بزرگنمايي:

چه خبر - حسن ريوندي رکورد بليت گران را شکست!

گران‌ترين بليتي که تا کنون در ايران براي يک کنسرت فروخته شده بود، مربوط به اجراي ماسانوري تاکاهاشي ملقب به «کيتارو» بود. اين هنرمند که شهرتي جهاني دارد در مهر 1393 به ايران آمد و براي 4 شب در تالار بزرگ وزارت کشور کنسرت‌هايش را برگزار کرد. قيمت بليت‌هاي اين کنسرت از 80 هزار تومان آغاز مي‌شد و تا 195 هزار تومان ادامه داشت.

بالابودنِ رقمِ دستمزد «کيتارو»، بالا بودنِ هزينه سفرِ اعضاي گروه، بالا بودنِ هزينه حمل‌و‌نقلِ سازها و البته سيستم صوتي که خودِ گروهِ «کيتارو» با خود به ايران آورده بودند؛ از جمله توجيه‌هايي بود که براي بالا رفتنِ قيمت بليت‌ها مطرح شد و تا حدودي هم پذيرفتني بود.

از آن زمان تا کنون ديگر هنرمندي با شهرتي جهاني در حد و اندازه‌هاي «کيتارو» به ايران نيامد که اين قيمت بليت بار ديگر تکرار شود.

امروز اما در همين تهران بليت‌هايي در حال فروش است که قيمتش به 300 هزار تومان رسيده است؛ آن هم نه براي يک کنسرتِ واقعي که براي يک کنسرت خنده!

در اين اجرا نه خبري از يک هنرمند با شهرتي جهاني است و نه گروهي هنري با استانداردهاي بالا قرار است به‌روي صحنه برود. در اين برنامه هيچ هزينه سفر و يا جابه‌جاييِ سيستم‌هاي صوتي يا سازهاي سنگين از آن سرِ دنيا به اين سرِ دنيا در کار نيست. در واقع در اين برنامه بدون هيچ توجيهِ پذيرفتني، قيمتِ بليت‌ها به 300 هزار تومان هم رسيده است.

اما پرسش اصلي اينجاست که چرا بايد چنين اتفاقي رخ دهد. آيا اين رقم براي يک برنامه جُنگ پذيرفتني است؟ به‌طور حتم خير.

اصلاً بياييد از منظر ديگر اين کنسرتِ خنده يا بهتر بگويم «جُنگ» را مرور کنيم. در اين برنامه‌ها چه مي‌گذرد؟

توهين به اقوام هديه‌اش بليت‌هاي 300هزار توماني است!

همين چند هفته پيش بود که فيلم يکي از اجراهاي همين آقاي ريوندي در فضاي مجازي منتشر شد و توهين او به‌همراه يکي از مجريان مطرح تلويزيون به قوم لُر، موجب جريحه‌دار شدن خاطر مردم ايران شد.

پس از اين ماجرا مجري معروف با انتشار ويديويي ضمن عذرخواهي توپ را به زمين ريوندي انداخت اما ريوندي هرگز حاضر به عذرخواهي نشد.

آن زمان و پس از انتشار اين ويديو موج‌هاي فراواني عليه ريوندي در شبکه‌هاي اجتماعي شکل گرفت. اما امروز شاهديم که او بدون هيچ مشکلي برنامه‌اش را در تالار وزارت کشور به‌روي صحنه مي‌برد و البته اجازه هم دارد که قيمت بليت‌هايش را از 40 هزار تومان آغاز کند و تا 300 هزار تومان ادامه دهد.

همه اين‌ها در حالي رخ مي‌دهد که تالار وزارت کشور را به‌راحتي در اختيار هنرمندان ديگر قرار نمي‌دهند، اما کسي مانند ريوندي به‌راحتي اجازه دارد برنامه جُنگش را در اين تالار به‌روي صحنه ببرد.

کساني که جُنگ‌هاي حسن ريوندي را ديده‌اند، خوب مي‌دانند که آنچه در اجراهاي او مي‌گذرد طنز موقعيت نيست و بخش زيادي از جُک‌هاي او به شوخي (بخوانيد اهانت) با اقوام مختلف ايران اختصاص دارد.

شايد اجرا در تالار وزارت کشور و بالا رفتنِ قيمتِ بليت‌هايش تا 300 هزار تومان پاداشي است براي اهانت به اقوام مختلف ايران.

يکي ديگر از کارهايي که حسن ريوندي در برنامه‌هايش انجام مي‌دهد تا شايد مخاطبانش را بخنداند، که البته بعيد است کسي با اين کار بخندد؛ خواندنِ آهنگ‌هاي خوانندگان لُس‌آنجلسي است. جالب اين‌که در اين بازخواني‌ها صداي خوانندگان مختلفي که در آن سوي آب‌ها هستند عيناً تقليد و اجرا مي‌شود و هيچ مشکلي هم براي اخذ مجوز ندارند.

در عين حال در همين تالار وزارت کشور و البته برخي سالن‌هاي ديگر خوانندگان وطني اجازه اجرا ندارند، يعني خوانندگاني که آثارشان از وزارت ارشاد مجوز رسمي گرفته و از چندين فيلتر عبور کرده‌اند، اجازه اجرا در برخي سالن‌هاي تهران و شهرستان‌ها را ندارند، اما حسن ريوندي به‌راحتي و با کمترين مشکل، آثار خوانندگان لُس‌آنجلسي را در تالار وزارت کشور اجرا و براي اين کار هم قيمت بليتش را 300 هزار تومان مي‌کند و کسي هم کاري به کارش ندارد.

به هر روي کسي مُنکرِ لزوم برگزاري جُنگ‌هاي شاد و پُر از خنده براي مخاطبان نيست. خنديدن و شاد بودن از نيازهاي ضروري هر جامعه‌اي است. در چند سال اخير برنامه «خندوانه»‌ و «دورهمي» در همين راستا کارهاي ارزشمندي در رسانه ملي انجام داده‌اند که البته استانداردهاي لازم را هم رعايت مي‌کنند.

متأسفانه برگزاري جُنگ‌هاي شادي به‌گونه‌اي شده که هنرمندانِ ديگر با ديدن اين جُنگ‌ها احساس مي‌کنند در حقشان جفا شده است.

چندي پيش بود که گفت‌وگويي با علي لهراسبي و مدير برنامه‌اش داشتم و آنها به اين نکته اعتراض داشتند که چرا خوانندگان موسيقي پاپ راه به برخي سالن‌ها ندارند اما در عين حال جُنگ‌هاي خنده آثار خوانندگان لُس‌آنجلسي را در برنامه‌هايشان اجرا مي‌کنند و هر سالني هم که بخواهند در اختيارشان قرار دارد.

اين مسئله نشان از حفره‌اي بزرگ در اين زمينه دارد و به‌طور حتم براي پُرکردن اين حفره بايد هرچه زودتر چاره‌اي انديشيد.

اگر با همين فرمان جلو برويم؛ توهين به اقوام مختلف ايران، اجراي آثار خوانندگان لُس‌آنجلسي و خيلي ديگر از نشانه‌هاي ابتذال به راهي براي کسب درآمدهاي آن‌چناني بدل مي‌شود که متأسفانه تا همين الآن هم شده است.

منبع: tasnimnews.com