بزرگنمايي:

چه خبر - پاسخ به سوالات زنانه شما

خانم‌هاي بسياري سوالات فراواني در رابطه با دستگاه تناسلي خود دارند که قصد داريم در اينجا به برخي از آنها بپردازيم.

بدبو شدن ترشحات واژن به دليل قارچي شدن محيط داخل واژن است. عوامل فراواني مي‌توانند سبب رشد قارچ‌ها در واژن شوند که به عنوان مثال ميتوان به موارد زير اشاره کرد:

1- پوشيدن لباس‌هاي زير تنگ يا پلاستيکي که از عبور هوا جلوگيري ‌کند ميتواند سبب رشد قارچها در واژن شود.

2- استفاده از ژل يا صابون واژينال که سبب به هم ريختن ph محيط شود.

3- مشکلات هورموني در دوران قاعدگي، بارداري يا يائسگي

4- برخي بيماري‌ها نظير ديابت يا مصرف برخي داروها مثل آنتي‌بيوتيک‌ها.

بهترين کار براي پيشگيري از قارچي شدن واژن تعويض مرتب لباس‌هاي زير و نوار بهداشتي در دوران سيکل ماهانه است.

براي پيشگيري از بروز عفونت‌هاي ادراري توصيه مي‌شود پس از اتمام رابطه جنسي، خانم‌ها توالت بروند و از صابون ملايم يا ژل مخصوص شستشو استفاده کنند. شستن داخل واژن بي‌فايده است و توصيه نمي‌شود.

دليل درد طي رابطه جنسي، يا خشکي واژن است يا عفونت واژن. که در صورت اول مشکل به کمک استفاده از ژل مخصوص حل مي‌شود و در مورد دوم بايد به متخصص زنان مراجعه کرد.يکي ديگر از دلايل درد که البته بسيار نادر است يک نوع ناراحتي رواني به نام واژينيسم است که در آن فرد از خود، بدن و جنس‌اش ناراحت و ناراضي است.

در 5 تا 10 درصد زنان نيز آندرومتريوز يا مشکلات رحمي دليل دردهاي عميق است که به هر حال بايد براي درمان آن به پزشک زنان مراجعه کرد.

زايمان ممکن است کمي به فرج به دليل برشي که حين زايمان در اپيزيوتومي داده مي‌شود، آسيب برساند. به محض اتمام زايمان، ماهيچه‌ها و بافت‌هاي رحم و واژن مجددا جمع مي‌شوند. البته همه چيز به نوع بافت و سن مادر بستگي دارد.

بله، اما اين نوع سرطان ( سرطان واژن ) بسيار نادر است، در عوض سرطان دهانه رحم بسيار شايع است، به همين دليل توصيه مي‌شود براي کاهش احتمال ابتلا به سرطان دهانه رحم، تمام خانم‌ها از 20 سالگي و قبل از 23 سالگي واکسن پاپيلوما ويروس انساني را بزنند و به طور مرتب براي معاينه پيش پزشک زنان بروند.

گاهي اوقات به دليل مشکلاتي که براي ماهيچه‌ها و رباط‌هاي پرينه به وجود مي‌آيد رحم، مثانه و رکتوم دچار افتادگي مي‌شوند. تقريبا 15 درصد زنان با اين مشکل روبه‌رو هستند و اکثرا نيز در سن يائسگي به آن دچار مي‌شوند. بارداري، زايمان طولاني و سخت، درشتي نوزاد و دوقلوزايي از جمله دلايل افتادگي رحم است اما اين ناراحتي گاهي در زناني که وزن نرمال دارند تنها يک بار زاييده‌اند هم ديده مي‌شود. در واقع جنس بافت‌ها در اين ميان بسيار مهم است. در صورتي که خانم مبتلا، در حين رابطه جنسي احساس ناراحتي کند يا خودش بخواهد، به کمک عمل جراحي مي‌توان مشکل را برطرف کرد.

مطالعات انجام شده حاکي از آن است که رابطه جنسي دهاني کاملا بي خطر نيست، هم براي فاعل و هم براي مفعول امکان انتقال STD وجود دارد.

STD = Sexually Transmitted Diseases = بيماريهاي جنسي سرايتي

شايعترين بيماري جنسي منتقله از طريق رابطه جنسي دهاني، هرپس (تبخال تناسلي) است (Herpes Simplex Virus = HSV)

HSV-1 که منجر به دانه هايي در اطراف دهان مي شود (تاول تبخالي) درحاليکه HSV-2 منجر به زخمهاي تناسلي مي گردد.

– HPV که مخفف Human Papilloma Virus است هم ممکن است از طريق رابطه جنسي دهاني منتقل شود و منجر به زگيلهايي در اطراف و يا داخل دهان گردد.

– مشخص شده است که گنوره (Gonorrhea) هم ميتواند از فرد آلوده در طي رابطه جنسي دهاني به فرد مقابل منتقل گردد و سپس عفونت از گلوي آن فرد به ناحيه تناسلي افراد بعدي منتقل شود. بدن بطور طبيعي در طي 3 ماه ميتواند باکتريهاي گنوره در گلو را از بين ببرد ولي عفونت ناحيه تناسلي نياز به درمان آنتي بيوتيکي دارد.

– امکان انتقال کلاميديا (Chlamydia) هم از طريق رابطه جنسي دهاني وجود دارد، اگرچه کمتر رخ ميدهد. کلاميديا و گنوره منجر به زخم گلو مي شوند (Sore throat). خيلي از افراد ممکن است آلوده به اين ميکروب باشند ولي بدون علامت بوده و از آن آگاه نباشند.

– سيفليس (Syphilis) هم در شرايط خاص امکان انتقال در طي رابطه جنسي دهاني را دارد و آن هم در صورتي است که دهان در تماس با زخم باز يا راش پوستي عفوني قرار گيرد.

– احتمال انتقال عفونتهاي دستگاه گوارشي و انگلها هم درصورت تماس دهان با مقعد وجود دارد.

– هپاتيت A ويروسي است که در مدفوع فرد آلوده وجود دارد و در طي تماس دهاني-مقعدي امکان انتقال دارد.

– هپاتيت B بطور کلي در خون است و تنها درصورتيکه در تماس رابطه جنسي دهاني ، خوني وجود داشته باشد منتقل مي شود.

انتقال HIV در طي رابطه جنسي دهاني براي هر دو فرد فاعل و مفعول با احتمال کم (Small risk) وجود دارد. احتمال انتقال از فرد مفعول HIV مثبت به فاعل سالم در صورتي امکانپذير است که فاعل در تماس با ترشحات جنسي (مايع مني يا ترشحات واژن) يا خون (خون عادت ماهانه يا زخمي در ناحيه تناسلي يا مقعدي) مفعول، به بريدگي-زخم يا جراحت يا منطقه ملتهبي در دهان يا گلوي فرد فاعل برسد.

پوشش دهان و گلو در برابر عفونتهاي ويروسي (همانند HIV) بسيار مقاوم است و اگر فرد سالم باشد امکان انتقال محتمل نيست.

بعلاوه امکان انتقال از مفعول HIV مثبت به فاعل سالم، در طي رابطه جنسي دهاني، خيلي کم است، دليل آن هم اين است که ميزان HIV موجود در بزاق دهان بسيار بسيار کم است و به اندازه اي نيست که منجر به آلودگي فرد مقابل گردد. تنها خطر در اين حالت ممکن است بخاطر وجود زخم خونريزي دهنده يا لثه خونريزي دهنده در فرد HIV مثبت باشد که خون را به مخاط دستگاه تناسلي يا مقعدي و يا زخم و جراحتي که ممکن است فرد سالم مقابل داشته باشد، منتقل کند (هپاتيت C هم از اين طريق منتقل ميگردد).

ريسک انتقال HIV از فرد آلوده از طريق رابطه جنسي دهاني بسيار کمتر از ريسک آن در طي Anal يا Vaginal است.

تعيين دقيق ميزان ريسک انتقال HIV در نتيجه رابطه جنسي دهاني بسيار مشکل است، چراکه اکثر افرادي که رابطه جنسي دارند تنها منحصر به رابطه جنسي دهاني نمي شود و فرمهاي ديگر رابطه جنسي (آنال يا واژينال) را هم شامل مي شود، بنابراين تعيين اينکه انتقال HIV از طريق رابطه جنسي دهاني بوده يا فرمهاي ديگر رابطه جنسي، بسيار مشکل است.

نهايتا اينکه عوامل متعددي ريسک انتقال HIV از طريق رابطه جنسي دهاني را افزايش مي دهند، از جمله زخمها و جراحات دهاني- خونريزي لثه-زخمهاي تناسلي- سوراخ کردن دهان (oral piercing) و حضور همزمان ديگر بيماريهاي جنسي.

در تماس دهاني با آلت مردانه به شکل نظري خطر انتقال براي شريکي که تماس دهاني را انجام مي دهد (کسي که آلت را با دهان خود تحريک مي کند) وجود دارد. بدليل اينکه آلودگي از طريق ترشحات پيش ازمني و مني به دهان راه پيدا مي کند.

براي شخصي که آلت وي بوسيله دهان شريک جنسي اش تحريک مي شود نيز، از نظر تئوريک، خطر انتقال آلودگي وجود دارد، به دليل آن که آلودگي مستقيماً از ترشحات دهان بوسيله خراش، بريدگي روي پنيس و همچنين از طريق مني با خون تماس پيدا مي کند.

البته ميزان خطر به مراتب بسيار کمتر از خطر تماس جنسي مقعدي و واژينال است. ضمناً ويروس اچ. آي. وي. مي تواند به شخص دريافت کننده انتقال پيدا کند حتي در مواقعي که انزال صورت نگرفته و مايع مني خارج نشده باشد.

در تماس دهاني با عضو جنسي زنانه به شکل نظري، خطر انتقال براي شريکي که تماس دهاني را انجام مي دهد (کسي که واژن را با دهان خود تحريک مي کند) وجود دارد. بدليل اينکه مايعات مهبلي آلوده و خون واژن آلوده مي تواند به داخل دهان راه پيدا مي کند. (اين مسئله محدود به خون دوران قاعدگي نمي شود.)

براي خانمي که عضو جنسي وي بوسيله دهان شريک جنسي اش تحريک مي شود نيز، خطر انتقال آلودگي وجود دارد، اگر ويروس و يا خون آلوده، ازمايعات دهان و به واژن و زخم هاي مهبلي و يا ديواره واژن تماس پيدا کند.

ميزان خطر انتقال اچ. آي. وي در اين مورد نيز به مراتب بسيار کمتر از خطر انتقال ويروس از طريق تماس جنسي مقعدي و واژينال است. در هر صورت در چندين مورد گزارش شده از انتقال ويروس از طريق دهان، بيشتر تماس دهاني با واژينال گزارش شده است.

در تحريک دهاني مقعد نيز به شکل نظري، خطر انتقال براي شريکي که تماس دهاني را انجام مي دهد (کسي که مقعد را با دهان خود تحريک مي کند) وجود دارد. بدليل اينکه اين عضو در معرض خون آلوده قرار دارد که از ضايعات، ترشحات و خوني که بر اثر برش، زخم و يا خراش در اطراف مقعد پديد مي آيد به داخل دهان راه پيدا مي کند.

براي شريک جنسي که مقعد وي بوسيله دهان ديگري تحريک مي شود نيز، خطر انتقال آلودگي وجود دارد، اگر ويروس و يا خون آلوده ازمايعات دهان و با مقعد تماس پيدا کند.

مواردي مستدل و مستند از انتقال بوسيله تماس دهاني با مقعد ثبت شده است.

اگر مي خواهيد بيشتر بدانيد : پاسخ به سوالات شما در مورد بيماري ايدز و روابط جنسي، توسط مرکز ملي پيشگيري از ايدز ايران

گروه سامت سيمرغ

منبع: drnematolahi.com