بزرگنمايي:

چه خبر - توتال تحقيرمان کرد و تشويقش کرديم!

حسين شريعتمداري در روزنامه کيهان نوشت: پاتريک پويانه» مديرعامل شرکت فرانسوي توتال که براي عقد قرارداد با وزارت نفت کشورمان به ايران آمده بود، با آقاي دکتر روحاني ملاقات کرد و خبر اين ملاقات با آب و تاب منتشر شد. تا اينجاي ماجرا، اگرچه به علت نامتقارن بودن مسئوليت‌هاي طرفين - رئيس‌‌جمهور يک کشور با مديرعامل يک شرکت خارجي- خالي از اشکال نيست ولي چنانچه ماجرا در همين حد و اندازه باقي مي‌ماند با تسامح قابل اغماض تلقي مي‌شد.

اما اين ملاقات در حالي صورت پذيرفته که چند روز قبل دولت فرانسه حاضر نشد درباره ملاقات آقاي ظريف، وزير امور خارجه کشورمان با «امانوئل‌ماکرون» رئيس‌جمهور فرانسه بيانيه‌اي صادر کرده و يا کمترين خبري از انجام اين ملاقات منتشر شود. اين اقدام دولت فرانسه در فرهنگ جاري و شناخته شده روابط بين‌المللي به مفهوم و معناي «تحقيرکشور ميهمان» است که متاسفانه دولت محترم علي‌رغم آنهمه ادعا درباره حفظ حرمت ايران و ايراني، نه فقط از کنار اين تحقير آشکار به آساني عبور کرده است بلکه با پذيرش ملاقات مديرعامل شرکت فرانسوي توتال با رئيس‌جمهور کشورمان به اين تحقير رنگ‌و لعاب رسمي! هم داده است!

اظهارات «برنار کوشنر» وزير خارجه اسبق فرانسه در همايش سازمان منافقين که يک روز بعد از بازگشت آقاي دکتر ظريف از سفر فرانسه و در پاريس برگزار شده بود، نشانه ديگري از اصرار دولت فرانسه به تحقير کشورمان است و به‌وضوح نشان مي‌دهد که خودداري دولت فرانسه از انتشار خبر ملاقات ظريف و ماکرون با هدف تحقير دولت جمهوري اسلامي ايران صورت گرفته است! اگرچه اجازه برگزاري همايش به تروريست‌هاي منافق در فرانسه نيز اعلام دشمني آشکار با ايران اسلامي است که به آن پرداخته‌ايم.

برنار کوشنر در همايش منافقين در پاريس مي‌گويد؛ «ظريف، وزير امور خارجه ايران، ديروز به فرانسه آمد و از وي استقبال شد. من نمي‌خواهم آقاي «ژان ايو» وزير امور خارجه فرانسه را مقصر بدانم. ما يک جمهوري قديمي هستيم و بر اين اساس مي‌توانيم از هر کسي استقبال کنيم و او را در کشور خود بپذيريم - به لحن تحقير‌آميز او توجه کنيد - اما شايد بهتر باشد کارها را در زمان مناسب انجام بدهيم. به نظر من استقبال از آقاي ظريف، يک روز پيش از اين تجمع (همايش‌منافقين) کار چندان درستي نبود... اما از اين که دولت بيانيه‌اي عمومي در مورد سفر آقاي ظريف منتشر نکرد بسيار خوشحال و مفتخر هستيم»!

اظهارات کوشنر به صراحت نشان مي‌دهد که خودداري دولت فرانسه از صدور بيانيه درباره ملاقات آقاي ظريف با امانوئل ماکرون و حتي امتناع از اعلام خبر اين ملاقات، با انگيزه تحقير دولت- بخوانيد ملت- ايران صورت پذيرفته بود.

حالا اين برخورد دولت فرانسه را در کنار ملاقات مديرعامل شرکت فرانسوي توتال با رئيس‌جمهور کشورمان و انتشار پرآب و تاب و گسترده خبر اين ملاقات قرار داده و خودتان قضاوت کنيد که آيا از اين مقايسه مفهومي غير از تن دادن دولت به تحقير از سوي فرانسوي‌ها استنباط مي‌شود؟!

گفتني است برنار کوشنر در حالي از نامناسب بودن حضور آقاي ظريف در فرانسه به علت همزماني با همايش منافقين ابراز ناخرسندي مي‌کند که اعتراض به برگزاري همايش تروريست‌ها حق مسلم ايران است و انتظار مردم خون دل خورده و شهيد داده اين مرز و بوم از آقاي ظريف اين بود که نه فقط در اعتراض به برگزاري همايش منافقين از سفر به فرانسه خودداري کند، بلکه اين اقدام خصمانه فرانسوي‌ها را با برخوردي سخت و پشيمان‌کننده پاسخ بدهد که...!

اشاره به اين نکته نيز ضروري است که دوشنبه شب 14‌بهمن‌ماه 95 سفارت فرانسه به مناسبت حضور «ژان‌مايک‌آيرو» وزير امور خارجه سابق فرانسه که به ايران آمده بود، ضيافت شامي برگزار کرد. در اين ضيافت، پس از سخنراني «آيرو» يکي از تجار فرانسوي از وي مي‌پرسد؛ «جناب وزير، چرا اين سفر دقيقا در روزي انجام شد که فرانسه به همراه انگليس و آمريکا در خليج‌فارس و در نزديکي آب‌هاي ايران مانور نظامي که طبيعتا پيام‌هاي خاصي دارد، برگزار کرده‌اند؟»

اين تاجر برجسته فرانسوي در ادامه با نگراني مي‌پرسد؛

«آيا فکر نمي‌کنيد اين مسئله روي روابط تجاري ما با ايران تاثير بگذارد و نتوانيم در اين سفر قرارداد خاصي منعقد کنيم؟ شما از واکنش مقامات ايراني نگران نيستيد»؟

وزيرخارجه فرانسه با کمال وقاحت در پاسخ مي‌گويد: «خير، بنده هيچ نگراني نسبت به موفقيت‌آميز بودن اين سفر ندارم. مقامات ايراني در هيچ يک از جلسات مقدماتي و برنامه‌ريزي براي سفر در تهران و پاريس به اين مسئله معترض نشدند».

آيرو در ادامه پاسخ خود به تاجر فرانسوي، اظهارنظري درباره موقعيت کشورمان دارد که بدون تعارف و البته با عرض پوزش، بايد عرق شرم بر پيشاني دولت بنشاند. او مي‌گويد؛
«دولت ايران به اين سفرها احتياج دارد و مطمئن هستم که از آنها هيچ اعتراضي در جلسات فردا هم نخواهيم شنيد»!

در ارزيابي ضعف مفرط دولت يازدهم حق با «ژان‌مايک‌آيرو» وزير امور خارجه وقت فرانسه بود که مي‌دانست اين روزها در ايران اسلامي با دولت واداده‌اي طرف است که برخي از مسئولان آن علي‌رغم شعارهاي دهان‌پرکني که در حمايت از حرمت و احترام مردم کشورشان سر مي‌دهند، انگيزه چنداني براي حفاظت از جايگاه برجسته انقلاب اسلامي و منافع ملي مردم خود ندارند!

پيش از اين نيز در آغاز به کار دولت آقاي روحاني -‌مهرماه‌1392 - وبسايت راديو فرانسه درباره برداشت غرب از بينش و منش رئيس‌جمهور کشورمان نوشته بود؛

«ارزيابي غرب از وضعيت کنوني دولت روحاني، تعامل با فروشنده بدهکار و مشتاقي است که خود را ناگزير از فروش «حقوق ملي» مي‌بيند، برپايه اين جمعبندي، صبوري خريدار (غرب) وضعيت فروشنده (دولت روحاني) را دشوارتر و قيمت فروش را کمتر خواهد کرد»!

و بالاخره بايد از جناب روحاني پرسيد؛ کداميک از وادادگي‌هاي دولت شما که در اين يادداشت فقط به چند نمونه از آن اشاره شده، قابل انکار است؟ و اگر قابل انکار نيست - که نيست- آيا مواجهه دولت شما با اين تحقيرها تأسف‌آور نيست؟!

لطفا ماجراي اين وادادگي‌ها و پذيرش اين تحقيرها را به سليقه‌هاي سياسي نسبت ندهيد.

به يقين هيچيک از 23‌ميليون نفري که به شما رأي داده‌اند حاضر به پذيرش اينهمه تحقير نيستند. مگر آنها شما را برگزيده‌اند که تحقيرشان کنيد؟! و در مقابل اين تحقيرها با قرارداد خسارت‌بار توتال به حريف جايزه هم بدهيد؟!

منبع: isna.ir