بزرگنمايي:

چه خبر - رابطه والدين با دختران نوجوان بر نقش مادري آن‌ها چه تاثيري مي‌گذارد؟

محققان دانشگاه ديکن و موسسه تحقيقات کودکان استراليا، طي يک مطالعه به بررسي رابطه دختران نوجوان با والدين خود و تأثير آن بر روي ارتباط آن‌ها با فرزندان خود در آينده پرداخته‌اند.
به نقل از مجله Archive of Women’s Mental Health، در اين مطالعه، محققان رابطه بين صدها دختر 16 ساله و والدين آن‌ها را مورد ارزيابي قرار دادند و سپس با همان دختران بيش از يک دهه بعد که خود ديگر مادر شده بودند، مصاحبه کرده و دريافتند که مشکلات موجود در رابطه نوجوان با والدين خود، يک پيش‌بيني قوي از مشکلات احتمالي بعدي آنان در ارتباط با کودکان خود را به دست خواهد داد.

يافته‌هاي اين مطالعه نشان مي‌دهد که استحکام و کيفيت ارتباطات عاطفي مادران در اولين سال زندگي کودک خود، بسيار تحت تأثير رابطه قبلي اين مادران با والدين خود قرار مي‌گيرد.
دکتر "جکي مک‌دونالد"، مدرس دانشکده روانشناسي دانشگاه ديکن (Deakin) در اين رابطه بيان مي‌کند که او همچنين دريافته تفاوت‌هاي جالبي بين تأثيرات بلندمدت رابطه پدر-دختري و رابطه مادر-دختري در طول دوره نوجواني وجود دارد.
دکتر "مک‌دونالد" مي‌گويد: «براي مادران کودکان دو تا 12 ماهه، اصولا داشتن مادرهاي کنترل‌گر در هنگام نوجواني باعث تأثيرات منفي بر روي تعامل با کودک مي‌شود. درحالي‌که وقتي نوبت به پدرها مي‌رسيد، مشکلات تعامل بعدي اصولا از کاهش توجه پدري ناشي مي‌شود».

والديني که اعتماد را در تصميمات دختران نوجوان خود ايجاد مي‌کنند و محبت و گرمي نشان مي‌دهند، پايه‌هايي را براي آن دختران پي‌ريزي مي‌کنند که بعدها درصورتي‌که مادر شوند، ارتباطات قوي با کودکانشان بر روي آن‌ها ساخته مي‌شود.
والدين کنترل‌گر و در اين مورد به‌خصوص مادرها، ممکن است در روند تربيتي نوجوانان خود احساس کنند که کار درستي را انجام مي‌دهند و مي‌خواهند از نوجوان خود محافظت کنند، اما اين روش مي‌تواند ساختار اعتمادبه‌نفس و پيشرفت به جلو را براي خانم‌هاي جواني که مي‌خواهند خود روزي مادر شوند، سخت کند.

از طرف ديگر، غفلت يا فقدان محبت و گرمي از طرف پدرها ممکن است بر روي مسيري که خانم‌هاي جوان روابط آينده خود را مي‌سازند، تأثير بگذارد.
"اليزابت اسپراي"، محقق همکار در اين پژوهش مي‌گويد: «براي زناني که روابط خانوادگي چالش‌برانگيز دارند، مادر شدن فرصتي است تا به اين فکر کنند که خود دوست دارند چه چيزي را با کودکان خود به‌طور متفاوت انجام دهند. خبر خوب اين است که ما دريافتيم بسياري از زنان جواني که رابطه مشکلي با والدين خود داشته‌اند، اين توان را دارند که يک رويه جديد را با کودکان خود آغاز کنند».
به گفته دکتر "مک‌دونالد"، مشکلات رابطه مادر-فرزندي (ازجمله طرد شدن مداوم يا خشم و اضطراب والدي) مي‌تواند تأثيرات منفي بر روي رشد کودک بگذارد و با افسردگي بعد از زايمان نيز در ارتباط است. به همين دليل است که فهميدن اينکه چه زماني نياز به اصلاح رابطه وجود دارد و اين‌که چه کسي نيازمند آن اصلاح است و چگونه ما مي‌توانيم براي کمک پيش‌قدم شويم، امري حياتي است.
اگر ما بتوانيم والدين داراي فرزند نوجوان را به‌گونه‌اي آگاه سازيم تا روابط خانوادگي خود را تقويت کنند، مي‌توانيم تأثيرگذاري مثبتي را در نسل‌هاي بعد به وجود آوريم.

منبع: isna.ir