بزرگنمايي:

چه خبر - نشست مستند سينمايي "زناني با گوشواره هاي باروتي" در ويژه برنامه "2 قدم تا سيمرغ"

نخستين نشست معرفي فيلم‌ها در دومين روز ويژه برنامه «دو قدم تا سيمرغ» به مستند سينمايي «زناني با گوشواره‌هاي باروتي» اختصاص داشت که با اجراي منصور ضابطيان و حضور رضا فرهمند کارگردان، مرتضي شعباني تهيه کننده و فاطمه بنيادي تدوينگر اين اثر در پرديس سينمايي ملت برگزار شد.

اين مستند درباره خانم روزنامه نگاري است که در روزهاي جنگ با داعش وارد ميدان مي‌شود و ما همراه با اين خانم با زناني روبرو مي‌شويم که يا قرباني هستند يا همسران داعشي. ولي جالب اينکه من قبل از آغاز اين پروژه اصلا به همکاري با اين خانم فکر نمي کردم و براي تحقيقات ميداني به بغداد رفته بودم تا با يک خبرنگار آقا ملاقات کنم.
در بدو ورود وارد محلي شديم که محل سکونت خبرنگاران بود و آنجا براي اولين بار خانم نور احلي را ملاقات کردم و به اين نتيجه رسيدم که حضور يک زن خبرنگار در چنين شرايطي تاکنون تجربه نشده و اين همکاري مي تواند تاثيرگذارتر باشد. ايشان فعال اجتماعي است که کار خبري هم انجام مي دهد و علاوه بر اين مهمترين نکته اي که منجر به همکاري شد اين بود که يک زن در فضايي متشنج با کلي مرد زندگي مي کند که در بطن ماجرا و دل جنگ درگير هزاران اتفاق مي شوند.
زني هم در آن اطراف وجود نداشت که بتوانيم از رويکرد زن به موضوع نگاه کنيم و همين اولين شرايط همکاري را رقم زد و ما بلافاصله کار را کليد زديم چون فرصتي براي اينکه برگرديم و مجهزتر شويم نبود.

چهره جنگ خشن است و حضور يک خبرنگار زن که جنسي لطيف دارد تضادي ايجاد مي کند که جذاب است. موضوعي که فرهمند انتخاب کرد با روايت يک زن خبرنگار واقعا ديدني است چون ارتباطي که اين خانم خبرنگار با ديگر زنان حاضر در مستند مي‌گيرد کمتر به اين شکل مشاهده شده است.

در پس توليد و شکل گيري متن روايت، من تلاش کردم نگاه زنانه به فيلم داشته باشم و به همين خاطر دنبال المان‌هايي زنانه با زمينه جنگ بوديم. اين عطر باروت و ترکيبش با گوشواره، ما را به اين عنوان مطمئن کرد. زناني که در جنگ هستند به قدري با فضاي خشن آن عجين مي‌شوند که تمام زنانگي شان را فراموش مي کنند و پارادوکسي عجيب را به وجود مي آورند.

زنان داعشي در کمپ هايي هستند که همسران داعشي‌ها آنجا زندگي مي‌کردند. وقتي در منطقه جنگ مي‌شود برخي از داعشي‌ها در جنگ يا کشته مي‌شوند يا فرار مي‌کنند و بعد از آن با خانواده هايي روبه رو مي‌شديم که همسر داعشي شان کنارشان نبود. برخي از اين افراد که خارجي بودند به کشورهاي شان برمي‌گشتند اما برخي ديگر در کمپ‌ها مي‌ماندند. من مسير خاصي مشخص نمي‌کردم چون خانم نور به معناي واقعي حرفه اي عمل مي کرد و گفتگوهايي که با هم مي‌کرديم کاملا ملموس بود که هدف ما را درک مي‌کند. اين روزها هم درصدديم تا بتوانيم دعوت شان کنيم و اميدواريم در خلال فجر امکان حضور در جشنواره را داشته باشد.
مهمترين نکته اين فيلم که همين خصلت باعث جهاني شدنش مي شود اينکه با زناني که نالان و پشيمان باشند مواجه نيستيد. اتفاقا در بخش زيادي از فيلم آنها اعتقاد دارند که داعش خوب است و ما داشتيم زندگي مان را مي کرديم و از رفتن شان خيلي راضي نيستيم. اين فيلم نفع سياسي کشور يا ايدئولوژي خاصي ندارد و حرف‌ها را با کمترين سانسور منتقل مي کند.

براي پخش بين الملل فيلم رايزني‌هايي انجام شده است اما اولويت ما فعلا جشنواره ها هستند و در حال حاضر کار را تنها به برلين فرستاديم که البته پذيرش چنين آثاري برايشان شايد سخت باشد ولي بيان اين نکته لازم است که گروه دقيقا آنچه که ديدند را منعکس کردند و سعي در قضاوت نداشتند.

فيلمبرداري اين مستند به مدت 2ماه در 48 جلسه طول کشيد و در جلسه آخر به دليل اصابت خمپاره برخي دوستان ما مجروح شدند و متاسفانه يکي از همکاران عکاس‌مان را از دست داديم و همان باعث شد در حاليکه تنها بخشي جزئي از کار مانده اما فيلم را ببنديم. صدابردار ما هنوز درگير عواقب حادثه است اما همه جسورانه پاي کار ايستادند. کل صحنه انفجار فيلمبرداري شد و صدابردارمان با اينکه همان لحظه موج انفجار گرفته بود اما کار را ادامه داد و تا يکساعت بعد از ماجرا گروه همچنان کار کرد و اين پايان غيرقابل پيش بيني ما بود.

منبع: سيمرغ