بزرگنمايي:

چه خبر - گفت و گو با ايرج طهماسب

ايرج طهماسب که در کنار حميد جبلي يکي از خالقان اصلي مجموعه «کلاه قرمزي» است هرچند امسال به دليل عدم توافق مالي تهيه کننده با صداوسيما نتوانست شاهد عرضه «کلاه قرمزي96» در تلويزيون باشد اما به جايش در عرصه نشر فعال شده و مجموعه داستاني به نام «سه قصه» را از طريق نشرچشمه به بازار عرضه کرده است.
«سه قصه» برخلاف نامش شامل چهار داستان «بالشي پُر از پرِ سفيد»، «خروس سفيد»(فصل اول، فصل دوم، فصل سوم)، «ماه بر پيشاني» و «سرگذشت فنچ ها» از نوشته هاي ايرج طهماسب است و دليل اصلي اينکه 4 داستان در کتاب قرار داده شده محک آنهايي است که واقعا کتاب را خوانده اند نه آن که به خواندن روي جلد اکتفا کرده اند!
ايرج طهماسب درباره چرايي آمدن به سمت و سوي نويسندگي گفت:
نوشتن دغدغه من است. مسأله من است و با اينهايي که چاپ کردم مسأله دارم يعني چيز سبکي نيست و فقط براي يک مرحله خاص نيست
طهاسب با طعنه به ديگر بازيگران يا کارگرداناني که در سالهاي اخير به انتشار نوشته هايشان در قالب کتاب پرداخته‌اند بيان داشت:
اکثرا خاطره نويس هستند!!! در صورتي که کدام يک از داستانهاي «سه قصه» شبيه من است؟ فرض بگيريم اسمم را از روي اين کتابها بردارم و يک اسمهاي ديگري بگذاريم روي قصه ها. کدام شان به من نزديکتر است؟
«آقاي مجري» مجموعه «کلاه قرمزي» درباره لذت نوشتن اظهار داشت:
من با نوشتن آرامش پيدا کردم. با نقاشي هم خيلي آرامش مي گيريم. نقاشي هم مي کنم و قرار بود نمايشگاه بگذارم. هرآنچه که مربوط به هنرهاي نمايشي باشد مرا آرام ميکند و برايم لذت بخش است.
«سه قصه»طهماسب عليرغم آن که توسط علاقمندان ادبيات مورد توجه قرار گرفته اما عجيب آنجاست که بعد از چاپ سوم، توقيف شده است. به گزارش سينماروزان ايرج طهماسب درباره اينکه بالاخره اين گرفتاري چطور حل خواهد شد گفت:
دارند مکاتبه ميکنند که حل شود. ناشر که نشرچشمه باشد با آن اداره نظارت دارد صحبت مي کند. به من يک چيزهايي گفتند ولي چون سخيف بود فکر ميکنم که گفتنش بي مزه است. يعني نه در شأن وزارت ارشاد است و نه در شأن ناشر. اصلا راجع بهش صحبت نکنيم بهتر است ولي فکر ميکنم مسأله قابل حل است.
طهماسب 58 ساله پيرامون اينکه همه او را به خاطر «کلاه قرمزي» مي شناسند و نقش آن در نويسندگي اظهار داشت:
گفتم اين را بدهم بيرون که همه بدانند اين آقا که با يک عروسک حرف ميزند فقط با يک عروسک حرف نميزند. بلکه خيلي مسيرها را رفته و خيلي چيزها را ياد گرفته است. مثلا در ديالوگ نويسي ما خيلي ساده هرچه از دهانمان درمي آيد مي نويسيم در صورتي که ديالوگ نويسي دنياي بسيار بزرگيست که آدم بايد کشفش کند.
اين هنرمند با گلايه از اينکه فيلمنامه نويسي را يک گونه ادبي نمي دانند اظهار داشت:
من مي نويسم اما چون بيشتر کار تصوير ميکنم هر چه که مي‌آيد تبديل به فيلمنامه ميشود. فيلمنامه را هم متأسفانه در ايران جدي نمي گيرند يعني هيچ کس فيلمنامه را يک اثر ادبي نمي داند و بررسي اش نميکند… الان شما که کتاب مي نويسيد ماندگار ميشود اما فيلمنامه اين طور نيست. بايد کساني پيدا شوند و فيلمنامه ها را به عنوان گونه ادبي بررسي کنند تا مشخص شود اينها هم چيزهاي جالبي است و نه تنها سرسري نوشته نشده که کاملا با دقت نوشته شد.

منبع: چلچراغ