بزرگنمايي:
چه خبر - صداي زنان بلندتر شده و گوش هاي شنواتر!
صدا بلندتر شده، گوش شنوا بيشتر و دغدغه‌ها، فکرها و نگراني‌ها، به هم نزديکتر. زنان در چند‌سال گذشته، صداي خودشان را بلندتر شنيدند، از زبان خود و از زبان مسئولاني که در رده‌هاي بالا نشسته‌اند؛ زناني از جنس خودشان. هم آنها که در سه‌سال و هشت ماه پيش، تفاهم نامه امضا کردند، دور ميزهاي مذاکره نشستند، گفت‌وگو کردند، طرح‌هايي تصويب کردند. آنها براي حمايت از زنان حاشيه‌نشين، فراموش‌شدگان روستاها و شهرهاي کوچک، زنان و دختران بي‌سواد و کم‌سواد، آسيب‌ديده‌ها، سرپرستان خانواده و زنداني قدم برداشتند. کلينيک‌هاي حقوقي زنان را توسعه دادند، براي اصلاح قوانين مرتبط با ازدواج کودکان زير سن قانوني برنامه پيشنهاد دادند و طرح پيشگيري از ازدواج کودکان را ارايه و طرح انتصاب زنان در پست‌هاي مديريتي را دنبال کردند. دست زنان را در تشکل‌ها گرفتند، آنها را پشت نيمکت‌ها همراهي کردند، داخل ميله‌هاي جيوه‌اي زندان، در آغوش کشيدنشان و براي رهايي‌شان گلريزان به پا کردند. آنها تلاش زياد کردند و به قول شهيندخت مولاوردي، معاون امور زنان و خانواده رياست‌جمهوري، اکنون به نيمه راه رسيده‌اند، نيم ديگر مانده.
حالا تنها 9 روز مانده، 9 روز براي برپايي دوازدهمين دور انتخابات رياست‌جمهوري. روزي که زنان با اميد، برگه‌هاي خود را به داخل صندوق‌هاي رأي مي‌اندازند. آنها در انتظار تغييرند و مي‌خواهند وضع اشتغال‌شان بهتر شود و مشارکت اجتماعي‌شان در زمينه‌هاي فرهنگي، اقتصادي، اجتماعي و ورزشي پررنگ‌تر شود، آنها مي‌خواهند که ديده شوند. هر چند که به گفته خودشان، در چهار‌سال گذشته، ادبياتي که آنها را خطاب قرار داد، سطح بالاتري به خود گرفت و گفتمان تغيير در حوزه زنان شکل گرفت اما هنوز راه‌هاي نرفته زيادي مانده است.
ترانه عليدوستي- بازيگر سينما
درحوزه زنان، کارهايي که مي‌توان براي آنها انجام داد، آن‌قدر زياد است که نمي‌شود آنها را برشمرد اما آنچه مهم است، اين است که بايد ببينيم کدام‌يک از اين اقدامات درحيطه و اختيارات و توانايي دولت است تا بتواند براي تحقق آنها، وارد شود. آنچه در چهار‌سال گذشته درحوزه زنان رخ داده، به مسائل روز زنان، نزديکتر بود و مسئولاني که دراين زمينه ورود پيدا کردند، از نظر دغدغه‌ها، دغدغه‌هايي نزديکتر به زنان داشتند، نمونه آن هم خانم مولاوردي، معاون امور زنان و خانواده رياست‌جمهوري است. هرچند که جنس رسيدگي به مسائل زنان به‌گونه‌اي است که تحقق آنها، کارهاي زيادي را مي‌طلبد اما براي رسيدن به آنها بايد گام‌هاي کوچک و درعين حال پيوسته برداشته شود. اگر بخواهيم نگاهي به چهار‌سال گذشته بيندازيم، متوجه مي‌شويم کارهايي که دراين مدت براي زنان انجام شد، با دولت‌هاي قبلي قابل مقايسه نيست. نه فقط درحوزه زنان بلکه درهمه بخش‌ها تغييرات قابل توجهي را ديديم. در دولت‌هاي قبلي، درتمام اين زمينه‌ها عقبگرد داشتيم و دولت يازدهم از اين ماجرا سربلند بيرون آمد. البته نبايد فراموش کنيم که انتقادهايي به عملکرد دولت وجود دارد، هميشه هم بوده است، اما به‌طور کلي، وضعي که زنان درچهار‌سال گذشته تجربه کردند، خيلي بهتر از دوره‌هاي قبل بود. حالا هم براي چهار‌سال بعد، رئيس دولت دوازدهم بايد سهميه دانشگاهي، فرصت‌هاي شغلي و ميزان مشارکت زنان دربخش‌هاي مختلف را با مردان برابر درنظر بگيرد. اقداماتي که نياز به برنامه‌ريزي‌هاي دقيق دارد. کارانه ٢٠٠هزار توماني، ٤٠٠هزار تومان شد!
شقايق دهقان- بازيگر سينما و تلويزيون
شايد آنچه دراين روزها اهميت دارد، وضع زنان سرپرست خانواده است. کساني که مشکلات اقتصادي فراواني دارند و حتي بخشي از آنها به دليل همين مشکلات روانه زندان شده‌اند. آماري اعلام شد که نشان مي‌دهد ٩٠درصد زناني که در زندان هستند، سوء‌سابقه ندارند و به دليل مشکلات مالي به زندان افتاده‌اند. پس مشخص مي‌شود که ناتواني مالي، ساير بخش‌ها را هم درگير مي‌کند. خواسته قلبي من اين است که مسائل اقتصادي زنان از بين برود و براي آنها اشتغالزايي ايجاد شود. به‌ويژه براي زناني که سرپرست خانواده هستند و جور يک خانواده را بايد بکشند. رئيس‌جمهوري دولت دوازدهم بايد روي اين بخش تمرکز داشته باشد. البته در دولت يازدهم هم کارهايي انجام شد، هرچند که شاهد يک اتفاق اساسي و بنيادي درحوزه زنان نبوديم اما به‌طور کلي، هر اقدامي که انجام شد، رو به پيشرفت بود.
مهسا جاور- قايقران
ما در ورزش زنان با محدوديت‌هايي مواجه هستيم. اين محدوديت‌ها دربخش‌هاي مختلفي مانند دراختيار قراردادن امکانات، مربي و اعتبارات است. دربيشتر رشته‌هاي ورزشي زنان هم وضع همين‌طور است و ميان سرمايه‌هايي که دراختيار مردان ورزشکار قرار مي‌گيرد، با زنان تفاوت زيادي وجود دارد. درخواست ما اين است که توزيع اين سرمايه‌ها برابر باشد.
البته با همه اينها، ورزش زنان در دولت يازدهم شرايط بهتري داشته، به‌طوري که فدراسيون قايقراني که درحالت تعليق بود، از اين وضع درآمد و برنامه‌هاي برون‌مرزي اجرا شد. با همه اينها، به‌عنوان يک زن ورزشکار، خواستار برابري درتوجه به ورزش مردان و زنان هستم.
مريم نصيري- معلم حق‌التدريس
ما معلمان حق‌التدريس هستيم که هنوز عيدي‌مان را هم نگرفته‌ايم، چه رسد به حقوق ماهانه. انتظار ما از دولت دوازدهم، توجه به معلمان به‌ويژه حق‌التدريسي‌هاست. ما کساني هستيم که در هشت‌سال دولت‌هاي نهم و دهم، درحق‌مان اجحاف شده و تقريبا اخراج شده بوديم که در دولت يازدهم با مصوبه مجلس، دوباره به بدنه آموزش و پرورش برگشتيم. وزارت آموزش و پرورش از کمبود نيرو مي‌گويد و مي‌خواهد ٤٠هزار نفر را ازطريق آزمون جذب کند، درحالي که ما حق‌التدريسي‌ها ٣٠هزار نفر هستيم و مي‌توانند ازما براي آموزش کمک بگيرند. ما از دولت دوازدهم مي‌خواهيم که استخدام‌مان کند و ما را به‌عنوان نيروي رسمي وزارت آموزش و پرورش بپذيرد. درکنار آن هم به وضع معيشت و مسکن‌مان هم توجه شد. اين وضع به‌ويژه براي معلمان زن، فشار زيادي ايجاد کرده است. معلمان زن به دليل فشار کاري بالا، نياز به برخورداري از امکانات رفاهي هستند.
ثريا عزيزپناه- فعال اجتماعي و عضو هيأت‌مديره انجمن حمايت از حقوق کودکان
در روزهاي مانده به انتخابات رياست‌جمهوري، آن چيزي که نظر من را جلب کرد و بيش ازهمه از آن متاسف شدم، اين بود که درمناظره اخير کانديداهاي دوازدهمين دوره رياست‌جمهوري زنان، غايب اصلي بودند. اين غيبت را ما درتمام کليپ‌ها و تبليغات و حتي المان‌هاي ديداري و نوشتاري شاهد بوديم. اين بزرگترين دغدغه و نگراني ماست. متاسفانه زن درکشورهاي جهان سوم، امري بديهي نيست و از نظرها دور مانده است، براين اساس، مطالبه اصلي، ديده‌شدن زنان دربرنامه‌هاست. آن چيزي که ما مي‌خواهيم اين است که براي زنان برنامه مشخصي داشته باشند، زنان حقوق شهروندي‌شان را مي‌خواهند و بايد برايشان حقي قايل باشند. درحوزه قوانين مجازات اسلامي و قانون مدني و... نياز به ديدن تغييراتي هستند، به‌ويژه دربخش حق خروج زنان ازکشور، ازدواج کودکان و گسترش مشارکت اجتماعي، زنان مطالباتي دارند. کانديداها بايد بگويند که براي جذب مشارکت واقعي زنان چه برنامه‌اي دارند و آيا تشکل‌هاي زنان را به رسميت مي‌شناسند يا خير. بزرگترين خواسته زنان، تغيير قوانين و مشارکت واقعي‌شان است. سهم‌خواهي زنان بايد دربرنامه‌هاي رئيس‌جمهوري دولت دوازدهم باشد. هرچند که در دولت يازدهم، تلاش زيادي دربخش زنان شد. نمونه آن را در اقدامات معاونت امور زنان و خانواده رياست‌جمهوري براي تغيير قوانين ديديم. قوانيني مربوط به ازدواج سرپرست با فرزندخوانده يکي از آنهاست. تلاش‌ها زياد بود اما با توجه به حجم مشکلاتي که زنان درجامعه ايران دارند، کافي نيست. ما در ايران، از همه طيف‌ها زنان کنشگر داريم، يکي ازچالش‌هاي ما، محدود ديده‌شدن زنان است. ما در آسيب‌هاي اجتماعي مدون زنان هم برنامه مشخص و مدون کم داريم، بايد به اين بخش عميق‌تر و گسترده‌تر نگاه شود.
منبع: شهروند