بزرگنمايي:

چه خبر - رسوايي به خاطر سيرالئون و کابوسي که باز انگار مي‌آيد!

بي شک روند آماده سازي تيم ملي در سال 97 و بازي هايي که تيم ايران در مسير بازي هاي جام جهاني ، بهتر از همه ادوار بعد از انقلاب است. بازي با تيم هايي که مي توانند ايران را براي حضور در گروه مرگ آماده کنند. ترکيه ، يونان ، تونس ، الجزاير و ليتواني . اين ها تيم هايي هستند که کي روش اعتقاد دارد حتي بيشتر از بازي با برزيل يا ايتاليا به کار تيمش مي آمدند. از ياد نبريم همان طور که مسعود شجاعي گفته بود ، ايران 4 سال قبل و در بازي هاي جام جهاني برزيل يک ويژگي بزرگ داشت. اينکه اصلا از هيچ حريفي نمي ترسيد و به قول کاپيتان ، اين بار تيم ملي مان از ان تيم خيلي جسور تر و شجاع تر است!

حالا اين تيم را کي روش به سبک 4 سال قبل قصد دارد با همان فرمول بسازد اما بحث ديگر بحث کيفيت تيم ها نيست. بحث نحوه انتخاب تيم هاست. اينکه آيا همه چيز شفاف بوده است؟

رسوايي دعوت از سيرالئون ، بد ضربه اي به فدراسيون فوتبال ايران زده است. درحالي که تاج در اين باره سکوت کرده ، حالا گروهي از خبرگزاري ها پرونده را پيگيري خاص مي کنند. حالا ايجنتي ادعا کرده براي بازي ايران با اين تيم حاضر بوده پول هم بپردازد اما حالا اين ايران است که پول پرداخته. بحث بازي با سوئيس که رايگان از ايران ميزباني مي کرده و ما نپذيرفتيم. ماجراي بازي با سيرالئون و کلي ابهام ديگر اين روزها درباره تيم ملي سر زبان ها است و فدراسيون خيالي براي ابهام زدايي ندارد.
اين درحالي است که در چارت تيم ملي که رياست سازمان تيم هاي ملي آن را دبيرکل فدراسيون بر عهده دارد و همين حالا هم محمدرضا ساکت به عنوان نماينده تام الاختيار تاج در کنار بچه هاي تيم است ، جايگاهي وجود دارد به عنوان مسئول چيدمان بازي هاي دوستانه. اينکه مسئول اين پست بازي ها را انتخاب مي کند . درست يا غلط ، تاج و دوستانش اين اعتماد را کرده اند و اين مسئوليت را پذيرفته اند اما در شرايطي که انتقادها بالا گرفته ، سکوت کرده اند. توضيحي نمي دهند اگر تخلفي شده ، چرا برخوردي نمي کنند و اگر همه چيز بر وفق مراد است چرا بيانيه اي رسمي نمي دهند تا از تيم ملي حمايت کنند.

حالا ديگر خبر از بازجويي افراد به ميان آمده است. کار به جايي رسيده که بزرگاني مثل مهدي مهدوي کيا لب به انتقاد گشوده اند و اين فضاي سکوت تنها شرايط را بدتر مي کند. مثل موريانه بدنه محبوبيت تيم ملي و سرمربي اش را مي خورد. بياييد يک بار ديگر اتفاقات سال 2006 را در ذهن مرور کنيم. دوره اي که با همين پرتغال همگروه بوديم و بازي اول مان هم اتفاقا با مکزيک بود و گروهي به مراتب ساده تر از اين تيم داشتيم.تقريبا همه اين انتقادها آن روزها هم بود.

انتقاد از سرمربي را خيلي ها حتي از درون تيم آغاز کرده بودند.

رسانه هاي ارزشي مثل کيهان ورزشي گيرشان اين بود که چرا يک اجنبي روي نيمکت باشد. مجيد جلالي به احمدي نژاد نامه زده بود عليه ويچ هاي بي مصرف. ايران ورزشي مي گفت تيم برانکو زشت فوتبال بازي مي کند. علي کريمي ، مهدي مهدوي کيا و وحيد هاشميان به قول دايي توي چشمش نگاه مي کردند و پاس نمي دادند. علي کريمي رسما به برانکو شديدترين انتقادها را از درون تيم وارد مي کرد و مجموع اين اتفاقات شد بازي ايران و مکزيک. گل که خورديم ، کاخ موريانه زده برانکو ، يکباره فرو ريخت. اين اما فقط برانکو نبود که آن روز فرو ريخت در حقيقت او کمترين آسيب را از آن حادثه ديد. اين فوتبال مان بود که يک دهه درجا زد تا درست روزي که کي روش بيايد.
ما باز به همان مسير مي رويم متاسفانه. اين الگو دقيقا همان نقشه راه است. با همان مختصات . جزئياتي که ناديده گرفته مي شوند تا باز محبوبيت تيم ملي را براي مردم بکشيم و بعد آن حادثه شوم براي مان تداعي شود.

منبع: khabaronline.ir