بزرگنمايي:
چه خبر - صحبت کردن با خود نشان دهنده اختلال رواني است؟
به گزارش ديلي ميل، بدون شک يکي از تعجب برانگيز صحنه هايي که هر انساني ممکن است با آن مواجه شود، مشاهده فردي است که بلند بلند با خود حرف مي زند. اين رفتار غير معمول به حدي است که اغلب افراد گمان مي کنند آن شخص دچار توهم شده است. تصوري که، يافته روان پزشکي آن را نقد مي کند و نادرست مي داند.
چنين تصوري بيش از هر چيز در تلقي ما نسبت به ارتباطات ريشه دارد. براي بيشتر انسان ها ارتباطات حاصل تعامل و گفت و گوي افراد با يکديگر است. اين در حالي است که صحبت کردن با خود، چه به شکل دروني باشد و چه بيروني يکي از اشکال مهم ارتباطات است. بر اساس يافته هاي به دست آمده از آخرين تحقيقات انجام شده، صحبت دروني با خود يعني سوال پرسيدن بدون صوت بيروني، کمک بسياري به سلامت روان مي کند.
اين امر بدين خاطر است که صحبت دروني کمک بسياري به کنترل خود مي کند. نکته جالب توجه اين است که بلند بلند صحبت کردن و حتي صدا زدن نام خود نشان از توان بالاي قواي شناختي مغز دارد نه بيماري رواني.
توجه به اين مطلب ضروري است که منظور صحبت با خود تکرار جملات عادي و روزمره مانند: کليدم کجاست؟ نيست، بلکه مقصود صحبتي که بدل به مکالمه با خود شود.
نمونه بارز چنين امري را مي توان در نوزادان مشاهده کرد. آنها در ابتداي هر چيزي، دانسته هاي خود را چه آوا باشد چه کلمه، با صداي بلند مي گويند و اين مسئله، باعث رشد قواي شناختي مغز آنها و گسترش بياني آنها مي شود. اين در حالي است که روش هايي مانند نوشتن، داراي چنين کارکردي نيستند و توان کنترل مغز را افزايش نمي دهند.
بنابراين، اگر عادت داريد با خودتان بلند بلند صحبت کنيد يا دائما درون مغزتان گفت و شنودي بر پاست، نگران نشويد. شما جزو سالم ترين افراد دسته بندي مي شويد، چراکه خود کنترلي بيشتري و مغزي فعال تر داريد.
منبع: shafaqna.com