بزرگنمايي:

چه خبر - خطاي ديد اين تصوير گرافيکي به ضمير ناخودآگاه شما ربط دارد!

عکس زير به تازگي در يک شبکه اجتماعي منتشر شد، اما نسخه هاي اصلي آن در سال 1804 از سوي فيلسوفي به نام ايگناز پائول وايتال تراکسلر مطرح شده بود. وي در آن زمان در خصوص پديده محو شدن يک تصوير پس از خيره شدن به آن توضيح داد.

به يکي از رنگ هاي زير به مدت 1 دقيقه نگاه کنيد

تصوير بالا به خوبي نشان مي دهد که رنگ ها تا زماني که تمرکزتان به آنها معطوف باشد، شروع به محو شدن مي کنند تا اينکه به طور کامل از ديدگانتان پاک مي شود! (يک رنگ را انتخاب کرده و به مدت يک دقيقه به آن نگاه کنيد)

اما نکته جالب اينجاست که وقتي دوباره به تصوير مي نگريد، رنگ مورد نظر ظاهر مي شود؛ انگار از همان اول با نوعي خطاي ديد مواجه بوده ايد و هيچ عامل خارجي باعث محو شدن رنگ ها نشده است!

چه عاملي باعث بروز اين پديده مي شود؟
درک آرنولد، استاد روانشناسي دانشگاه کوئنزلند با ارسال ايميلي به وب سايت ورج در توصيف اين خطاي بصري نوشت: دليل اينکه رنگ ها از بين مي رود، اين است که مغز به فضاهاي بصري که تغيير نمي کنند، توجه نمي کند که البته کاملا طبيعي است.
وي اضافه کرد: اصولا هر نوع حرکت در اشيا کافي است تا مغزمان آن را به عنوان يک تصوير پويا درک و ثبت کند، اما در اين تصوير که داراي رنگ هاي مات است، اتفاقي که پس از خيره شدن به آنها مي افتد، پاک شدن تدريجي رنگهاست!
مارتينز کاند، نويسنده و متخصص در زمينه علوم پزشکي مي گويد: حواس بينايي ممکن است به يک پيام حسي عادت کند که اين پديده سازگاري عصبي نام دارد.
کاند محو شدن رنگ ها را به پوشيدن جوراب تشبيه کرد؛ به عبارت ديگر، زماني که جوراب مي پوشيد، مدتي آنها را روي پاهايتان حس مي کنيد تا اينکه در طول روز به جوراب ها عادت کرده و حتي ممکن است ديگر متوجه آنها نشويد؛ همين ماجرا براي رنگ ها نيز صادق است به طوري که حس بينايي تان به آنها عادت مي کند.
اما صرف نظر از تبديل شدن جوراب به يک حس عادي، اينکه يک تصوير ثابت بتواند به راحتي ذهن ما را فريب دهد، ممکن است براي برخي عجيب و کمي آزاردهنده باشد. کاند مي گويد: حتي زماني که چشم ما کاملا ثابت است، حرکات ميکروسکوپيک در اين عضو حياتي اتفاق مي افتد.

پاسخ اصلي در ذهن ناهشيار نهفته است
بياييم اتفاقي را که حين مشاهده تصوير بالا رخ مي دهد، يک بار ديگر با هم مرور کنيم؛ ما به يکي از رنگ هاي تصوير چشم مي دوزيم، اما درست زماني که متوجه محو شدن رنگ مي شويم و با علم به اينکه تصوير کاملا ثابت است، سعي مي کنيم با نگاه کردن به رنگي ديگر متوجه شويم که آيا چيزي که پيش‌تر ديده ايم واقعي بوده يا خير. درست همان لحظه است که پي به خطاي ديدمان مي بريم، زيرا رنگي که چند لحظه پيش در حال محو شدن بود، دوباره نمايان شده است. شايد از خود بپرسيد نوعي هيجان ناشي از خطاي ديد باعث برگشت رنگ به حالت قبل شده، اما مارتينز کاند در اين باره مي گويد: اينکه دوباره توجه خود را روي رنگ مد نظرمان متمرکز مي کنيم، ناشي از نوعي واکنش طبيعي است که ريشه در ضمير ناخودآگاه ما دارد.
وي ادامه مي دهد: توهم در واقع بخشي از ماهيت وجودي ماست و حکايت از ساز و کار اعصاب انسان دارد. لذا چنين تصاويري نبايد موجب هراسمان شود و بالعکس بايد ياد بگيريم از اين ابزار براي درک بهتر خود استفاده کنيم

منبع: click.ir