بزرگنمايي:

چه خبر - گفت و گو با رضا رشيدپور

*لطفا ابتدا از اتفاقي که براي شما در «حالا خورشيد» روي داد توضيح بدهيد. بعد از آن ماجراها گفتيد دليل از حال رفتنتان فشارها بوده است، چه فشارها و استرس هايي باعث شد که اين اتفاق رخ دهد؟
– آن اتفاق چند بار ديگر هم براي من رخ داده است و دوستان اورژانس در جريان پرونده من هستند. چند بار هم در دفتر کارم دوستان مراجعه کرده بودند و يک بار هم در هتل آزادي در حين اجرا اين اتفاق افتاد که ما مهماناني هم از کره داشتيم و من مجري برنامه بودم.

*آن دقايق را در برنامه به خاطر داريد که به دليل خستگي از حال رفتيد يا مساله ديگري در ميان بود؟
– بله آن چند ثانيه آخر را به خاطر دارم که اتفاقا تاکنون درباره اش حرف نزده ام. آن چند ثانيه آخر خنده ام گرفته بود چون شنيده بودم کسي که فوت مي کند در لحظات آخر همه زندگي اش برايش مرور مي شود و براي من هم همين اتفاق رخ داد و کل زندگي ام مثل يک فيلم جلوي چشمانم آمد حتي تصوير پدرم که سال 76 درگذشت و بسياري از صحنه هاي ديگر را ديدم. خودم بارها فيلم را ديدم و يادم مي آيد آن چند ثانيه آخر نمي دانستم چه مي گويم. مي دانستم که روي فشار آنتن هستم و بعد خنده ام گرفت که چقدر جالب که زندگي قرار است اينگونه تمام شود و ما در اين دنيايي که در چند ثانيه تمام مي شود دنبال چه مي گرديم. حتي زماني هم که به اورژانس رفتم و چشمانم باز شد دوباره خنديدم و برايم جالب بود که هنوز نمرده ام و زنده هستم.

*شب قبل اتفاق را به خاطر داريد؟ آيا فشاري به شما وارد شده بود؟
– شب قبل شب عجيبي بود. ما در اين دفتر با قطعي برق مواجه شديم و پلي بک هاي برنامه که آماده شده اما ذخيره نشده بودند با قطعي برق پريدند. من آن زمان عصباني شده بودم و از بچه ها پرسيدم که چرا بک آپ نداريم. حدود چهار صبح سمت منزل رفتم کمي دراز کشيدم و بعد دوباره به برنامه رفتم.

*براي بعضي هم اين اتفاق باورکردني نبود و مي گفتند همه ماجرا نمايش بوده است. فکر مي کنيد چرا؟
– من قضاوتي درباره اينها ندارم مگر اينکه سندي داشته باشند. اگر براي کسي بيمارستان، پزشک، اورژانس و… باورپذير نباشد من حرفي ندارم. مردم را دوست دارم و هرکسي هرچه گفته برايم محترم است.

*فکر مي کنيد فضاي گفتگوهاي تلويزيوني با چهره ها به ساختارهاي جديدتري نياز دارد؟
– صد درصد نياز دارد، استايل گفتگو در رسانه از ساده ترين تا سخت ترين نوع برنامه سازي را شامل مي شود و اکنون ساده ترين شکل آن در حال توليد است. من بيشتر به ادامه «حالا خورشيد» و توليد «ديد در شب» فکر کردم و به چنين برنامه هاي گفتگومحوري در تلويزيون نينديشيده ام.

*چقدر ممکن است اين گفتگوها فشار و استرس براي شما در پي داشته باشد؟
– من بيشترين فشارها را در برنامه هاي گفتگومحورم نه از جانب مديران تلويزيون بلکه از بيرون دريافت کردم. به طور مثال يک وزير، يک مدير يا حتي مخاطب اين بازخوردها و فشارها را وارد مي کرد و اصلا فکر مي کنم ما بايد ظرفيت ساخت چنين برنامه هايي را در جامعه هم گسترش دهيم.

منبع: mehrnews.com