بزرگنمايي:

چه خبر - چرا همواره « شادي» و « زن » دو مسأله يا مناقشۀ اصلي جامعه ايراني بوده و هست؟

فردين عليخواه نوشت: سال گذشته تحقيقي درباره موسيقي رپ داشتم. مي خواستم ببينم که در شبکه هاي اجتماعي مجازي چه نظراتي درباره اين موسيقي وجود دارد.

با گشت و گذار در فضاي مجازي به تدريج موضوعِ فرعيِ ديگري توجه ام را جلب کرد و آن ناميدن هنرمندان و خوانندگان نام آور با القابي مانند « استاد » بود. مي ديدم که کاربران شبکه هاي اجتماعي لقب "استاد"را قبل از برخي از اسامي آورده؛ ولي براي برخي ديگر نياورده اند. البته اين طبيعي بود چون قطعا قرار نيست همه لقب استاد بگيرند. منظور من براي کساني بود که در يک رده و جايگاه قرار مي گرفتند و تفاوت شان تنها در اجراي آهنگ هاي شاد يا غمگين بود. به نظر مي رسيد که اين موضوع تصادفي نيست. بيشتر کنجکاو شدم.

در صفحاتي که اعضاي آنها بيشتر به موسيقي پاپ علاقه مند بودند به ندرت ديدم که خوانندگاني لقب « استاد » بگيرند که ايرانيان غالبا با آهنگ هاي آنها شادي کرده اند و در مجالس با آثار آنان حرکات موزون انجام داده اند. مثلا قبل از نام شهرام شب پره به هيچ وجه لقب "استاد" قرار نگرفته است و نمي گيرد ولي در مقابل؛ در موارد متعددي از کساني مانند داريوش، سياوش قميشي ، ابي و ستار به عنوان "استاد" ياد شده بود. گويا در عرصه موسيقي کساني که به سمت موسيقي شاد مي روند شايستگي استاد ناميده شدن را از دست مي دهند. اين مسأله درباره کمدين هاي ايراني هم صادق است. بعيد مي دانم حتي 50 سال ديگر کسي بگويد استاد مهران مديري!

از طرف ديگر، در صفحاتي هم که اعضاء آنها بيشتر به موسيقي سنتي علاقه مند بودند نيز نکتۀ جالبي ديدم. در اين صفحات، اکثر کاربران القابي مانند « استاد» را فقط به مردان داده بودند. مثلا از نام آوراني چون بنان ، خالقي، بديع زاده و شجريان همواره با عنوان استاد ياد شده بود ولي کمتر ديدم که از همقطاران اينان که زن بودند و بسيار هم پرآوازه اند با عنوان استاد ياد شود. گويا براي زنان لقبِ « بانو » به جاي استاد نشسته است و نهايت احترام به آنان نيز همين لفظ بانوست.

پرسش اين است که چرا در شبکه هاي اجتماعي با زنان( در هر سبکي از موسيقي که باشند) و خوانندگاني که آهنگ هاي شاد مي خوانند به يک شکل رفتار مي شود؟ چرا همواره « شادي» و « زن » دو مسأله يا مناقشۀ اصلي جامعه ايراني بوده و هست؟ آيا اين سوگيري ها در ناخودآگاه ما ايرانيان ريشه دوانده است؟

با همسرم در اين خصوص حرف مي زديم. به نکتۀ جالبي اشاره کرد. گفت: چرا وقتي که يک مرد دکتر مي شود ديگران به همسر او مي گويند "خانم دکتر!" ولي وقتي يک زن دکتر مي شود کسي به همسرش نمي گويد "آقاي دکتر!
 
پرسش قابل تأملي بود.

منبع:خبرآنلاين