بزرگنمايي:

چه خبر -

به اين مساله افسردگي بعد از زايمان والدين گفته مي شود و بسيار شايع است. از آنجا که مردان تغييرات فيزيکي شديد بارداري و زايمان يا فشار هاي شديد هورموني که مي تواند منجر به افسردگي بعد از زايمان شود را تجربه نمي کنند، تصور مي شود پدران صدمه اي در اين حين نمي بينند.

به گفته دکتر گابريل مورن (Gabrielle Mauren) روان شناس باليني در کلينيک پارک نيکولت فيلادلفيا، اضطراب و افسردگي بعد از زايمان به زنان اختصاص ندارد. افسردگي بعد از زايمان والدين (Paternal postnatal depression يا PPND ) بسيار واقعي و بسيار رايج است. مطالعه اي که در مجله Pediatrics منتشر شد نشان داد که، در طي 5 سال اول زندگي کودک، ميزان افسردگي در بين پدران جديد تا 68 درصد افزايش پيدا مي کند و اگر مادر افسردگي بعد از زايمان داشته باشد، احتمال اين که شريکش هم دچار افسردگي شود، 40 درصد است.

بچه دار شدن تغييري يزرگ در زندگي است، چه شما او را به دنيا آورده باشيد و چه نياورده باشيد. سازگاري با اين تغيير عمده شيوه زندگي مي تواند والدين را تحت فشار نامطلوبي بگذارد. هر زمان که حال و هواي زندگي مان تحت تاثير حضور يک چيز جديد شود، سلامت روان ما تحت تاثير قرار مي گيرد. بسيار شبيه به تغييرات هورموني در زنان که در افسردگي بعد از زايمان موثر است، مطالعه اي که در مجله آمريکايي Human Biology منتشر شده نشان مي دهد که، مردان هم اين تغييرات هورموني را در طي بارداري و پس از آن تجربه مي کنند، کاهش سطح تستوسترون که باعث ايجاد افسردگي و اضطراب مي شود.

به گفته دکتر مايرا مندز (Mayra Mendez) روان درمان گر مرکز کودک و خانواده سنت جان در سانتا مونيکا، کاليفرنيا، ترکيب اين نوسانات هورموني با تغييرات شيميايي نوروني که در مغز اتفاق مي افتد، باعث ايجاد استرس مزمن، عادات غذايي نامناسب و محروميت شديد خواب مي شود که والدين جديد آن را تجربه مي کنند و به اين ترتيب آنها تمام موارد لازم براي گرفتن افسردگي را دريافت کرده اند. او اضافه مي کند، روبرو شدن با تغييرات زندگي باعث افزايش علايم ابتلا به افسردگي مي شود (حتي اگر اين تغيير باعث ايجاد شادي در خانه تان شود).

همه عوامل افسردگي هورموني نيستند. عوامل محيطي متنوعي وجود دارد که بر PPND تاثير گذار هستند، از قبيل احساس جدا شدن از مادر و نوزاد ( چون مادر، پدر را از تجربه مراقبت از نوزاد تازه متولد شده محروم مي کند). يک فاکتور مشترک در مرداني که دچار افسردگي بعد از زايمان مي شوند، احساس عدم صلاحيت است. به عبارت ديگر بسيار مهم است که پدران جديد فرصت برقراري ارتباط با خود کوچک شان را داشته باشند و بتوانند مهارت هاي پدر بودن را بياموزند.

فشارهاي ناخواسته احتمالي که فرزندان به والدين تحميل مي کنند، مي تواند باعث احساس ناکامي در هر فردي بشود. انتظارات فرهنگي مي تواند تاثير بسيار مهمي از تصور والدين در مورد خودشان داشته باشد. اگر والدين جديد احساس کنند طوري که از آن ها انتظار مي رود زندگي نمي کنند، يا حس کند در موقعيتي مربوط به کودکش به نوعي شکست خورده (مثلا، مالي)، اين منفي پنداري، منجر به افسردگي و اضطراب مي شود.

والديني که کودکي به سرپرستي گرفته اند با مسائل منحصر به فردي روبرو مي شوند که آن ها را در معرض افسردگي بعد از سرپرستي قرار مي دهد، از جمله، زمان نامعلوم يا ناگهاني فرزند دار شدن ( در مقايسه با انتظار 9 ماهه والدين بيولوژيک)، مشکلات رويايي با حق سرپرستي (احساس محق بودن والدين وقتي مي بينند شخص ديگري سرپرستي فرزندشان را بر عهده گرفته) و چالش دلبستگي و پيوند بين فرزند و والدين به خصوص در مورد فرزندان غير نوزاد.

به گفته دکتر ابي اي گلدبرگ (Abbie E. Goldberg) استاد و مدير آموزش باليني گروه روان شناسي دانشگاه کلارک، افسردگي و اضطراب پس از سرپرستي معمولا تشخيص داده نمي شود و چون آگاهي کمي در مورد آن وجود دارد، ممکن است فوري درمان نشوند. به علاوه، سرپرستان جديد ممکن است براي کمک گرفتن تعلل کنند، مثل پدران جديد که، اغلب احساس مي کنند، حق ندارند احساس افسردگي کنند. همين اتفاق براي مادران غيربيولوژيکي اي که شريک زندگيشان مسئوليت بچه را بر عهده مي گيرد هم رخ مي دهد، آن ها ممکن است احساس کنند چون نقشي در تولد فرزند نداشته اند به تلاش عاطفي شان ارزش گذاشته نمي شود (يا به طور معمول درگيري آن ها با افراد بيگانه، چهره والدين واقعي از آن ها به نمايش نمي گذارد).

علائم افسردگي بعد از زايمان پدرها و والديني که فرزندي را به سرپرستي گرفته اند تفاوتي با علايم افسردگي عمومي ندارد. رفتارها زماني نگران کننده مي شوند که از حالت معمول خارج شده باشند، بيش از حد و افسار گسيخته شده باشند. نشانه هاي افسردگي که بايد نگرانشان باشيد، آنهايي هستند که نمايانگر رفتار و عملکردي عادي و سبک زندگي يک فرد نباشند.

بااين حال، علايم در مردان مي تواند با زنان متفاوت باشد. پدران جديد ممکن است بعضي از نشانه هاي رايج افسردگي، از قبيل بي حالي، پرخاشگري و تغييرات اشتها را تجربه کنند، ولي به طور معمول احساساتشان را بروز نمي دهند (مثلا، با گريه کردن). بيشتر احتمال دارد رفتارشان را با بي خيال شدن نشان دهند، مثل زياد کار کردن ( يا خيلي کم کار کردن)، خارج شدن از رابطه ها و روي آوردن به الکل يا ساير رفتار هاي مخاطره آميز. ديگر علايم خطري که بايد مراقبش باشيد، عبارتند از: به سختي از خواب برخواستن، احساس نااميدي، ترس و اضطراب فلج کننده و ناسازگاري بيش از حد.

اگر فکر مي کنيد شريک زندگي تان ممکن است افسردگي يا اضطرب بعد از زايمان داشته باشد، به او کمک کنيد و با آوردن مثال هاي خاص او را متوجه تغيير در رفتار و شخصيتش نماييد. مثلا، اگر او معمولا با يک گفتگوي تلفني هفتگي با برادرش احساس خوشحالي مي کرد، ولي اخيرا به بازي ويدئويي چسبيده، مي توانيد بگوييد: متوجه شده ام که مدتي است با برادرت صحبت نکرده اي. چه احساسي داري؟. اين گونه مي توانيد صحبت در اين مورد را پيش بکشيد.

هنگامي که يک فرد در حال مبارزه با افسردگي است، ممکن است تصميم گيري برايش سخت شود. برنامه ريزي کردن و اين که شريک تان را از نحوه کمک خود به او آگاه کنيد، مي تواند قبول کمک از جانب او را ساده تر کند. مي توانيد با حرکات کوچک تر شروع کنيد، مثلا بيرون رفتن با نوزاد تا او بتواند چرتي بزند و سپس قدمي بزرگتري برداريد، مثل پيدا کردن دوستان جديد تا او را از افسردگي بعد از زايمان رها کنند. هر چه زودتر بتوانيد شريک تان را دکتر ببريد، زودتر مي توانيد روند بهبود او را آغاز کنيد.

والديني که فرزندي را به سرپرستي گرفته اند، هر دو از لحاظ احساس ديده نشدن و معتبر نبودن آسيب پذير هستند. بهترين کار براي آن ها شرکت در گروه هاي حمايتي از سرپرستان است. اگر چنين گروهي در نزديکي شما نيست به صورت آنلاين مي توانيد ساير والديني که فرزندي را به سرپرستي گرفته اند، بيابيد. از آن بهتر صحبت کردن با يک روان شناس يا روان پزشک است.

مهم تر از آن اين است که، مطمئن شويد اطرافيان تان مي دانند افسردگي بعد از زايمان چيست و نيازي ندارد خجالت بکشيد يا بدتر از آن احساس گناه کنيد. چون تقصير شما نيست. اين مشکل بسيار شايع است و شما تنها نيستيد. احساس حمايت توسط خانواده و دوستان بخش مهمي از بهتر شدن والدين جديد است.




منبع: سيمرغ