بزرگنمايي:

چه خبر - گل مالي ساده ايي که نشان از به گل نشستن دارد

در عکس العمل به حرکت نمادين گل گرفتن در شوراي صنفي نمايش توسط "احمد نجفي" اهالي سينما به سرعت واکنش نشان دادند:

دري که احمد نجفي گل گرفته هميشه بسته است، يکي نبود به احمد نجفي بگه داداش داري اشتباه ميزني.

محصول دوران.

واکنش مجيد توکلي به اقدام نامتعارف احمد نجفي

آقاي نجفي اگر مثلا مهرجويي و بيضايي و تقوايي تا درميشيان و امير يوسفي حق چنين کارهايي داشتند يعني گل گرفتن، آن وقت ايران گلستان مي شد ولي فقط شما و همفکرانتان حق چنين کارهايي داريد اگر مثلا امير يوسفي وکاهاني و درميشيان ، چنين کارهايي مي کردند به جرم اقدام عليه امنيت ملي و تشويق افکار عمومي و اخلال در نظم، به سرعت دستگير مي شدند و پدرشان را در مي آوردند !

روزهاي ذلت و خاري آنهايي فرا رسيده که ديروز در دامن آلوده قدرت، همراه و همدست مردي بودند که دروغ مطلق بود... فريب مطلق بود!... گِل گرفتن در البته مسدود کردن آنست نه گِل مالي! ... فيلم شما نمي فروشد و هيچ ربطي به شوراي صنفي نمايش با هم نقدهايي که بر آن وارد است ندارد... رمز فروش در درون فيلم است، در قابليت هاي آن، به زور نمي توان آن را بفروش کرد ... درست مثل خودتان که به زور نمي توانيد محبوب باشيد... احمدي نژاد درونتان را گِل بگيريد.

عکاس خبرگزاري "تسنيم" با احمد نجفي همراه بود و عکس‌هاي اين در گِل گرفتن را به ثبت رساندند و منتشر کردند.

احمد نجفي در حال گل گرفتن در شوراي صنفي نمايش

در بسياري از گروه‌هاي تلگرامي سينمايي ميان موافقان و مخالفان اين "اقدام" بحث داغ بود، اما از همه واضح تر اينست که سينماي کشور دچار تنش شده و هر کس گوشه اي از اين قالي پرنده را گرفته و به سمت خود مي کشد، در اين کشاکش هم از هيچ اقدامي دريغ نمي کنند. آيا در ديگر مسائل هم اين رفتار آشنا را نمي بينيم؟
فارغ از هر جناح بندي سياسي و پيش کشيدن مسائل گذشته "احمد نجفي"، اين حرکت فقط يک اعتراض صنفي نيست بلکه نشان از يک بحران اجتماعي دارد، که بايد به آن توجه کرد. بحران نداشتن سيستم، قانون و چارچوبي که در آن کسي اجازه استفاده‌هاي خاص نداشته باشد و يا کسي احساس نکند که حقش را خورده‌اند و همگان در برابر آن احساسي يکسان داشته باشند. صد البته خنثي بودن مديران سينمايي و اتخاذ تصميمات گنگ و نامشخص هم خود مزيد بر علت است.
در اين زمانه بايد شفاف بود و برخورد شفاف داشت، والا هر شخصي با يک موبايل قدرتي دارد که در کسري از زمان جامعه کشور را درگير خودش کند. اثر اون شخص و اقدامش زياد مهم نيست تاثيري که مي گذارد و اتفاقاتي را که رقم مي زند، مهمتر است.
از اقدام احمد نجفي عبور کنيم و قضيه مهمتري را مد نظر قرار دهيم، در جامعه اکنون اقدامات افراد ضربه‌اي چندان محکمي به پيکر جامعه نمي‌زنند بلکه موجي که از عکس العمل به اين اقدامات شکل مي گيرد نگران کننده است، هر کسي هر کاري مي کند در جامعه ما -عمدتا مجازي- مجالي براي حمله به طرف مقابل فراهم مي شود از اين گِل بازي گرفته تا مصاحبه يک بازيگر، شکايت به خدا بردن کارگردان، تصادف فوتباليست، شدت بادهاي سوئيس و ... بعضي اقشار چنان آتشي به پا مي کنند که تا مدتي مديد دود آن آتش، چشم همه را مي سوزاند.
يک فيلم هندي معمولي (رابطه پسر فقير و دختر پولدار يا بالعکس)، اميدي به مخاطب جوان هندي مي دهد: شايد هر کسي يک پسر يا دختر پولدار در زندگيش ظاهر شود و او را خوشبخت کند.
تاثير اين فيلم هندي معمولي در آن جامعه بسيار بيشتر و اثر گذارتر از يک فيلم تارکوفسکي يا گدار است که در بالاي قله هاي آثار هنري قرار دارند. بنابراين اينجا و در اين ظرف "تاثير هنري" مهمتر مي شود تا خود اثر هنري.
در کشور ما هم تاثير اين اتفاقات دارد بيشتر مي شود از خود اتفاق، چون انگار همه باک بنزيني پر دارند که منتظر يک جرقه است تا مشتعل شود، اين اتفاقات حکم آن جرقه‌ها را دارند.
بايد دريابيم که با اتفاقات اينچنيني جامعه را به سرعت راست و چپي نکنيم و يا به هر دليل آن اتفاق را چماق نکنيم تا بر فرق سر طرف مقابلش بکوبيم، براي رسيدن به اين مهم بايد قانون داشت، بايد سيستم داشت، ساز و کار داشت، از تجربيات ديگر کشورها بهره برد و با منطق، انصاف و عدالت، بر حق بودن و نا حق بودن طرف را نشان داد. در غير اينصورت اين گل مالي ساده نشان از به گل نشستن دارد.

گردآوري گروه فرهنگ و خنر سيمرغ
seemorgh.com/cultural
منبع: asriran.com