بزرگنمايي:

چه خبر - نکات خواندني درباره Resident Evil

در سال 1989 شرکت کپکام -که آن روزها زير سايه‌ي کمپاني‌هاي مشهورتر ژاپني همچون کونامي و نينتندو قرار داشت- بازي ترسناکي به‌نام Sweet Home) SH) را براي کنسول NES عرضه کرد. اين بازي درحقيقت اقتباسي از يک فيلم ترسناک ژاپني با همين نام بود، فيلمي که با وجود سکانس‌هاي رعب‌آور، خيلي‌زود از حافظه‌ي دوستداران سينماي شرق پاک شد؛ اما تقدير اين بود که SH در سرزمين گيمرها دوباره زنده شود. بازي در عمارتي مخوف رخ مي‌داد که ارواح آن را به تسخير خود درآورده بودند. کاربر هدايت يک گروه پنج نفره را در اختيار مي‌گرفت که هدف نهايي‌شان فرار از اين عمارت بود.

در طول بازي مي‌توانستيد با دشمنان مبارزه يا از آنها بگريزيد. هر کدام از اين پنج شخصيت هم داراي ويژگي‌هاي متفاوتي بودند و اگر يکي از آنها در مبارزات کشته مي‌شد، ديگر امکان بازگشت او در ادامه وجود نداشت. اين بازي با اينکه چندان پرفروش نشد، آن‌قدر تأثيرگذار بود که شينجي ميکامي هنگام ساخت نخستين بازي ترسناکش، حسابي از آن الگو گرفت.

استفاده از يک عمارت ترسناک، حضور يک گروه چند نفره، آيتم‌هاي محدود و فضاي رعب‌آور؛ همگي از SH الهام گرفتند. بازي ميکامي در نهايت سال 1996/1375 عرضه شد و خيلي زود مسير ژانر وحشت را تغيير داد. بازي اي که Resident Evil نام داشت.

اکنون 20 سال است که از زمان عرضه قسمت نخست مي گذرد و به همين خاطر قصد داريم در اين مطلب مي شما را با تعدادي از حقايق اين سري آشنا کنيم که پيش از اين کمتر به آنها پرداخته شده.

1. به لطف پيشرفت رسانه‌هاي ارتباطي، تعويض نام يک بازي براي انتشار جهاني آن استراتژي چندان مناسبي به‌شمار نمي‌آيد؛ هرچند در سال‌هاي نه‌چندان دور اوضاع کمي متفاوت بود. بسياري از شرکت‌هاي ژاپني براي بيشتر ديده شدن بازي‌هايشان، اسامي آنها را هنگام انتشار بازي در آمريکا و اروپا تغيير مي‌دادند. موضوعي که کم‌وبيش در مورد سري RE هم صدق مي‌کند.
اين بازي در ژاپن با نام BioHazard منتشر شد و در آمريکا با نام Resident Evil. البته مشکل اصلي کپکام در آن زمان حقوق اسم BioHazard بود که در اختيار يک گروه موسيقي دهه‌ي 80 ميلادي قرار داشت. اسم Resident Evil توسط يکي از اعضاي تيم بازاريابي و بازرگاني کپکام مطرح شد و ديگر اعضا هم از آن استقبال کردند. اين نامي بود که حتي ميکامي هم از آن استقبال کرد، مخصوصا اينکه شماره‌ي نخست در يک عمارت به‌وقوع مي‌پيوست و واژه‌ي Resident کاملا با حال‌و‌هواي بازي مطابقت داشت.

2. دوستداران دنياي سرگرمي قطعا «جورج رومرو» را مي‌شناسند. خالق زامبي‌ها که براي نخستين‌بار در فيلم «شب مردگان زنده» Night of the Living Dead)) – محصول 1968 – به کارگرداني و نويسندگي رومرو به مخاطبان معرفي شدند. در ابتدا قرار بود اين کارگردان صاحب سبک به‌عنوان نويسنده‌ي فيلم RE ظاهر شود، هرچند در پايان اين «پاول دبليو.اس اندرسون» عاري از استعداد بود که به مقام کارگرداني و نويسندگي فيلم رسيد. در فيلمنامه رومرو داستان فيلم کمي بعد از پايان حوادث شماره نخست بازي رخ مي‌داد. کريس و جيل شخصيت هاي اصلي فيلم بودند و کريس ديگر عضو گروه S.T.A.R.S نبود. جالب اينکه رومرو پيش‌از نگارش فيلمنامه هم با دنياي RE بيگانه نبود و در سال 1997/1376 يک تبليغ سينمايي براي Resident Evil 2 ساخت و تهيه کرد.

3. يکي از دلايل اصلي شهرت RE دوربين ثابت آن بود که با ورود به هر محيط جديدي زاويه‌ي آن تغيير مي‌کرد. به‌علت سخت‌افزار محدود پلي‌استيشن محيط‌هاي بازي مخلوطي از پوليگان‌هاي سه‌بعدي (براي شخصيت‌ها و اجسام) و محيطي از قبل رندر شده (شبيه به عکس بک‌گراند) بودند. اين کار اجازه مي‌داد کاراکترهاي بازي مدل‌سازي پيچيده‌تري نسبت به ديگر بازي‌ها‌ي آن زمان داشته باشند.

4. ازنظر عموم دوستداران، Resident Evil 2 بهترين نسخه‌ي اين مجموعه است. عنواني که «هيدتاکي کاميا» بازي‌ساز مشهور ژاپني وظيفه‌ي ساخت و طراحي آن را برعهده داشت. بااين‌حال نسخه‌ي ابتدايي اين بازي تفاوت‌هاي آشکاري با نمونه‌اي داشت که در سال 1998 در اختيار مخاطبان قرار گرفت. در اين نسخه شخصيت اصلي «اليزا واکر» نام داشت. زامبي‌ها رفتار متفاوتي نسبت به نسخه‌ي نهايي داشتند. آنها خشن‌تر بودند و هيبتشان عظيم‌تر از زامبي‌هاي استخواني و بي‌حال شماره‌ي نخست بود. اين بازي حتي مکانيک‌هاي نقش‌آفريني (RPG) داشت. در پايان اين نسخه به‌صورت کامل دستخوش تغيير و تحول شد، هرچند حضور يک شخصيت مؤنث، ميراثي بود که به کلير ردفيلد رسيد. دمو اين نمونه بعدها در نسخه‌ي ژاپنيResident Evil: Director’s Cut در اختيار کاربران قرار گرفت.

5. طي پروسه‌ي ساخت شماره‌ي نخست، سازندگان قصد داشتند اثري اول‌شخص تهيه کنند اما محدوديت‌هاي کنسول‌هاي آن زمان بود که باعث خلق RE به شکل امروزي شد. بهترين شوترهاي آن زمان قابل قياس با عناوين کامپيوترهاي شخصي نبودند. «دووم» کنسولي که اصلا در حد و اندازه‌هاي نسخه‌ي اصلي‌اش نبود و تنها معدود سازندگاني همچون نينتندو ريسک ساخت يک بازي شوتر را به جان مي‌خريدند. از طرفي شينجي ميکامي معتقد بود که استفاده از دوربين ثابت بيشتر مي‌تواند مخاطبان را تحت‌تأثير ترس بازي قرار دهد. منبع اصلي سازندگان براي گيم‌پلي شماره‌ي نخست Alone in The Dark بود؛ بازي‌اي که نخستين اثر ترسناک موج مدرن صنعت بازي به‌حساب مي‌آمد.

6. پس از پايان کار نسخه سوم، کپکام تصميم گرفت براي شماره چهارم بار ديگر تيم رويايي RE2 را سر کار بازگرداند. يعني کاميا در نقش کارگردان و ميکامي در قامت تهيه کننده. کانسپ هاي بازي به شدت حال و هوايي گوتيک داشتند و شخصيت اصلي بازي هم مرد قد بلند مو خاکستري شکست ناپذيري به نام «توني» بود.

طي چند ماه کاميا محيط هاي از قبل رندر شده را با محيط هاي سه بعدي عوض کرد و شخصيت اصلي هم «دانته» نام گرفت. سران کپکام که احساس مي کردند اين بازي تفاوت فراواني با RE دارد، تصميم گرفتند اين بازي را به عنوان اثري جداگانه تهيه کرده و افراد جديدي را براي ساخت شماره چهارم انتخاب کنند. ماحصل اين تغيير و تحولات، ساخت بازي مشهور Devil May Cry بود.

7. DMC تنها عنواني نبود که قرار بود در نقش يکي از قسمت هاي جديد RE ظاهر شود. بازي مشهور «اونيموشا» هم در ابتدا به عنوان ايده اي براي ساخت شماره جديد RE مطرح شد. اين طرح که Sengoku Biohazard نام داشت دنباله روي تمامي ويژگي هاي اصلي RE بود با اين تفاوت که زمان اتفاقات آن به ژاپن دوره فئودالي و سامورائي ها باز مي گشت. کاربران به جاي سلاح گرم با کاتانا و شورکين به نبرد زامبي ها مي رفتند. بيشتر محيط هاي بازي داراي در مخفي بودند. استفاده از جادو و حضور نينجاها از ديگر ويژگي هاي اين نسخه به شمار مي آمدند. اين ديه بعدها در بازي «اونيموشا» استفاده شد که مانند DMC بسياري از ويژگي هاي شماره نخستش از RE الهام گرفته بود.

8. پس از پايان ساخت شماره دوم، کپکام تصميم گرفت ساخت دو بازي RE را به صورت همزمان آغاز کند. يکي از اين دو بازي Resident Evil3 و ديگري Resident Evil: Nemesis نام داشت. در ابتدا قرار بود «نمسيس» نسخه اي فرعي باشد که حوادث آن پيش از قسمت دوم به وقوع مي پيوندد. در طرف مقابل شماره سوم که براي کنسول هاي جديد (نسل ششم) توليد مي شد، پس از پايان شماره دوم جريان پيدا مي کرد اما پيش از اين اتفاق، کپکام و سوني قراردادي را امضا کردند تا اين شرکت تعدادي از بازي هايش را به صورت انحصاري براي پلي استيشن 1 عرضه کند. ماحصل اين تغيير و تحولات عرضه Resident Evil Nemesis با نام Resident Evil 3 بود. از طرفي Resident Evil 3 واقعي هم با نام Resident Evil Code Veronica براي دريم کست عرضه شد.




منبع: professorha.ir