بزرگنمايي:

چه خبر - فريبرز عرب نيا: تو از خودت مي ترسي و انتخاب هايت!

پولاد کيميايي نوشت:

من به اين شهردار رأي نخواهم داد. نه به خاطر اين که مرا براي شام دعوت نکرد. بلکه چون در راهم از فرودگاه به شهر چاله‌هاي بسيار بزرگي وجود داشت . (فيدل کاسترو)

فريبرز عرب نيا نوشت:

نقد روانشناختيِ تحريم‌کنندگان انتخابات
«تو از خودت ميترسي و انتخاب‌هايت»

نزديکي به انتخابات بسيار مهم رياست جمهوري بهانه‌اي شد تا در مورد يکي از شايع‌ترين مشکلات شخصيتيِ پنهانِ جامعه‌مان بنويسم: شخصيت‌هاي منفعل/ پرخاشگر(Passive/Aggressive).

چه خوشمان بيايد و چه نه همه ما از دوره کودکي گاه و بيگاه نسبت به مراجع قدرتي چون والدين، معلمان و بالادستي‌ها خشم داشته‌ايم و داريم. آن‌ها تمايل و وسوسه عجيبي داشتند تا با حکم‌هاي بسته‌بندي‌شده و مستبدانه خود، مانع انتخاب‌هاي ما شوند. گاهي از پوشيدن لباس مورد علاقه و انجام بازي دلخواه محروم بوديم و گاهي هم که زبان به شکايت مي‌گشوديم با تهديدها و تنبيه‌هاي تازه‌اي مواجه مي‌شديم. در فرهنگ ايراني به جاي آموزش اعتراضِ صحيح و محترمانه، به ما سکوت و مدارا را آموزش داده‌اند. تداوم چنين اوضاعي به انباشت خشم منجر خواهد شد. اما تکليف خشم‌هاي تجربه شده چيست؟

هيجانات و عواطف تجربه شده بايد ابراز نيز شوند. اما اگر مسير ابراز بسته باشد، روان، خود شروع به مسيريابي(و حتي گاهي مسيرسازي) خواهد کرد. يکي از اين مسيرهاي ناپخته براي ابراز خشم اين است که گاهي افراد از ترس اينکه مورد غضبِ اطرافيان باشند سعي مي‌کنند به طور غيرمستقيم خشم خود را نشان دهند. لايک نکردن عکس دوستي که با شما برخورد مناسبي نداشته است؛ قيافه گرفتن براي کسي که آزارتان داده است؛ حرف زدن پشت دوست يا همکار؛ بي‌پاسخ گذاشتن پيام‌هاي تلفني يا تلگرامي اطرافيان نيز مي‌تواند شما را در دسته افراد منفعل/ پرخاشگر قرار دهد. چنين آدم‌هايي به خوبي آموخته‌اند غيرمستقيم و منفعلانه خشم خود را نشان دهند؛ بي‌آنکه در ظاهر آب از آب تکان بخورد.

ماجراي آراي ممتنع هم چيزي بيش از اين نيست. انتخاب، هميشه اضطراب‌آور بوده و هست. چرا که ما نسبت به انتخابهاي‌مان مسئوليم. انتخابِ هر چيزي چه کفش و چه رشته دانشگاهي و چه انتخاب رييس‌جمهور، مي‌تواند استرس ما را دو چندان کند. ما در مقابل تمام انتخابهايمان بايد متعهد و پاسخگو باشيم. خيلي از افرادي که خود را به مسايل سياسي و اقتصادي و اجتماعي اطراف خود بي‌طرف و بي‌اعتنا مي‌دانند از اين نکته بي‌خبرند که آنها اساسا در مقابل تمام انتخابهايشان مستاصل و ترسو هستند. آنها با گفتن اينکه: راي من و تو چه فرقي داره، اينها در هر صورت واسه من و تو کاري نمي‌کنند به نحوي با کنار کشيدن منفعلانه خود از مسير انتخاب، هم خشمِ سرکوب شده خود را به نظام سياسي حاکم، منفعلانه تخليه مي‌کنند و هم با پيش‌گوييِ خودفريبانهِ نتيجه آرا، از غافلگيري آتي پيشگيري مي‌کنند. گوينده ناشناس

منبع: صفحه شخصي هنرمندان