بزرگنمايي:

چه خبر - هايدوشکا در کارگاه تهيه کنندگي جشنواره جهاني: ديگر متعلق به خودتان نخواهيد بود!

کارگاه تهيه‌کنندگي با حضور ويت هايدوشکا، تهيه کننده آلماني، عليرضا شجاع نوري، دبير نشست‌هاي تحليل فيلم، مازيار ميري، مدير بخش دارالفنون، محمدمهدي عسگرپور، کارگردان سينماي ايران، امير اسفندياري، معاون امور بين‌الملل و هنرجويان دارالفنون روز پنجشنبه 31 فروردين در سالن شماره چهار پرديس سينمايي چارسو برگزار شد.

هايدوشکا در بخشي از اين کارگاه گفت:‌
اولين فيلم هانکه را من ساختم. بسياري از فيلمسازان ديگر مانند او اولين تجربه شان را با من داشتند. به هر حال وقتي مي خواهيد فيلم توليد کنيد حتما مادربزرگ و همسرتان را از دست مي دهيد. باور کنيد به بسياري قول دادم تا در جشن تولدشان شرکت کنم و با آنها باشم. اما به خاطر توليد فيلم نتوانستم. به همين دليل بيشترين طلاق در صنعت سينما اتفاق مي افتد.

او به هنرجويان توصيه کرد:
اگر مي خواهيد وارد صنعت سينما شويد و فيلم توليد کنيد. بايد بدانيد که تمام زندگي تان را در بر مي گيرد و ديگر متعلق به خودتان نخواهيد بود. قبل از اين که فيلم و سينما آموزش ببينم، بحث اقتصاد و تجارت را ياد گرفتم. من کاملا به بحث هاي حقوقي و مسائل مالي آگاه بودم. در کنار آن تئاتر آموزش ديدم و فلسفه و روانشناسي خواندم. هنوز که هنوز است فلسفه به من در شغلم بسيار کمک مي کند. و درنهايت اينکه هر جا مي خواهيد موفق باشيد بايد سعي و کوشش کنيد.

هايدوشکا در کارگاه تهيه‌کنندگي به هنرجويان گفت:
مي خواهم در مورد «خانه هنر» با شما صحبت کنم و شما بعد از اين به نتيجه خواهيد رسيد که چقدر «خانه هاي هنر» در وضعيت کنوني نقش بازي مي کنند و موثر هستند. اين لغت ابتدا از آمريکاي قرن بيستم سرچشمه گرفته که به فيلم هاي هنري مي گفتند. از حدود اوايل دهه شصت در اروپا بحث «خانه هنر» بيشتر به فيلم هايي با مضمون آزادي جنسي اختصاص داشت و اتفاقا در همان زمان آمريکايي ها فقط با کدهاي خاصي مي توانستند در فيلم هايشان درباره چنين موضوعاتي صحبت کنند. در اين مسائل اروپا پيشرو تر از آمريکا بود.

هايدوشکا در رابطه با کلمه «خانه هنر» عنوان کرد:
اما امروز «خانه هنر»، لغتي است که ضد جريان اصلي سينما را نشان مي دهد و اين شکل فيلم ها بسيار غريب افتاده اند. پولي براي ساخت آنها در آمريکا داده نمي شود. اصلا بازيگران و عوامل فيلم در آمريکا حاضر نيستند در فيلمي که با کمتر از 25 ميليون دلار تهيه شود، حضور پيدا کنند. فيلم «خانه هنر» مشخصات خاص خودش را دارد. بحث سر کم بودن پول توليد اين نوع فيلم ها نيست. در واقع اين صنعتي است که نمي شود خيلي رويش حساب کرد. ديالوگ ها، بيشترين نقش را در فيلم هاي «خانه هنر» بازي مي کنند. اين فيلم ها بيشتر در زمينه اخلاق تهيه مي شوند بنابراين از اين جهت خيلي سرگرم کننده شايد نباشند. به همين دليل است که مورد استقبال چنداني هم قرار نمي گيرند. شايد اين اشتباه باشد که فيلم هاي «خانه هنر» را فقط فيلم هاي جدي بدانيد. اصلا اينطور نيست. به سادگي يک فيلم کمدي خوب هم مي تواند فيلم «خانه هنر» باشد.

او درباره اختلاف بزرگ فيلم هاي آمريکايي، هاليوودي و «خانه هنر» اروپايي گفت:
اين اختلاف بزرگ بيشتر در مونتاژ است. در آنجا حرف نهايي را تهيه کننده مي زند اما در «خانه هنر» نويسنده و کارگردان هم حرفي دارند. به اين دليل که «خانه هنر» فقط براي فروش نيست و بحث هنري آن هم مطرح است. در هر حال نتيجه اين است که ما نتوانستيم با فيلم هاي «خانه هنر»، فيلم هاي سودآور و مردم پسندي توليد کنيم. در واقع وسايل و روش ساخت فيلم يکي است اما در آمريکا سرمايه سنگيني در پشت ماجرا وجود دارد که در اروپا اين چنين نيست. هانکه فيلم هايش را در اروپا توليد کرده است و او فقط از ما مي خواست که اعضاي اصلي ساخت تيمش را به او بدهيم. اما مثلا فيلمبرداري که کارهاي هانکه را فيلمبرداري کرده و هم اکنون در کانادا در حال ساخت فيلمي براي آمريکايي هاست مي گويد آنها بعد از اتمام زودهنگام صحنه اي که برداشت از آن سه ساعت در نظر گرفته شده بود، به سراغ صحنه بعدي نرفتند. آنها آنقدر آنجا ماندند تا آن سه ساعت تمام شود. يا مثلا اين که در صحنه اي از فيلم که نياز به جنگل داشتند، در ميان جنگلي طبيعي، جنگل مصنوعي ساختند. فقط 12 نفر روي اين جنگل مصنوعي کار مي کردند. اما وقتي همه چيز تمام شد. با اين که جنگل مصنوعي زيبا بود کارگردان اعلام کرد که آن را دوست ندارد و نمي خواهد. اما ما در اروپا چنين امکاناتي نداريم که بدين شکل عمل کنيم.

او در خصوص سوال يکي از هنرجويان در رابطه با ارتباط تهيه کننده و کارگردان گفت:
بايد اعتماد متقابلي بين کارگردان و تهيه کننده وجود داشته باشد و هر دو طرف به همديگر کاملا اعتماد داشته باشند. اولين فيلم هانکه را من تهيه کنندگي کردم. چهار هفته از فيلمبرداري گذشته بود که آقاي هانکه به من زنگ زد و گفت اين فيلمبردار اصلا آن چيزي را که من مي خواهم انجام نمي دهد. او دارد طوري فيلمبرداري مي کند که در فيلم هاي تبليغاتي انجام مي شود. به او گفتم آرام باش. من فردا سر لوکيشن خواهم آمد و البته اصلا نمي خواهم تصميم بگيرم حق با چه کسي است. و بعد از آنها خواستم يک بار آنطور که فيلمبردار مي خواهد صحنه اي را فيلمبرداري کنند و يکبار آنطور که کارگردان مي خواهد. بعد همه فيلم هاي خام را گرفتم و در يک سالن واقعي سينما تماشا کردم. نتيجه اين بود که برداشت مورد نظر کارگردان، دقيقا همان چيزي بود که فيلم مي طلبيد. البته فيلمبردار با من قهر کرد و حتي در زمان اکران حضور پيدا نکرد.

او درباره تجربه تهيه کنندگي خودش گفت:
من اولين کسي هستم که فيلم خودم را مي بينم و چون خودم را به عنوان تماشاچي در نظر مي گيرم، هيچ وقت به استوديو تدوين نمي روم. من فيلمنامه را مي شناسم، در جريان لوکيشن ها و زمان فيلمبرداري هستم. مي دانم نتيجه کار چه چيزي بايد باشد. قبل از هر چيز بايد قلب قوي و پر از احساس داشته باشيد. شما بايد عاشق فيلم تان باشيد. تهيه کننده اي مثل من که در طول عمرش تا به امروز، بيش از 70، 80 فيلم توليد کرده به تجربه و حس ششمي مي رسد که قابل انتقال نيست. مهم اين است که در ابتدا بسيار فيلم تماشا کنيد و از ديگران ياد بگيريد. قبل از هر چيز به عنوان توليد کننده بايد فيلمنامه را بشناسيد و بتوانيد آن را بخوانيد. اگر به استعداد کارگرداني که فيلمش را مي خواهيد تهيه کنيد اعتماد داريد، بگذاريد او کارش را انجام دهد. چرا که يک کارگردان نمي تواند بحث روحي و رواني فيلم را با کسي تقسيم کند يا به کسي توضيح دهد.

اين کارگاه آموزشي با پرسش هاي متعدد هنرجويان به پايان رسيد.

سي و پنجمين جشنواره جهاني فيلم فجر، 8-1 ارديبهشت 1396(21 تا 28 آوريل 2017) به دبيري رضا ميرکريمي در تهران برگزار مي شود.

منبع: khabaronline.ir