما توضيح دادند.
خبرنگار صداوسيما اين‌گونه برخوردها را از طرف پليس فرانسه مسبوق به سابقه دانست و گفت: اين‌گونه خشونت‌ها و رفتار غيرانساني از طرف پليس فرانسه عادي است؛ اما چون الان دو ايراني مورد هجوم قرار گرفته‌اند ما روي اين موضوع حساس شديم. البته برخورد پليس با معترضان و مقابله با بي‌نظمي و اغتشاش امري طبيعي است اما اينکه بخواهد شهر را به‌صورت يک محيط جنگي دربياورد و از سلاح‌ها و ابزارهايي که غيرمتعارف است استفاده کند مقبول نيست. تا الان هيچ آماري از مصدومان و مجروحان اين حادثه منتشر نشده است. فقط گفته شده که حدود 300‌نفر بازداشت شده‌اند که تعدادي آزاد شده‌اند و حدود ‌45نفر را نگه داشته‌اند.
او با بيان اينکه همه معترضاني که در اين تظاهرات بودند، در چارچوب سنديکا بودند، گفت: اينجا هيچ فردي براي خودش پرچم دست نمي‌گيرد. اگر کسي اين کار را بکند توسط خود تظاهرکنندگان طرد مي‌شود. همين روز پنجم ماه مِي (امروز) قرار بوده که تظاهرات بزرگي عليه ماکرون به مناسبت نخستين سالگرد پيروزي‌اش در انتخابات برگزار شود. از خيلي‌وقت پيش مخالفان اعلام کرده بودند که مي‌خواهند اين اعتراضات در محوطه موزه لوور برگزار شود. بعد از تظاهرات خونين اول مِي، دولت اعلام کرد که به‌دليل اينکه نمي‌تواند دامنه اعتراضات را جمع کند، قرار است در محل اپراي پاريس برگزار شود. قرار است 2000‌پليس ضدشورش مستقر شود و براي نخستين‌بار است که براي تظاهرکنندگان ورودي مخصوص گذاشته‌اند که معترضان را کنترل کنند. دولت دستور داده کساني که احتمال اغتشاش دارند بازداشت شوند. جلوي هر کدام از سنديکاها هم پليس حرکت مي‌کند. مردم هم بايد پشت سر آن‌ها حرکت کنند.
شهسوار ادامه داد: گروهي از جوانان‌اند که بلک‌بلوک نام دارند. لباس‌هاي مشکي مي‌پوشند و مانند داعش پرچم مشکي دست مي‌گيرند. سر و صورت خودشان را هم مي‌پوشانند. اين‌ها نقش خيلي مهمي در تظاهرات اخير داشتند. اين‌ها چندان مسالمت‌آميز حرکت نمي‌کنند و با پليس مقابله مي‌کنند. همه اين‌ها مشخص‌اند و بحثي که وجود دارد اين است که دولت و پليس مي‌دانست اين‌ها حضور پيدا مي‌کنند و چرا با اين حال از آن‌ها جلوگيري نکرديد و گذاشتيد کار به خشونت بکشد؟ خب از حدود 60هزار نفري که اعلام شد در تظاهرات اخير آمده بودند اين گروه شايد 1000 نفر بودند. چرا اين خشونت توسط پليس اينقدر گسترش پيدا کرد. در تظاهرات امروز همين کار را مي‌کنند و کنترل مي‌کنند.
او تظاهرات اخير را بعد از تظاهرات معروف دانشجويان در سال 1968 بي‌سابقه دانست و گفت: در سال 1968 بعد از آن اعتراضات شارل دوگول مجبور به کناره‌گيري شد و از آن زمان تا کنون پليس به اين ميزان خشونت از خودش نشان نداده بود. کل اتحاديه اروپا هم درباره اين حوادث سکوت اختيار کرده و خفه‌خون گرفته است. اگر چنين سرکوب‌ها و خشونت‌هايي در کشورهاي ديگر مثل کشور ما اتفاق مي‌افتاد، غوغا به‌پا مي‌کردند و به شوراي حقوق بشر مي‌بردند و... اما تاکنون موضع‌گيري‌اي از اروپايي‌ها نديديم.
شهسوار حسيني درباره جنس اعتراضات مردمي فرانسه گفت: آقاي ماکرون از همان ابتدا شعارهايي را مطرح کرده بود. مهم‌ترينش اصلاحاتي بود که او مي‌خواست در لايه‌هاي مختلف سياسي و اقتصادي انجام دهد. از جمله جمع‌وجور کردن هزينه‌هاي دولتي که ما تحت‌عنوان رياضت اقتصادي آن را مي‌شناسيم. البته بخشي از اين اصلاحات مورد تأييد مردم هم هست اما آن‌چه در خروجي اين سياست‌ها مشاهده کردند به نفع کارفرماها و به ضرر کارگران بوده است. مثلاً اعتصاب در راه‌آهن را مشاهده مي‌کنيم که معترضان مخالف خصوصي‌سازي آن هستند و معتقدند اين‌ها به تسلط سرمايه‌داري کمک مي‌کند. اين اعتراضات گسترش پيدا کرده است و در آخرين نظرسنجي‌ها تقريباً 20درصد مردم از عملکرد ماکرون رضايت دارند و 80‌درصد يا مخالفند يا رضايت ندارند يا سکوت مي‌کنند.

منبع: sobhe-no.ir