بزرگنمايي:

چه خبر - صداوسيمايي‌ها دوست دارند جلوي آيينه جادويي بروند و آيينه به آنها بگويد که ملي‌ترين رسانه ايران هستيد

اين روزها تقريبا در هر شبکه تلويزيون، يک کارشناس در حال حرف زدن عليه تلگرام است. تلويزيون مي‌خواهد بر هر شکل ممکن جامعه را متقاعد کند که تاگرام براي آنها مضر است و بهتر است 40 ميليوني که از تلگرام استفاده مي‌کنند به پيام رسان‌هاي داخلي مهاجرت کنند.
تلويزيون تقريبا عادت کرده است که برخلاف نظر اکثريت جامعه حرف بزند. همين ادبيات هم باعث شده است مخاطبين صداوسيما هر روز کمتر از ديروز شود. اين کمتر شدن به اين معني نيست که آنها مخاطب ندارند. نه، هنوز هم طيف مخاطبين صداوسيما بيشتر از بسياري از رسانه‌هاست.
برخي سريال‌ها، برنامه‌هاي طنزي مانند دورهمي و خندوانه و البته نود و مسابقات فوتبال تنها دارايي تلويزيون است. بخشي از مردم ديگر براي کسب اخبار به صداوسيما مراجعه نمي‌کنند. بسياري از مردم از طريق شبکه‌هاي اجتماعي متوجه اخبار مي‌شوند و ديگر منتظر نمي‌مانند تا صداوسيما خبري را منتشر يا تاييد کند.
صداوسيمايي که 1800 ميليارد تومان از بودجه کشور را در اختيار دارد. اين هنر مسئولان صداوسيماست که با اين بودجه و اين امکانات توانسته‌اند مخاطبان خود را فراري دهند.

امروز بخشي از هنرمنداني که در تلويزيون رشد پيدا کرده‌اند ديگر حاضر نيستند در اين رسانه فيلم بسازند يا سريال بازي کنند. توان تلويزيون اين است که سريال ساز بزرگي مانند مهران مديري را تبديل به مجري و استندآپ کمدين کند.
تلويزيون مثل اينکه دوست ندارد اين نقدها را بشنود. کارشناسان و مردم مي‌گويند اما صداوسيما گوش نمي‌دهد. دوست ندارد که گوش بدهد. صداوسيما عادت کرده است همه را نقد کند البته (در اينجا همه شامل دوستان و همفکران صداوسيما نمي‌شود)
چه ايرادي دارد تلويزيون نشستي با حضور کساني که مي‌گويند صداوسيما وظيفه خود را به درستي انجام نمي‌دهند برگزار کند. تلويزيون اجازه بدهد مخالفين اين رسانه‌هم سخن بگويند و استدلال‌هاي خود را براي اينکه اين رسانه موفق نيست را بيان کنند.
تلويزيون شبيه آن ملکه‌‌ي داستان سفيد برفي شده است که جلوي آيينه مي‌رفت تا آيينه به او بگويد که زيباترين ملکه دنياست. او فقط دوست داشت تعريف آيينه را بشنود. تلويزيون هم حالا تصور مي‌کند همان ملکه است. صداوسيمايي‌ها دوست دارند جلوي آيينه جادويي بروند و آيينه به آنها بگويد که ملي‌ترين رسانه ايران هستيد.
صداوسيما بايد اين آيينه جادويي را بشکند و اجازه بدهد ديگران هم حرف بزنند.
چندي پيش محدثي يکي از مهمان‌هاي شبکه چهار خطاب به مجري گفت:
« هربار به تلويزيون مي‌آيم ازسوي دانشجويان مواخذه مي‌شوم که در دستگاه غيرمردمي با رسالت توليد دروغ شرکت مي‌کنم.»
مسئولان صداوسيما بعد از اين برنامه بايد از خود مي‌پرسيدند چرا دانشجويان اين کشور تلويزيون را دروغگو مي‌دانند.
براي تلويزيون اتفاق خوبي نيست که مردم آن را رسانه ميلي خطاب کنند نه ملي.
تنها راه نجات صداوسيما از اين بحران ميلي بودن، شنيدن حرف منتقدان است. اتوبان صداوسيما يک طرفه است و تا اين اتوبان دو طرفه نشوند، آش همان آش است و کاسه همان کاسه.

منبع: asriran.ir