بزرگنمايي:

چه خبر - سوال کاربر : دخترم هفت ساله و کلاس اول دبستان است و بدون ما از رفتن به مدرسه امتناع مي کند

والدين محترم، اگر به ياد داشته باشيد دو يا سه دهه قبل، درصد بيشتري از کودکان در روزهاي اول مهر براي مدرسه رفتن و اولين تجربه جدايي رسمي از والدين مقاومت مي کردند ولي با تغيير و تحولاتي که در نظام آموزشي داشته ايم مانند پيش بيني دوره غير رسمي پيش دبستاني 1 و2 براي کودکان قبل از آموزش رسمي يا رفتن برخي کودکان به مهدکودک يا جشن آغازين براي کلاس اولي ها يک روز قبل از شروع سال تحصيلي که فضاي شاد و تجربه خوشايندي در ذهن کودکان ثبت مي شود، تا حد زيادي اضطراب جدايي کودکان کاهش يافته است و تقريبا بيشتر کودکان امروزي جدايي از مادر را قبل ازشروع سن مدرسه تجربه مي کنند.
با اين حال هنوز کودکاني هستند که براي مدرسه رفتن مقاومت مي کنند و باعث نگراني خانواده شان مي شوند و اين اضطراب در برخي کودکان به حدي جدي و بالاست که ممکن است به صورت بيماري رواني نمود پيدا کند. از اولين جدايي کودک از والدين به عنوان يک تولد ديگر ياد مي شود و اين تولد خطير بايد توسط اولياي مدرسه و والدين به خوبي مديريت و جدي گرفته شود. فراموش نکنيم ريشه اين اختلال اضطراب جدايي به سبک تربيتي والدين بستگي دارد. اين والدين هستند که باخدمات و حمايت هاي افراطي و ميدان ندادن به کودک در مرحله کودکي، يک وابستگي را که گاهي دوطرفه است (کودک به مادر - مادر به کودک) شکل مي دهند و اين تعارض در آغاز مهر که کودک قرار است وارد مدرسه شود، آشکار مي شود.

شما والدين گرامي که با مقاومت فرزند کلاس اولي خود روبه رو شده ايد، آگاه هستيد که درصدي از کودکان به دليل اضطراب جدايي، از رفتن به مدرسه امتناع مي کنند. براي رفع اين تعارضات کودکان و والدين چند پيشنهاد تقديم مي شود.

نه مستبدانه و نه منفعلانه با اين مشکل رو به رو شويد بلکه به صورت مقتدرانه با مسئله مقاومت کودک برخورد کنيد يعني نه از اهرم تهديد و اجبار استفاده کنيد و نه از مقاومت کودک، حمايت ضمني کنيد و در برابر آن حالت تسليم داشته باشيد بلکه ضرورت دارد تدريجي و جدي، شناخت وي را از مدرسه و معلم هرچه بيشتر مثبت کنيد تا احساس امنيت وي در مدرسه افزايش يابد. همچنين از تجربه معلم مربوط هم استفاده کنيد چون معلم بايد با اين گونه دانش آموزان ارتباط و به آن ها توجه ويژه اي داشته باشد تا به تدريج کودک در کنار معلم، همان احساس امنيتي راداشته باشد که درکنار مادر دارد.

کودکي دوم فرزند شما و سن تاديب وي آغاز شده و تفکر وي بيشتر عيني است يعني محيط و اطرافيان را از نگاه والدين ارزيابي مي کند. تا مي توانيد نزد کودک از معلم و مدرسه تعريف و تمجيد و از آن ها به بزرگي ياد کنيد تا اين نگاه مثبت شما احساس ناامني کودک را از مدرسه و معلم کاهش دهد.

والدين محترم در مواجهه با مقاومت کودک حتما بايد هم صدا و همدل باشند و وحدت رويه داشته و برخورد دوگانه نداشته باشند تا کودک يقين کند والدين مقتدر، کوتاه نمي آيند و مدرسه رفتن قطعي است و راه گريزي نيست. بنابراين همراهي اين گونه کودکان در روزهاي اول شروع مدارس ايرادي ندارد ولي در اولين فرصت با تدبير معلم مربوطه بايد حضور والدين کمرنگ شود و پايان يابد.

منبع : khorasannews.com