بزرگنمايي:
چه خبر - سقوط دوباره سينما به دوران تاريک يا ادامه راه...
به احتمال، همه نيک مي‌دانند که کانديداهاي رياست‌جمهوري وقتي رئيس‌جمهور شدند نبايد سر فرهنگ و هنر را با کارد، ساتور، چاقو يا حتي پنبه ببرند. بايد فرهنگ و هنر را رها بگذارند. بايد فضايي ايجاد کنند که در آن هنر و هنرمند نفس بکشند و روي پاي خودشان بايستند.
بعضي زمان‌ها بوده که بعضي از مسئولان فرهنگي – هنري حاکم سر فرهنگ و هنر و هنرمند را با کارد و چاقو بريده‌اند گاهي هم با لبخند و پنبه و ملايمت. به نظر من بايد از کانديداهاي رياست‌جمهوري سوال کرد برخوردتان با هنر و هنرمند چه خواهد بود؟
آيا بين هنرها تبعيض قايل هستيد؟
آيا هنر را به رسميت مي‌شناسيد؟
آيا با تأثير هنر آشنا هستيد؟ آيا سالي يک‌بار به سينما مي‌رويد؟ آيا در طول سال به تماشاي يک گالري نقاشي يا يک تئاتر مي‌رويد؟ آيا سالي يا حتي ١٠سال يک‌بار به تماشاي يک کنسرت موسيقي مي‌نشينيد؟
آيا فقط مقطع انتخابات از هنر و هنرمند ياد مي‌کنيد و آيا فقط براي مقاطع کانديداتوري هنر را به رسميت مي‌شناسيد؟ آيا فيلمسازي را فقط در خدمت فيلم‌هاي تبليغاتي خودتان مي‌دانيد يا هنر را با همه مشخصه‌ها و شاخصه‌هاي خودش مورد توجه قرار مي‌دهيد و آن را به رسميت مي‌شناسيد؟ سوال بعدي اين است که هنر و هنرمند در سياست‌هاي کانديداهاي ما چه جايگاهي دارند؟ از نگاه من در 4سال اخير جايگاه هنر و هنرمند بازتعريف شده است. حالا بايد از کانديداهاي رياست‌جمهوري پرسيد آيا اين بازتعريف مثبت قرار است ادامه پيدا کند يا دوباره بايد به دوران تاريک و پراسترس هنرمندان بازگرديم؟
منبع: روزنامه شهروند