بزرگنمايي:

چه خبر - جزييات پرداخت عيدي کارگران ساعتي و پاره‌وقت

با نزديک شدن به روزهاي پايان سال، کارگران ساعتي، روزمزد، فصلي و پاره‌وقت دغدغه گرفتن عيدي و پاداش پايان سال خود را دارند و به کرم کارفرمايانشان اميدوارند تا بلکه پيش از پايان سال اين عيدي را دريافت و مايحتاج خود و خانواده‌هايشان را تامين کنند.
با وجود آنکه پرداخت عيدي و پاداش آخر سال کارگران به جهت تامين رفاه و آرامش خاطر و تهيه اقلام و مايحتاج ضروري و مورد نياز خانوارها همواره مورد تاکيد قرار گرفته، متاسفانه در برخي واحدها و صنوف پرداخت عيدي به دلايل مختلف از جمله نبود نقدينگي در دست کارفرما با تاخير همراه مي‌شود و اين تاخير گاهي به حدي است که به سال بعد موکول شده و موجب دلسردي و بي‌انگيزگي اين بخش از کارگران زحمتکش مي‌شود و عنوان عيدي را از دست مي‌دهد.
به موجب ماده واحده قانون مربوط به تعيين عيدي و پاداش سالانه کارگران شاغل در کارگاه‌هاي مشمول قانون کار مصوب سال 1370 مجلس شوراي اسلامي، کليه کارفرمايان مکلفند به هر يک از کارگران خود به نسبت يک سال کار معادل 60 روز آخرين مزد به عنوان عيدي و پاداش بپردازند، مبلغ پرداختي از اين بابت به هر يک از کارگران نبايد از معادل 90 روز حداقل مزد روزانه قانوني تجاوز کند.
همچنين به موجب تبصره يک ماده واحده مذکور، مبلغ پرداختي به کارگراني که کمتر از يک سال در کارگاه کار کردند، بايد به ماخذ 60 روز مزد و به نسبت ايام کارکرد در سال محاسبه شود. حداقل دو برابر و حداکثر سه برابر مصوبه دستمزد شوراي عالي کار؛ مبناي تعيين عيدي پايان سال مشمولان قانون کار است.

مبناي محاسبه عيدي و پاداش سالانه کارگران در کارگاه‌هايي که طرح طبقه‌بندي مشاغل دارند، مزد گروه و پايه يا مزد مبنا و در واحدهاي فاقد طرح طبقه‌بندي، مزد ثابت يعني مزد شغل و مزاياي ثابت پرداختي به تبع شغل خواهد بود.

مبلغ پرداختي بابت عيدي و پاداش به کارگران کارگاه‌هاي فصلي مشمول قانون کار و همچنين کارگران ساير کارگاه‌هاي مشمول که کمتر از يک سال در کارگاه کار کردند، بايد بر ماخذ 60 روز و به نسبت ايام کارکرد در سال محاسبه شود. ضمناً مزد مورد عمل در محاسبه وجوه عيدي و پاداش پايان سال به کارگران کار مزدي عبارت از متوسط کارمزد دريافتي آنان بر حسب مدت ايام کارکرد در سال است.

بر اساس ماده 39 قانون کار، مزد و مزاياي کارگراني که به صورت نيمه وقت يا کمتر از ساعات قانوني تعيين شده به کار اشتغال دارند، به نسبت ساعات کار انجام يافته محاسبه و پرداخت مي‌شود که عيدي و پاداش نيز از اين قاعده کلي مستثني نيست.

در مورد کارکنان ساعتي که حقوق ماهانه ثابت نداشته و دستمزد آنها در ماه متغير است، براي محاسبه عيدي و پاداش، ميانگين حقوق سه ماه آخر خدمت آنان مبناي محاسبه قرار خواهد گرفت.

قانونگذار با تصويب قانون نحوه پرداخت عيدي به کارکنان دولت مصوب سال 1374 اعتبار قانون تعيين عيدي و پاداش سالانه کارگران شاغل در کارگاه‌هاي مشمول قانون کار مصوب 1370 را لغو نکرده است، بنابراين حکم تعيين عيدي معادل 60 روز آخرين مزد مشمولان قانون کار کماکان به قوت خود باقي است؛ ضمناً کارگاه در قانون کار به اعتبار اشتغال کارگران در محل انجام کار تعريف مي شود به اين ترتيب کليه کارگران مشمول قانون کار اعم از اينکه در بخش خصوصي و يا دولتي شاغل باشند از دو ماه عيدي و پاداش آخر سال موضوع ماده واحده قانون اسفند 1370 مصوب مجلس شوراي اسلامي برخوردار خواهند بود.

کارگراني که در طول سال از خدمت مستعفي، اخراج، بازنشسته يا به شکلي رابطه آنان با کارگاه قطع مي‌شود، به نسبت مدت کارکردشان مستحق دريافت عيدي و پاداش سالانه خواهند بود.
آنچه که مبناي محاسبه و پرداخت عيدي و پاداش پايان سال کارگران مشمول قانون کار قرار مي‌گيرد، مزد و فوق العاده‌هايي است که کارگر به مناسبت اشتغال در شغل مربوط دريافت مي‌کند؛ به عبارت ديگر مزايايي که افراد به نوعي در ارتباط با شغل دريافت مي‌کنند از اجزاء مزد محسوب مي‌شود لذا فوق‌العاده شغل، سختي کار و هر آنچه که به تبع شغل به کارگر داده مي‌شود جزو مزد منظور شده و الزاماً بايد در محاسبه عيدي و پاداش لحاظ شود.
طبعا مزاياي رفاهي و انگيزشي از قبيل کمک عائله‌مندي، کمک هزينه مسکن، بن خواربار و پاداش افزايش توليدجزو مزد به شمار نيامده و در پرداخت عيدي و پاداش لحاظ نمي‌شود.
با توجه به ماده واحده قانون مربوط به تعيين عيدي و پاداش ساليانه کارگران شاغل در کارگاه‌هاي مشــمول قانون کار مصوب مورخ سال 1370 مجلس شــوراي اسلامي، همه کارگران مشمول قانون کار صرف نظر از محل اشتغال و نوع کارگاهي که در آن کار مي‌کنند اعم از دولتي، خصوصي، تعاوني، صنعتي، خدماتي و ... به ميزان مقرر در مصوبه فوق از عيدي و پاداش سالانه برخوردار خواهند بود.

منبع:isna.ir