بزرگنمايي:

چه خبر - گفت و گو با معصومه آقاجاني

با آقاجاني هم‌صحبت شديم تا از زندگي و همه سال‌هايي که در عرصه‌هاي مختلف هنري فعاليت کرده و مي‌کند، ‌بگويد.
معمولا در حوزه بازيگري نقش زنان زجر کشيده را به شما مي‌دهند؛ زني که با مشکلات و سختي‌‌هاي زيادي مواجه مي‌شود. اين محدوديتي که در ايفاي نقش‌هاي شما وجود دارد به انتخاب‌هاي خودتان بستگي دارد يا عوامل ديگري شما را به اين سمت مي‌برند؟
به جرات مي‌گويم که فيلمسازان ما بسيار تنبل هستند و کارگردانان خلاق تعدادشان از انگشتان دو دست هم کمتر است. بيشتر کارگردانان سراغ سوژه‌ها و بازيگراني مي‌روند که قبلا امتحان خود را پس داده‌اند و ديگر لازم نيست آنها زحمت بکشند و از يک بازيگر، بازي جديدي بگيرند و نقشي متفاوت با او تجربه کنند. در سريال‌هايي مانند کلانتر و زيرتيغ، نقش‌هايي متفاوت داشتم به اين دليل که کارگردانان اين آثار زحمت اين را به خود دادند نقشي به من بدهند که تاکنون آن را بازي نکرده‌ام. اما واقعيت اين است که خودم هميشه مراقب هستم که به دام نقش‌هاي تکراري نيفتم. تلخ‌ترين اتفاقي که براي يک بازيگر رخ مي‌دهد دچار کليشه شدن است و اين که کارگردان‌ها به او اعتماد نکرده که نقش‌هاي مختلف را به او بدهند.خوشبختانه با سختگيري‌هاي خودم در انتخاب نقش‌ها، کارگردانان اعتماد مي‌کنند و نقش‌هاي متفاوت را به من مي‌دهند.اما چند سال است که حوزه بازيگري کاملا باندبازي شده و بازيگراني مدام در آثار سينمايي و تلويزيوني بازي مي‌‌کنند که يک نفري پشت پرده هست و دستشان را مي‌گيرد.
يعني توانمندي‌هاي يک بازيگر ديگر اهميت ندارد؟
دقيقا ! قبلا براي کارگردان و تهيه‌کننده مهم بود چه کسي نقش را بازي مي‌کند، به همين دليل براي بازيگري که مدنظرشان بود وقت مي‌گذاشتند و او را مجاب مي‌کردند که نقش را بپذيرد ؛ اما سال‌هاست تعدادي بازيگر در بيشتر فيلم‌ها و سريال‌ها حضور دارند، در همه جشنواره‌ها شرکت مي‌کنند؛ گروهي که به صورت خانوادگي سينما را قُرق کرده‌اند و جاي نفس کشيدن براي ديگران نمي‌گذارند.اما به نظرم بهتر است کمي انصاف به خرج بدهيم و انحصار طلب نباشيم و براي ديگران هم جاي کار بگذاريم. دنياي سينما و تلويزيون وسيع است و از نظر بازيگري فقير نيست با اين شرايط واقعا جاي سوال است که چرا فقط چند بازيگر امکان حضور مقابل دوربين را دارند و براي بقيه جايي نيست؟

منبع: jamejamonline.ir