بزرگنمايي:

چه خبر - چرا خميازه کشيدن مسري است؟

ستون جديد سلامت مجله تايم ( TIME)، به بررسي پديده هاي پشت رفتارهاي گيج کننده روزمره ما در زندگي مي پردازد که، فقط مخصوص شما نيست. اگر ديدن کسي که در حال خميازه کشيدن است باعث شده به طور غير ارادي دهان خود را بکشيد، تنها نيستيد. شما هم جزو 60 – 70 درصد افرادي هستيد که با ديدن خميازه کشيدن يک نفر در زندگي واقعي يا در عکس يا حتي خواندن در مورد آن، وادار به انجام همان کار مي شوند.

در يک طبقه بندي کلي در بين موجودات اسب هاي آبي، خوک ها، مارها، شامپانزه ها و کوسه ها قادر به خميازه کشيدن هستند. گونه هاي ديگر کمتر از انسان تمايل به کشيدن خميازه هنگام ديدن آن نشان مي دهند (سگ ها هم مانند انسان عمل مي کنند).

تا مدت ها دانشمندان معتقد بودند که خميازه کشيدن مقدمه اي براي خواب است، اما تحقيقات اخير نشان داده است که اين عمل هيچ ربطي به پايين رفتن سطح انرژي ندارد. در عوض، خميازه کشيدن به طور منظم بيشتر به شخصيت شما اشاره دارد تا به خواب آلودگي تان. در اين جا برخي نظريه هاي جديد را در مورد پاسخ به اين سوال قديمي که چرا خميازه کشيدن بسيار مسري است بررسي مي کنيم.

خميازه کشيدن مي تواند نشانه اي ناخودآگاه باشد که شما با احساسات ديگران وفق پيدا مي کنيد. درست مثل وقتي که ناخودآگاه لبخند مي زنيد يا اخم مي کنيد زماني که ديگران اين عمل ها را در مورد شما انجام مي دهند. محققان دانشگاه کانتيکت ( Connecticut) در يک مطالعه کوچک در سال 2010 از اين نظريه حمايت کردند. آن ها متوجه شدند که اغلب کودکان تا حدود 4 سالگي عکس العمل خميازه مسري را نشان نمي دهند، سني که مهارت هاي همدلي شروع به رشد مي نمايد.

نويسندگان اين مطالعه همچنين متوجه شدند که افراد جوان مبتلا به اوتيسم که معمولا با احساس همدلي مشکل دارند، نسبت به افراد هم سنشان که مشکل اوتيسم ندارند، کمتر دچار خميازه مسري مي شوند. کودکاني که علائم شديد ابتلا به اوتيسم را نشان مي دهند، نسبت به آن هايي که علايم شان خفيف است هم کمتر دچار خميازه مسري مي شوند.

البته اين نظريه هنوز بحث برانگيز است و تحقيقات بيشتري براي اثبات آن مورد نياز است. اما گزارشي در سال 2015 دريافته است که، افراد با صفات رواني خاص کمتر احتمال دارد که با ديدن خميازه ديگران خميازه بکشند. بعد از گرفتن يک آزمون استاندارد شخصيت رواني، به 135 دانشجو يک کليپ ويدئويي 10 ثانيه اي از حرکات مختلف صورت از جمله خميازه کشيدن، نشان داده شد. آزمون نشان داد، هر چه ميزان همدلي يک فرد کمتر باشد احتمال اين که دچار خميازه مسري شود کمتر است.

برايان راندل (Brian Rundle) دانشجوي دکتراي روانشناسي و علوم اعصاب در دانشگاه بيلور و پژوهشگر ارشد اين مطالعه مي گويد: آنچه ما يافتيم به ما مي گويد که يک اتصال عصبي ( کمي همپوشاني دارند ) بين سايکوپاتي ( روان‌آزاري، که نوعي اختلال شخصيت است) و خميازه کشيدن مسري وجود دارد. ما به نقطه شروع خوبي براي سوالات بيشتر در اين مورد رسيده ايم.

يک نظريه ديگر ادعا مي کند که، خميازه مسري يک فرم ابتدايي از ارتباطات ناخودآگاه و اتصالي است که به اجداد ما در گذشته هاي خيلي دور کمک کرده است تا در امان باشند و از خطرات بپرهيزند، خيلي قبل تر از پيام رساني با دود و يا اسکايپ.

يک مطالعه در سال 2010 نشان داد، تعداد دفعاتي که طوطي کوچک به صورت مسري خميازه مي کشد با افزايش دما افزايش مي يابد. در اين مطالعه، 16 پرنده تحت تغيير دماي 10 دقيقه اي در 4 دوره قرار گرفتند و بين افزايش خميازه کشيدن و افزايش دماي محيط ارتباط پيدا شد. محققان فکر مي کنند که ممکن است اين رفتار به عنوان يک علامت هشدار دهنده به ديگران در مورد خطرات بالقوه باشد.

مطالعات نشان مي دهد که، هر چه جوان تر باشيد، احتمال اين که از اطرافيان تان خميازه بگيريد، بيشتر است. در يک مطالعه روي 328 نفر که يک ويدئوي 3 دقيقه خميازه به آن ها نشان داده شده بود، 82 درصد افراد زير 24 سال خميازه شان گرفت، در حالي که فقط 60 درصد افراد بين 25 تا 49 سال دچار خميازه شدند و فقط 41 درصد از افراد بالاي 50 سال خميازه کشيدند.

تحقيقات بيشتري مورد نياز است ولي نويسندگان مطالعه بر اين باورند که مردم به طور کلي ممکن است با بالا رفتن سن کمتر دچار خميازه کشيدن مسري شوند، شايد به اين دليل که توجه کمتري به رفتار ديگران مي کنند.




منبع: سيمرغ